42 ΧΡΟΝΙΑ ΓΕΜΑΤΑ – LA VITA E’ BELLA! :)

Δεν περίσσεψε ούτε μέρα.

Ούτε πήγε χαμένη.

Ακόμη κι αυτές που ήταν νωχελικές και λίγο τεμπέλικες.

Έπαιξαν το ρόλο τους.

Είτε για να μου δώσουν χρόνο να σκεφτώ,να  εκτιμήσω, να επανεκτιμήσω, είτε για να ξεκουραστώ και να πάρω δυνάμεις για να προχωρήσω σε άλλες έντονες, δυναμικές μέρες με καταιγίδες ή καυτό ήλιο.

Ούτε κι αυτές που με πλήγωσαν, απογοήτευσαν, πόνεσαν ή με έκαναν να βρεθώ για λίγο σε σκοτάδια.

Έπαιξαν το ρόλο τους.

Για να μάθω από τα λάθη μου, να τα διορθώσω, να διαμορφώσω τον εαυτό μου, τις άμυνές μου, να κρατήσω και να αφήσω ανθρώπους,  να ωριμάσω, να γίνω σοφότερη.

Δεν περίσσεψε ούτε μέρα.

Ούτε μέρα από τα όνειρά μου.

Από αυτά που κάνω από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, όπου με πείσμα, επιμονή και ενθουσιασμό έφηβης τα κυνηγάω τολμώντας, γιατί έχω πάντα οδηγό τη δύναμη της ψυχής μου.

Ούτε μέρα για να νιώσω την ευτυχία, που έχω ένα γερό και ευτυχισμένο παιδί, ένα τρυφερό  σύντροφο και μια οικογένεια μεγάλη, που ξέρει να αγαπά, να στηρίζει και να είναι πάντα μια ζεστή αγκαλιά για μένα.

Ούτε μέρα για να νιώσω ευγνωμοσύνη που έχω τους συγγενείς που επέλεξα εγώ, τους φίλους της καρδιάς μου, που είναι πάντα εκεί.

Κι ο χρόνος περνάει γρήγορα κι εγώ χαίρομαι γιατί είναι γεμάτος.

Συναισθήματα, σκέψεις, ανθρώπους.

Καμαρώνω που μεγαλώνω και πανηγυρίζω τα χρόνια, που υπάρχω πλήρης.

Αγάπη, πίκρα, ευτυχία, απογοήτευση, έρωτα, πόνο, ικανοποίηση, χαρά, μελαγχολία, γέλιο, πληγή, χάδι…ΖΩΗ!

Είμαι εδώ και τα χρόνια μου είναι τα καμάρια μου.

Όπως τα καλοκαίρια, που ήμασταν παιδιά και καταγράφαμε καθημερινά μπάνια  και παγωτά, έχοντας αυτή την ικανοποίηση του όσο περισσότερα, τόσο καλύτερα, γιατί έτσι νιώθεις πλούσιος.

Πλούσιος ημερών και εμπειριών.

Η χρονιά, που κλείνει για μένα, ήταν από τις πιο έντονες, αλλά και δύσκολες χρονιές που έχω περάσει.

Ήταν “εσωτερική” χρονιά, καθώς μου γνώρισε ακόμη καλύτερα τον εαυτό μου και με έκανε να  συνειδητοποιήσω για άλλη μια φορά, ότι μπορώ να έχω το κεφάλι μου στα σύννεφα αρκεί να πατάω καλά, γερά τα πόδια μου στη γη!

Νιώθω δυνατή, νιώθω παιδί, το ίδιο με αυτό που ήμουν πριν από αρκετά χρόνια, μόνο που τώρα ξέρω περισσότερα πράγματα για τη ζωή και τους ανθρώπους και πάλι φαντάζουν πολύ λίγα.

Κι όλο μαθαίνω.

Είμαι εδώ ήδη 42 χρόνια.

Τα νιώθω λίγα μπροστά σε αυτά που χρειάζομαι, για να ξετυλίξω συναισθήματα και να ζήσω τα όνειρα μου.

Κι αυτά τα τελευταία  είναι πολλά! 🙂

 

* Τέτοια μέρα κάθε χρόνο θα θυμάμαι πλέον τον Απόστολο, που δεν είναι εδώ και είχαμε γενέθλια την ίδια μέρα.

Το λίγο πoυ πρόλαβα να τον γνωρίσω, αν και νεώτερός, μου δίδαξε, ότι η ζωή είναι ωραία και για να το καταλάβουμε έχουμε ανάγκη ένα και μόνο πράγμα, ΥΓΕΙΑ!

Όταν έχεις υγεία, μπορείς να αντιμετωπίσεις τα πάντα!

Άφησε το #TolisLovedMaria, για να θυμίζει πάντα τη δύναμη της ψυχής του και της απέραντης αγάπης του στη Μαρία του κι ένα account στο Twitter το @moloch82, που όσο κι αν με μεγαλαγχολεί, το αναζητώ συχνά-πυκνά, για να διαβάσω τα λόγια του, που έχουν γίνει ένας από τους φάρους στη ζωή μου, αφού μου θυμίζει, ότι πρέπει να εκτιμώ  και να χαίρομαι όλα όσα έχω και θεωρώ δεδομένα, γιατί δεν είναι!

Δυστυχώς ή ευτυχώς η ζωή είναι από όλα.

Γλυκειά, σκληρή, δίκαιη, άδικη… είναι ωραία.

Κι εγώ θα συνεχίσω να κάνω  αυτό που έκανα πάντα και υπογράμμισε ο Απόστολος σε ένα από τα τελευταία του tweet:

Πέρυσι τέτοια μέρα του είχα χαρίσει το Kokomo, που για μένα “Kokomo day” είναι θάλασσα, αεράκι, παραλία, ήλιος, ζωή χαλαρή και όμορφη, έτοιμη να την χαρείς.

Γι’αυτό πατήστε το play και ανοίξτε δυνατά τον ήχο, να πλημμυρίσει το δωμάτιο καλοκαίρι! 🙂

 

 Χρόνια μου πολλά με υγεία! 🙂 

 

 Mαμά Μαμαδοπούλου