slider ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΜΟΥ KIDS' CLOUD ΔΙΑΤΡΟΦΗ ΔΙΑΦΟΡΑ

ΚΑΤΕΔΑΦΙΣΕΙΣ “Η ΜΑΜΑΔΟΠΟΥΛΟΥ”! :D (Ή ΑΛΛΙΩΣ “ΤΟ ΔΙΚΟ ΜΟΥ ΜΠΙΣΚΟΤΟΣΠΙΤΟ”)

11 Δεκεμβρίου, 2012

Ω,ναι!

Την προηγούμενη χρονιά είχα υποσχεθεί στον εαυτό μου και στη μικρή, ότι θα φτιάξω το μπισκοτένιο σπιτάκι του Χάνσελ και της Γκρέτελ!

Είχα φανταστεί, πώς θα είναι το σχέδιο!

Σε ποιά κρυστάλλινη σούπερ πιατέλα (Αχ! Αυτή η πιατέλα!)  “θα ρίξω τα μπετά” του μπισκοτόσπιτου, τί στολίδια θα του βάλω όταν είναι έτοιμο. Όλα, όλα, όλα!

Αργά το απόγευμα της προπαραμονής Χριστουγέννων, λοιπόν, μπαίνω στην κουζίνα!

Έχω επιλέξει μία συνταγή, που ανακάλυψα στο google, έχω συγκεντρώσει όοοοολα τα υλικά στον πάγκο της κουζίνας και αρχίζω την προετοιμασία!

Η μικρή εκστασιασμένη να φωνάζει “Τί καλάααα!!”,ο  μπαμπάς της διστακτικός (από την αρχή) έλεγε “Δεν το αφήνεις, να αγοράσουμε ένα έτοιμο” κι εγώ να επιμένω “Όχι, όχι, όχι! Θέλω να το φτιάξω μόνη μου!”

Παίρνω, που λέτε, λαδόκολλες, χάρακα και στυλό και σχεδιάζω με καταπληκτική ακρίβεια το πατρόν του σπιτιού (ήμουν και καλή στη γεωμετρία- ναααα, πού χρειάζεται η γεωμετρία-να θυμηθώ να το πω στη μικρή όταν μου ξαναγκρινάξει).

Τοίχοι, σκεπή, πόρτο-παράθυρα, όλα έτοιμα σχεδιασμένα!

Φτου μου!

Πρόκληση προετοιμασία ζύμης μπισκότου.

Με απόλυτη ακρίβεια ζυγίζω τα υλικά και αρχίζω να φτιάχνω το μείγμα.

Άψογη ή παρασκευή του και – Φτου μου!- κόβω με βάση το πατρόν τοίχους, σκεπή και όλα τα τούβλα και αλφαμπλοκ και με το αλφάδι :p  ισιώνω, ό,τι δεν μου φαίνεται καλά!

Καμαρώνω και -Φτου μου!- βάζω το ταψί στο φούρνο.

Οι φίλες παίρνουν τηλέφωνα, δεν απαντώ σε καμία! Είμαι στην οικοδομή!

Το σπίτι μοσχομυρίζει από το μπισκότο που ψήνεται στο φούρνο και εγώ φουσκώνω από χαρά που τουλάχιστον φαίνεται, ότι θα είναι νόστιμο! Φτου μου!

Όση ώρα ψήνεται το μπισκότο, αρχίζω να φτιάχνω το τσιμέντο…ε….το γλάσσο, που θα κολλήσει τα μπετά!

Βγαίνει στην ώρα του το μπισκότο από το φούρνο και η μικρή έρχεται να δει πώς εξελίσσεται το μπισκοτόσπιτο!

Είναι η ώρα που πρέπει να πάει για ύπνο! Της υπόσχομαι, ότι το πρωί το μπισκοτόσπιτο θα είναι έτοιμο.

Ωραία! Η μικρή κοιμήθηκε και ήρθε η ώρα με την ησυχία μου να στήσω το γιαπί!

Στερεώνω τους 4 τοίχους!

Άψογη! Φτου μου! …Ουπς!

Κάτσε, όχι..Γκντουπ!

Πέφτει ο ανατολικός τοίχος  και σπάει στη μέση!……

Όχι! Δεν απογοητεύομαι!

Παίρνω γλάσσο και κάνω μία πατέντα, όπου με γλάσσο κολλάω τον σπασμένο τοίχο!

Όλα οκ! Φτου μου!

Στερεωμένοι καλά οι 4 τοίχοι (σίγουρο αυτό), οπότε και ήρθε η ώρα θα στερεώσουμε τη σκεπή.

Προσεκτικάααα πολύυυυυυ στερεώνω τη σκεπή! Φτου μου! Μια χαρά! Τέλεια!

Τόινγκ! Τόινγκ!

Ένα σπιτάκι!

Τί χαρά!

Σε αυτό το σημείο, γυρίζω να πιάσω τα στολίδια, που θα έβαζα τριγύρω στο σπιτάκι, μπερδεύομαι, σκοντάφτω, δίνω μία με το χέρι μου στην κρυστάλλινη πιατέλα, η οποία δεν πέφτει, αλλά τραντάζεται και το σπιτάκι γλυστράει και κατεδαφίζεται!…………………………….

