ΤΗΝ ΜΠΟΥΚΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΣΤΟΜΑ…:)

Σκηνή 1η

Γυρίζεις το απόγευμα στο σπίτι.

Είναι η ώρα που θα γευματίσεις! Για μεσημέρι, για βράδυ, για ό,τι δεν έχεις φάει όλη μέρα!

Ετοιμάζεις το πιάτο σου με μία μερίδα παστίτσιο που έχεις φυλάξει από χτες (που μαγείρευες μεχρι τα μεσάνυχτα).

“Μανούλα, να σου κάνω παρέα;”

Kαι, βέβαια, δεν λες όχι!

“Έρχομαι. μανούλα!” με ένα μικρό πηρούνι στο χερι.

Και μιλάτε και τρώτε παρέα!

Και τσούκου-τσούκου-τσούκου, σου τρώει μέρος της μερίδας σου!

Δεν σε πειράζει!

Ενδιάμεσα ακούς, “Μμμμμμ! Ωραίο το έφτιαξες, μανούλα!” (Σημείωση: To “μανούλα” ως προσφώνηση χρησιμοποιείται ιδιαιτέρως στις περιπτώσεις που χρήζουν καλόπιασμα ή εάν έχει γίνει “λαδιά”! Στην περίπτωσή μας, θέλει να φάει ανενόχλητη μέρος του γεύματός μου και το πετυχαίνει!)

Σκηνή 2η

Ξυπνάς 6 παρά το πρωί και ετοιμάζεις τον πρώτο καφέ της ημέρας και 4 φρυγανιές με βούτυρο και μέλι.

Έχω αγαπημένη συνήθεια τον τελευταίο καιρό να απολαμβάνω το ξεκίνημα της ημέρας για μία ώρα μόνη μου.

Είναι η ώρα μου! Ώρα ηρεμίας, περισυλλογής, οργάνωσης για το υπόλοιπο της ημέρας!

Ανοίγω τον υπολογιστή για το πρώτο σερφάρισμα της ημέρας στον κόσμο  πίνω τις πρώτες γουλιές καφέ και τρώω την 1η φρυγανιά μου.

Τούκου-τούκου-τούκου! (Ακούω βηματάκια στο διάδρομο!)

Κάποια ξύπνησε νωρίτερα!

“Καλημέρα, μανούλα!” λέει και κάθεται δίπλα μου!

“Τί κάνεις, μανούλα;”

Κι αρχίζω να της εξηγώ, τί διαβάζω και τί κάνω!

Και τσούκου-τσούκου-τσούκου, μου τρώει τις 3 φρυγανιές με βούτυρο και μέλι.

“Μμμμ! Νόστιμες, μανούλα!”

Περνά η ώρα, δεν υπολογίζεις καλά το χρόνο (αυτό που όταν ξυπνά πολύ νωρίτερα, βγαίνουμε πάντα εκτός χρόνου, δεν θα το εξηγήσω ποτές! :p)  και δεν προλαβαίνεις να φας κάτι περισσότερο, παρά ένα μικρό κουλουράκι βουτύρου “στο πόδι”.

Πρέπει να φύγεις όμως, γιατί η δική σου μαμά σε περιμένει, για να αφήσεις χρήματα ,έτσι ώστε να κάνει κάτι δουλειές “ο μικρός της παρέας” (ο μπαμπάς μου- να πληρώσει τους λογαριασμούς…αφού…αφού…αφού θέλει να με βοηθήσει)!

Η μαμά έχει ετοιμάσει με περισσή φροντίδα ένα πακετάκι με 2-3 κομμάτια από την τυρόπιτα, που έφτιαξε χτες.

Να έχεις να τσιμπήσεις κάτι στη δουλειά! Σκέφτεσαι, την πείνα που έχεις και ανυπομονείς για τη στιγμή που θα φτάσεις στο γραφείο και θα την απολαύσεις με τη δεύτερη κούπα καφέ της ημέρας.

Δίνεις της μαμάς σου ένα πεταχτό φιλί και φεύγεις βιαστικά με τη μικρή για  να προλάβετε! Μην χτυπήσει το κουδούνι!

Άσε, που της έχεις υποσχεθεί, ότι σήμερα μετά από πολύ καιρό μπορεί να πάρει κάτι από το κυλικείο.

Σκηνή 3η

Βρίσκεστε στο σχολείο και η μικρή παίρνει το χαρτζηλίκι να αγοράσει αυτό το κάτι από το κυλικείο.

Την περιμένεις στα κάγκελα, γιατί θέλει να σου φέρει τα ρέστα.

Έρχεται χαρωπή με μία τυποποιημένη μηλόπιτα στο χέρι!……

“Βρε, καλή μου! Δεν είπαμε να πάρεις τυρόπιτα ή κουλούρι ή τσουρέκι; Θα πεινάσεις μέχρι το μεσημέρι!”….

Ανοίγεις την τσάντα σου και της δίνεις το πακετάκι με την αγαπημένη τυρόπιτα της μαμάς σου (κλαψ!), για να έχει να φάει.

Και στο δρόμο για το γραφείο αγοράζεις μία τυρόπιτα γιατί….ΠΕΙΝΑΣ!

Α! Όχι! Δεν γκρινιάζεις, γιατί ήθελες και το έκανες.

Με χαρά της έδωσες το φαγητό σου.

Ποιός; Eσύ, που δεν επέτρεπες σε κανέναν να απλώσει χέρι στο πιάτο σου και όταν ο αδερφός σου ζητούσε να φάει κάποιες από τις δικές σου πατάτες, κάνατε ανταλλαγή! Του έπαιρνες κομμάτι από το κοτόπουλό του! Δίκαια πράγματα.

Και θυμάμαι, που όταν κάποιες φορές ζητούσα να τσιμπήσω από το πιάτο της μαμάς μου, εκείνη μου έλεγε χαμογελαστή, “Βρε, θα μου πάρεις και την μπουκιά από το στόμα. Αλλά χαλάλι σου!”

Έτσι κι εγώ…

Χαλάλι της μικρής! …:)

 

Όχι, ότι θα μείνω νηστικιά!

Δεν θα μπορούσα εξάλλου!

Είναι αυτή η βιτρίνα του φούρνου που είναι κοντά στη δουλειά…Τυρόπιτες, κουλούρια, κρουασάν…

Κι αφήνουν την πόρτα ανοιχτή κι έρχεται η μυρωδιά του φρεσκοφουρνισμένου ψωμιου…!

Μμμμ!

Χαλάλι μου! E; :p

 

(picture via https://www.condenaststore.com/-sp/Mother-bird-feeding-worm-to-four-chicks-in-nest-who-are-all-yelling-for-pi-New-Yorker-Cartoon-Prints_i8542966_.htm )