ΤΑΚΤΟΠΟΙΩΝΤΑΣ ΤΟ ΠΑΙΔΙΚΟ ΔΩΜΑΤΙΟ… :)

Κάθε χρόνο μόλις αρχίσουν οι παππουδογιαγιοδιακοπές, η μάνα κάνει σταδιακά συνολικό ξεσήκωμα του σπιτιού.
Δωμάτιο-δωμάτιο το “ξετινάζω”! Μπουρλόοοοτοο!

Έχω τη μοναδική ευκαιρία να κάνω τις δουλειές, που θέλω χωρίς καμία διακοπή.
Αδειάζω τις ντουλάπες, τις καθαρίζω και τις τακτοποιώ σιγά-σιγά και το ευχαριστιέμαι.
Συρτάρια, ράφια όλα αδειάζουν και ξαναοργανώνονται από την αρχή.
Κι αν μου τη “δώσει”, αλλάζω και θέση στα έπιπλα.

Είναι μια διαδικασία που την έκανα πολύ συχνά μέχρι που γεννήθηκε η μικρή.
Από τότε όλη η διαδικασία γίνεται τμηματικά και βιαστικά μέσα στη χρονιά και μία καααααλή το καλοκαίρι.

Χτες ήταν η σειρά του παιδικού δωματίου.
Άδειασα τα πάντα κι άρχισα να καθαρίζω, να ξε-καθαρίζω (εσείς, πόσα μολυβάκια 4 εκατοστών έχετε βρει στα συρτάρια του παιδιού σας; Ε; E;), να τακτοποιώ τα βιβλία, τα παιχνίδια και να το στολίζω!

“Μαμά, να μου το κάνεις όμορφο!”, μου είπε τηλεφωνικά,  όταν της είπα ότι είχα σκοπό να φτιάξω το δωμάτιό της.

Ένας από τους λόγους που θέλω να κάνω μόνη μου όλο αυτό τακτοποίημα είναι, γιατί έχω την ευκαιρία κάποιες φορές να αναπολήσω βρίσκοντας πράγματα.

Είμαι άνθρωπος που κρατώ ενθύμια. Πολλά!
Κάθε χρόνο με αυτή τη διαδικασία συναντώ τις ίδιες αναμνήσεις.
Τις αγαπώ και τις φροντίζω, όσο μπορώ περισσότερο. Και κάθε χρόνο ξαναβρισκόμαστε!

Αποφάσισα να σας γνωρίσω κάποιες από αυτές που συνάντησα χτες.

Το πρώτο παραμύθι της μικρής!

Της το χάρισε η φίλη με το κωδικό όνομα “Ζουζούνι”, πριν γεννηθεί.
Ημουν ακόμη έγκυος όταν της έφερε δώρο το “Ένα φυλακτό αλλιώτικο από τα άλλα” του Κυριάκου Μούρτζη. Μάλιστα η πρώτη σελίδα είχε και μία αφιέρωση από την ίδια  τη φίλη γραμμένη σε μία καρδιά. Μία καρδιά που συνεχίζει να την αγαπά και να της το δείχνει με κάθε ευκαιρία! 🙂

Το πρώτο πιο αγαπημένο παιχνίδι της!

Η Mελισσούλα μουσικό παιχνίδι γκλιν γκλαν γκλον!

Αυτό το παιχνίδι είχε μαγέψει το μωρό. Όση ώρα έπαιζε μουσική, η μελισσούλα κουνούσε τα μάτια της πάνω-κάτω. Το έντονο κιτρινόμαυρο χρώμα της,  τραβούσε την προσοχή της και ως βρέφος περνούσε πολλή ώρα χαζεύοντάς το.

Τα πρώτα της παπούτσια!

Όποτε τα βλέπω, θυμάμαι πολλά πράγματα μαζί. Πρώτα και κύρια θυμάμαι, το άγχος μας ως γονείς να διαλέξουμε τα κατάλληλα παπούτσια. Προτεραιότητά μας ήταν να είναι τα καταλληλότερα και όχι τα ομορφότερα, γι’αυτό και δεν είναι πολύχρωμα και μπιρμπιλωτά. Η παιδίατρος μας είχε συστήσει 2-3 καταστήματα και γυρίζαμε από κατάστημα σε κατάστημα δοκιμάζοντας. Καταλήξαμε σε αυτά, που ενέπνευσαν μεγαλύτερη ασφάλεια στην υστερική μαμά.

Δεν έκανε τα πρώτα της βήματα με αυτά τα παπούτσια.Τα πρώτα βήματα τα έκανε ξυπόλητη.

Με αυτά τα παπούτσια έτρεξε πρώτη φορά σαν παιδί.

“Ιt’s a GIRL!”

Το μπαλόνι αυτό ήταν στο τεράστιο καλάθι με λουλούδια που έφτιαξε ο μπαμπάς και έστειλε στη μαμά, όταν γεννήθηκε το μωρό μας.

7 Χρόνια μετά αυτό το μπαλόνι ζει και στολίζει ένα από τα ράφια της μικρής, η οποία καμαρώνει βλέποντάς το!

 

Τα παιχνίδια της γιαγιάς!

Η μαμά μου είναι άνθρωπος που αγαπά ιδιαίτερα τις αναμνήσεις της και κρατά ενθύμια. Ναι…ίσως να είναι εκείνη η δική μου επιρροή, αν και πιστεύω ότι πρέπει, να το έχεις λίγο σαν άνθρωπος.

Διατηρεί και φροντίζει απίστευτα πράγματα.  Αντικείμενα, φωτογραφίες και δικά της παιχνίδια. Τα δύο κουρδιστά παιχνίδια της που λειτουργούν ακόμη, ο “Μπεκρής” και η “Φωτογράφος” στολίζουν το δωμάτιο της μικρής.

Αυτά τα παιχνίδια είναι και κομμάτι των δικών μου παιδικών αναμνήσεων, αφού τα θυμάμαι που η μαμά μου τα φρόντιζε να είναι καθαρά και να μην τα καταστρέψουμε ο αδερφός μου κι εγώ και τα στόλιζε πάντα στο μπουφέ με όλα τα εύθραυστα αντικείμενα που είχε.

Θα μπορούσα να σας παρουσιάσω πολλά άλλα, αλλά μόλις ολοκληρωσα το τακτοποίημα της κουζίνας και βρήκα το πρώτο κουτάλι της μικρής. Θέλω να κάνω το ταξίδι μου στο χρόνο τη μέρα που έφαγε την πρώτη της φρουτόκρεμα… 🙂

Και βέβαια το έχουμε και σε video!! Με εμένα μιλάτε! 😉

 

 Μαμά Μαμαδοπούλου