Μετά από 3 ώρες το σπιτάκι, κατεδαφίστηκε και ΟΟΟΟΟΟΛΑ τα κομμάτια μπισκότου έσπασαν σε πολλά μικρά κομματάκια!………………………ΦΤΟΥ!!!!!!!!!!

Ο μπαμπάς, που με παρακολουθεί 3 ώρες είναι μεταξύ του να τον πάρουν τα γέλια ή να με παρηγορήσει και τελικά τον παίρνουν τα γέλια!

Εγώ ατάραχη κοιτώ το κατεδαφισμένο σπιτάκι………..Ανέκφραστη στήνω πάνω στα συντρίμια τα στολίδια-λουλούδια-ζαχαροπαστάκια, που είχα για να φτιάξω τον κήπο του……

Και φυσικά στόλισα την πιατέλα στο καλό τραπέζι!….

Το πρωί ξύπνησε η μικρή και ήρθε περιχαρής να δει το μπισκοτόσπιτο….

Βλέπει την πιατέλα και με κοιτάζει με απορία με τα διαπλατα μάτια της!

“Δεν είναι τίποτα αγάπη μου! Eίχαμε κατεδαφίσεις χτες το βράδυ…” της είπα και της εξήγησα τί έγινε!

Στην αρχή στεναχωρήθηκε για τον χαμένο κόπο μου, αλλά επειδή της το περιέγραψα με χιούμορ, καταλήξαμε να γελάμε και οι δύο.

Φυσικά και το σπιτάκι στη φωτογραφία δεν έχει καμία σχέση με αυτό που έφτιαξα! Το βρήκα εδώ : gingerbread-house.html, που μάλιστα λέει ότι το Ikea πουλά έτοιμα μπισκοτοσπιτάκια με οδηγίες συναρμολόγησης…..Άσε, αγάπη μου! Εξάλλου…σκέψου, το φτιάχνεις, παιδεύεσαι και μετά σου πάει η καρδιά, να το φάς; (Όσα δεν φτάνει η αλεπού…..)

Όχι, πες, πες! Σου πάει;

Όχι, δεν είπα “και του χρόνου”!

Όχι, δεν θα φτιάξω φέτος!

Σκέφτομαι, ότι δεν θέλω να πληρώσω κι άλλο τέλος ακινήτων! :p

Και βέβαια φαγώθηκαν τα συντρίμια!

Ήταν τα πιο νόστιμα συντρίμια, που έχουμε φάει ποτέ νομίζω! :p

 

 

 

6 Comments

  • Reply Mamma El 11 Δεκεμβρίου, 2012 at 11:54 πμ

    Και ότι ήμουν έτοιμη να ρωτήσω αν στη φωτογραφία ήταν το δικό σου σπιτάκι!!!! Συγγνώμη αλλά και εγώ την ίδια αντίδραση με τον άντρα σου είχα…. και επειδή δεν θέλω να έχω “ατυχήματα” σαν και τα δικά σου φτιάχνω κάτι πιο εύκολο (τρόπος του λέγειν δηλαδή)…..
    https://mammael.blogspot.gr/2012/12/blog-post_5.html

    • Reply KidsCloud 11 Δεκεμβρίου, 2012 at 12:03 μμ

      ΑΑΑΑ! Τί καλά!! Ωραία ιδέα!!! 🙂 Λες….να το τολμήσω; Aχμ!…

  • Reply Mamma El 11 Δεκεμβρίου, 2012 at 12:22 μμ

    Να το τολμήσεις. Ένα είναι το σίγουρο…. Δεν θα έχεις κατεδαφίσεις γιατί η κόλλα-καραμέλα είναι στιγμής!!!! Απλά φρόντισε να βάλεις αρκετούτσικη καραμελίτσα και φυσικά προσοχή να μην καείς!!!

  • Reply Anfreddo 11 Δεκεμβρίου, 2012 at 11:20 μμ

    Πριν τρία χρόνια ήμασταν στα γενέθλια της Mamma El (κόρης της) και πήραμε δώρο αυτά τα καταπληκτικά μπισκοτοσπιτα. Από αυτά την αναγνώρισαν. Φοβερό!!

  • Reply astroneraidoula 29 Νοεμβρίου, 2017 at 8:08 πμ

    Την αγάπησα αυτή την ανάρτηση. Οι τοίχοι μπισκότου με εσάνς τζίντζερ είναι πολύ νόστιμοι είναι η αλήθεια! Το ξέρω, γιατί και εμείς τοίχους φάγαμε! Γιατί σπιτάκι δεν……

    • Reply KidsCloud 29 Νοεμβρίου, 2017 at 11:04 μμ

      Χαχαχαααααααααααααα! Είναι αυτό το “Έφαγαν μέχρι και τους τοίχους”.
      Είσαι ο άνθρωπός μου αφού! <3

    Leave a Reply

    You Might Also Like

     

    Εγγραφείτε στο newsletter για να μαθαίνετε νέα για εκδηλώσεις, βιβλία,
    διαγωνισμούς κ.α.

    Διεύθυνση email

    Subscribe!