Γιατί και η μαμά είναι παιδί και όταν ήταν μικρή έκανε παππουδογιαγιοδιακοπές.
Ανάμεσα στις πάρα πολλές συζητήσεις που κάναμε τις ημέρες των διακοπών με τη μικρή ήταν και αυτή των δικών μου παιδικών διακοπών.
Της διηγήθηκα που και εγώ, όταν έκανα παππουδογιαγιοδιακοπές.
Της αφηγήθηκα τη ρουτίνα, που είχαν στο σπίτι τους οι παππούδες μου τις ημέρες των διακοπών μας με τον αδερφό μου και χαμογελούσε.
Μόλις άκουσε την ιστορία ήθελε να την ξανακούσει πάλι από την αρχή (αυτή η εμπέδωση κάθε φορά, που πρέπει να λες την ίδια ιστορία στο repeat, σε ποιά ηλικία σταματά, αλήθεια; ;p).
Η πρωινή μας ρουτίνα είχε ως εξής:
Ξυπνούσαμε νωρίς…ε…η αλήθεια είναι, ότι ΜΑΣ ξυπνούσαν νωρίς. Με τρόπο.
Έκανε η γιαγιά δουλειές στο δωμάτιό μας
και….γκαπ..γκουπ…μπαμ….μπουμ…ντόινγκ(παντού υπάρχει ένα “ντόινγκ”!) ξυπνούυυυσαμεεεε!
Γενικώς αυτοί οι παππούδες δεν θεωρούσαν πολύ καλό να κοιμάσαι μέχρι τις 10:00.
08:00 – 08:30 έπρεπε να έχεις ξυπνήσει.
Παίρναμε πρωινό και μετά μπαίναμε στο μεγάααλο αυτοκίνητο του παππού και πηγαίναμε στην παραλία.
Κάναμε μπάνιο, παίζαμε και γύρω στις 12 η γιαγιά μας έβαζε να αλλάξουμε, για να πάμε στην ταβέρνα του κύριου Γιάννη και του κύριου Γιώργου (τα 2 αδέρφια-όχι δεν λεγόταν έτσι η ταβέρνα-δεν θυμάμαι τώραααα…) που ήταν δίπλα στη θάλασσα.
Η παραγγελία ήταν συγκεκριμένη: ουζάκι με μεζέ για τον παππού και τη γιαγιά και πορτοκαλάδα ΗΒΗ μπλε για μένα και τον αδερφό μου.
Μόλις τελείωνε ο μεζές, επιστρέφαμε στο σπίτι του παππού.
Στην είσοδο του σπιτιού υπήρχε ένας μαυροπίνακας, στον οποίο ήταν γραμμένα τα ονόματα του παππού, της γιαγιάς, της θείας και του θείου μου και του αδερφού μου και το δικό μου.
Δίπλα στο κάθε όνομα βάζαμε μία γραμμή με την κιμωλία για κάθε μπάνιο που κάναμε.
Στο τέλος του καλοκαιριού κάναμε τη σούμα για να δούμε, ποιός έχει κάνει τα περισσότερα μπάνια και ήταν ο νικητής.
9 στις 10 φορές κέρδιζε ο παππούς, γιατί ξεκινούσε τα μπάνια από νωρίς, αλλά….τέλος πάντων! :p
Έχω πολλές ιστορίες να της διηγηθώ για τις δικές μου παππουδογιαγιοδιακοπές.
Είχαν πολλές διαφορές από τις μικρής.
Μεταξύ μας…ήταν λίγο διαφορετικές και όσον αφορά τη διάθεση, που είχαμε με τον αδερφό μου σε σχέση με τη δική της.
Η αλήθεια είναι ότι ενώ ο παππούς και η γιαγιά μας φρόντιζαν και έκαναν τα πάντα για να περνάμε όμορφα, εμείς θέλαμε να είμαστε στο σπίτι μας.
Περνούσαμε ευχάριστα μαζί τους, αλλά οι παππουδογιαγιοδιακοπές δεν ήταν ο ιδανικός προορισμός διακοπών, όπως είναι τώρα για τη μικρή μας.
Υπάρχουν διαφορές που σε συντομία συνοψίζονται στα ακόλουθα:
* H οικογένειά μου ζούσε σε χωριό και οι παππούδες μας σε κωμόπολη.
Ε!….Πόσο διασκεδαστικότερη είναι μία κωμόπολη το καλοκαίρι για ένα παιδί, που ζει στο χωριό και είναι μαθημένο να είναι ΟΛΗ τη μέρα έξω και να παίζει; Ε;
* Όλοι οι φίλοι μας ήταν στο χωριό.
Είχαμε κάνει “καλοκαιρινούς” φίλους στη γειτονιά του παππού και της γιαγιάς, αλλά ….οι φίλοι μας ήταν στο χωριό και επειδή δεν είχαμε σχολείο έπαιζαν όλη τη μέρα έξω. Όσο το σκεφτόμασταν….ζήλεια!
* Η μαμά μας δεν δούλευε.
Ήταν στο σπίτι και ήταν όμορφη παρέα μας και ….μας έλειπε.
Και ήταν και πιο χαλαρή σε σχέση με το πιο αυστηρό πρόγραμμα του παππού και της γιαγιάς.
Οι γονείς μας ήθελαν να μας αφήνουν κάθε καλοκαίρι για ένα διάστημα για δύο λόγους:
για να μας χαίρονται ο παππούς και η γιαγιά που δεν μπορούσαν να μας βλέπουν καθημερινά και μάλλον για να μένουν λίγο μόνοι τους.
Όσο μεγαλώναμε ο αδερφός μου έμενε όλο και λιγότερες ημέρες (γιατί ήταν πιο άτακτος) και καταλήξαμε τα τελευταία χρόνια ως έφηβη να πηγαίνω μόνο εγώ.
Ομολογώ, ότι ως έφηβη οι παππουδογιαγιοδιακοπές μου είχαν μεγαλύτερο ενδιαφέρον, γιατί το χωριό περιορίζει την εφηβεία, ενώ η κωμόπολη προσφέρει περισσότερες δυνατότητες για ψυχαγωγία (π.χ. κινηματογράφο, θέατρο).
Όπως και να’χει τις παππουδογιαγιοδιακοπές μου τις θυμάμαι με γλύκα.
Κι έχω τόσες ιστορίες με σκανταλιές να διηγηθώ στη μικρή….
Τις περισσότερες τις κάναμε με τον αδερφό μου το μεσημέρι που κοιμόταν ο παππούς και η γιαγιά.
Τι εννοείτε, “τί παιδιά ήμασταν εμείς που δεν κοιμόμασταν το μεσημέρι”; ;P
Mαμά Μαμαδοπούλου
2 Comments
Νομίζω τελικά ότι όλοι τις παππουδογιαγιαδιακοπές περιμέναμε για να κάνουμε τις πιο φοβερές σκανταλιές! Αν τα πεις στη μικρή, θα πάρει ιδέες, χεχε!
Λες; Noμίζω ότι όλα έχουν τις δικές τους ιδέες για σκανταλιές! Χαχαχα! 🙂