…κι ενώ η 5χρονη γλυκύτατη κόρη μου είναι νευριασμένη γιατί της ανακοινώνεται ότι πέρασε η ώρα της τηλεόρασης και πρέπει να πάμε για ύπνο.
Καινούριο “φρούτο” είναι τούτο και στην στιγμή αντί να θυμώσω και να την μαλώσω ή να την βάλω τιμωρία, “τρώω μία φλασιά” (ωρρραίεεες εκφράσεις χρησιμοποιείς, μάνα) και της λέω:
-Aγάπη μου, οι γατούλες τί κάνουν;
– Γατάκια!
– Οι σκυλίτσες τί κάνουν;
– Σκυλάκια!
– Οι γαϊδουρίτσες τί κάνουν;
– Γαϊδουράκια!!
Την κοιτάω! Με κοιτάει!
Σιωπή…..Σιωπή….Σιωπή….
– ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ ΓΑΪΔΟΥΡΑ!
Άμεση ανάκληση της προσφώνησης (που μεταξύ μας… δεν θα ήταν και τελείως αναληθής, καθώς κάποιες στιγμές νιώθω ότι έχω κάποια κοινά με το γλυκύτατο και προσφιλές τετράποδο…Ψέμματα; :P) και ξαφνικά ξαναέγινα η “γλυκειά μανούλα”!! 😀
Αφού ηρέμησε και μου ζήτησε συγγνώμη, της εξήγησα ότι φυσικά δεν είναι σωστό να αναφερόμαστε στους άλλους με χαρακτηρισμούς που μειώνουν και στεναχωρούν και βέβαια η απάντηση ήταν η γνωστή:
“Πλάκα σου έκανα, μανούλα!” 😀
(….Ποιός δουλεύει ποιόν;;;)
No Comments