Log in και ένας άλλος κόσμος ανοίγεται μπροστά μου.
Όχι, δεν είναι διαφήμιση τηλεφωνίας.
Είναι αυτό που νιώθω.
Μεγάλο κομμάτι της μέρας μου, είναι ένα Log in και ένα Log out.
Ανοίγει ένα παράθυρο στην ενημέρωση, ψυχαγωγία και κυρίως στην επικοινωνία.
Μοιράζομαι εικόνες, σκέψεις, συναισθήματα, “καλημέρες”, χαμόγελα, επικοινωνώ!!
Έχω γνωρίσει ανθρώπους-διαμάντια και έχω κάνει νέους φίλους.
Είναι η εποχή του διαδικτύου.
Και σε όλο αυτό ο καλός μου…πουθενά!
Το είχα παράπονο.
Επειδή είμαι αρκετά δραστήρια (εντάξει, εντάξει, πολύ δραστήρια) στα social media, υπήρχαν πράγματα π.χ. διασκεδαστικά (όπως τα λέει η κόρη μας τα χιουμοριστικά), τα οποία τα έβλεπα, τα σχολίαζα και στην επιθυμία μου να τα μοιραστώ μαζί του, έκανα αναπαραγωγή είτε με διήγηση, είτε δείχνοντάς του, τα οποία όμως με τη μεταφορά της περιγραφής, κάποιες φορές έχαναν την αρχική αίσθηση (και ακουγόντουσαν ξενέρωτα :S).
Και πολλές φορές δεν είναι μόνο μία εικόνα, ένα link, ένα status, αλλά και όλος ο σχολιασμός που ακολουθεί, που κάνει την αίσθηση.
Είναι αυτη η σύνδεση με ανθρώπους.
Ένα σχόλιο μπορεί να ακουστεί τελείως διαφορετικά, απο διαφορετικούς ανθρώπους και έχει άλλη αξία.
Είναι ωραίο να μπαίνεις στο Facebook ή στο Twitter το πρωί να λες “Καλημέεεεεεραααα, γειτόνοιιιιι!!” και να σου απαντούν μαζεμένοι φίλοι και γνωστοί με χαμόγελα!
Είναι ένα θετικό vibe, το οποίο-ας μην κοροϊδευόμαστε- δεν μπορούμε να το έχουμε εύκολα συγκεντρωμένο αλλιώς μία καθημερινή πρωί με μία μόνο δική μας έκφρααση.
Και εγώ αγαπώ να ξεκινώ τη μέρα μου με ένα αγαπημένο τραγούδι και να συνεπάρω μαζί μου συγγενείς και φίλους.
Ο καλός μου δεν τα καταλάβαινε (και δεν ξέρω, αν τα καταλαβαίνει ακόμη απόλυτα) όλα αυτά.
Σου λέει, “Θέλεις να μιλήσεις με κάποιον, πάρτον τηλέφωνο, συνάντησέ τον κλπ”.
Μέχρι που μία εβδομάδα πριν αποφάσισε, ότι και για λόγους δουλειάς, έπρεπε να συνδεθεί με το Facebook και κατ’επέκταση μαζί μου και διαδικτυακά :p.
Δηλώθηκε και ο γάμος επισήμως στο διαδίκτυο (“Nα ζήσουμε!”:p) και από εκείνη τη μέρα το Facebook, είναι για μένα ακόμη πιο αγαπημένο.
Γιατί τα πρωινά φτάνω στη δουλειά, κάνω Log in και βρίσκω στο timeline μου ένα αγαπημένο τραγουδι “Καλημέρα” από εκείνον.
Γιατί του στέλνω μήνυμα αγαπησιάρικο μέσα στη μέρα, χωρίς να σκέφτομαι, αν θα τον ενοχλήσω στη δουλειά, αφού θα κάνει log in, όταν θα μπορεί.
Γιατί θα κάνουμε ποστ στο Timeline ενός φίλου, που ειναι μακριά, για να τον πειράξουμε και θα ακολουθήσουν αστειάκια από κοινούς φίλους, δίνοντάς μας την αίσθηση ότι είμαστε όλοι μαζί για λίγο.
Γιατί την ώρα που το βράδυ γράφω ένα άρθρο και κάθεται στο διπλανό καναπέ, θα μου κοινοποιήσει link με απόσπασμα από την αγαπημένη μου όπερα.
Γιατί όταν είμαι πιεσμένη μέσα στη μέρα και δεν θα είναι εκείνος εκεί, επειδή είναι υποχρεωμένος να είναι αλλού, θα μου έχει κάνει ένα like, που θα είναι μία μικρή “ένεση” χαμόγελου.
Γιατί θέλω να είμαστε μαζί, να μοιραζόμαστε πράγματα και όμορφες στιγμές μέσα στη μέρα, που θα μας δένουν συνέχεια περισσότερο.
Κι αυτός ο ταξιδιάρικος κόσμος του Facebook έχει απίστευτες ομορφιές και ενδιαφέρουσες εικόνες, που γίνονται ακόμη πιο όμορφες όταν τις μοιράζεσαι με τον άνθρωπο που αγαπάς!
Kαλώς όρισες, Μπάμπη μου!
♥ ♥ ♥
Υ.Γ. Έχουμε ξαναπεί. Μπάμπης εκείνος, Μπάμπης κι εγώ! Κι αν δεν το είχατε προσέξει το σχετικό άρθρο (“Κι εγώ Μπάμπης, κι εσύ Μπάμπης! Μαζί!) μπορείτε να το διαβάσετε εδώ : https://www.kidscloud.gr/?p=3424
1 Comment
τι τέλειαααααα!!!! εμένα ο δικός μου έρωτας ακόμα να ενδώσει και έτσι συνεχίζω και του τα διαβάζω το βράδυ … χαχααχ :))))