“ΔΕ ΜΟΥ ΑΡΕΣΕΙ ΤΟ ΓΑΛΑ!” Ε, ΑΦΟΥ ΔΕΝ ΤΟΥ ΑΡΕΣΕΙ!! (ΠΑΙΔΙΚΟ ΒΙΒΛΙΟ)

Το βιβλίο “Δε μου αρέσει το γάλα” του Μάκη Τσίτα που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Ψυχογιός λέει ότι απευθύνεται σε ηλικίες 5-6 ετών.

Εγώ πάλι θα έλεγα ότι είναι ένα βιβλίο “Τα λεώ στη νύφη, για να τα ακούσει η πεθερά”.

Τι εννοώ; Ακούστε. Ή μάλλον….διαβάστε.

Ο μικρός ήρωας του βιβλίου, ο Βασίλης, σιχαίνεται το γάλα. Δεν μπορεί να πιεί το γάλα με τίποτα!

Ούτε κρύο, ούτε ζεστό, ούτε με τη μύτη κλειστή, ούτε…ούτε…ούτε!

Ψάχνει τρόπους να κοροϊδεύει τη μαμά του και κρυφά είτε το χύνει, είτε το δίνει στη γάτα, είτε ό,τι άλλο μπορεί να σκεφτεί.

Το ότι πρέπει να πίνει το γάλα του με το ζόρι, του γίνεται εφιάλτης, στην πραγματικότητα! Κοιμάται και στον ύπνο του υποφέρει! Βλέπει ότι πέφτει μέσα στην κούπα με το γάλα και κινδυνεύει να πνιγεί και φωνάζει στον ύπνο του.

Μέχρι που πηγαίνουν μια μέρα με τη μαμά στον οδοντίατρο και εκείνος της προτείνει εναλλακτικές τροφές μέσα από τις οποίες μπορεί το παιδί να πάρει το ασβέστιο, τις βιταμίνες και όλα τα άλλα θρεπτικά συστατικά, που έχει το γάλα χωρίς να υποφέρει το παιδί.

Κι όμως υπάρχουν παιδιά που δεν μπορούν να πιούν το γάλα τους, ιδίως όταν σταματήσει η  χρήση του μπιμπερό.

Γνωρίζω περιστατικό πολύ κοντινής μας οικογένειας, όπου το πιτσιρίκι περνούσε αυτό το μαρτύριο. Η μαμά το πίεζε να πίνει καθημερινά το γάλα και το παιδί με το άγχος, που είχε κάθε μέρα για τον εξαναγκασμό έβγαλε διάφορα ψυχοσωματικά, τα οποία σταμάτησαν μόλις διέκοψαν και την υποχρεωτική κατανάλωση του γάλακτος.

Με την καθοδήγηση του παιδιάτρου τους αντικατέστησαν το γάλα με άλλα γαλακτοκομικά προϊόντα και όλα είναι μια χαρά.

Και η μικρή μου δυσκολεύτηκε στη μετάβαση “κόβουμε μπουκάλι-πίνουμε από κούπα”. Περάσαμε ένα διάστημα, στο οποίο τα πράγματα δεν ήταν εύκολα και δοκιμάσαμε διάφορα τρικ μέχρι να αρχίσει να το πίνει και πάλι κανονικά χωρίς να έχουμε κανένα πρόβλημα.

Κάποιες φορές τα “πρέπει” που έχουμε ως γονείς για την καλή τους φυσική κατάσταση, δεν πρέπει να γίνονται απόλυτα και χωρίς να συνεκτιμούμε τα υπόλοιπα θέματα που προκύπτουν.

Ένα παιδί μπορεί να αγχωθεί, να στρεσαριστεί  και να χάσει την ψυχική του  ηρεμία από κάτι που για εμάς δεν είναι κάτι σημαντικό.

Aλήθεια! Ελάτε στη θέση του! Να σας βάζουν πρωί-βράδυ να πίνετε κάτι που σιχαίνεστε! Μπλιέχ, έτσι; Αν πραγματικά το παιδί υποφέρει, τότε συμβουλευόμαστε τον παιδίατρο που το γνωρίζει και ακολουθούμε τις τακτικές που μας προτείνει.

Να μην ξεχνάμε ότι κάθε παιδί είναι διαφορετικό!

Μεταξύ μας….μήπως εμείς τρώμε τα πάντα;

Βάλε με εμένα να φάω μελιτζάνες με το ζόρι και θα καταλάβεις! (Μπλιέχ, σου λέω!)

Μαμά Μαμαδοπούλου

www.psichogios.gr