Σήμερα το μεσημέρι παρακολουθούσα τα “τιτιβίσματα” της @KokkinoMpaloni στο Twitter, που είναι η μαμά του @paidilastiho. Μπαμπάς του είναι ο @Αntidrasex.
Δεν καταλαβαίνετε, τί λέω;
Α!Ναι! (Δεν έχουν όλοι οι άνθρωποι λογαριασμό στο Twitter, γι’αυτό ‘ξηγήσου, κοπελιά!)
Στο Twitter τα ονόματα όλων όσων έχουν λογαριασμούς έχουν μπροστά το @.
Eπίσης τα ονόματα είναι ψευδώνυμα! Και έχει ενδιαφέρον και πλάκα αρκετές φορές!
Να, για να καταλάβετε!
Στο twitter ανακάλυψα τη συννεφοξαδέρφη @nefosis, που πολύ αγάπησα και με την οποία κάνουμε συζήτήσεις τέτοιες που μόνο δύο σύννεφα θα έκαναν.
Αν έχετε χρόνο και όρεξη, ελάτε κι εσείς στην παρέα μας! Μια γειτονιά είμαστε! 🙂
Αλλά δεν είναι αυτό το θέμα μας! (Μ’αρέσει που πάντα ξεκινώ με θέμα!…Αχμ!Προσπαθώ!)
Το @paidilastiho, που λέτε είναι πολύ μωρό (περίπου 2-3 μηνών) και Ω! Τί περίεργο δεν αφήνει τη μαμά να κοιμηθεί.
Και η μαμά νυστάζει και ….τη νιώθω τόσο!! Μα τόσο!
Όλοι μπορούν να την καταλάβουν! Όλοι και όλες!
Αν το ζήσεις όμως, τη νιώθεις κιόλας.
Αυτό που είσαι “κομμάτια”, περιμένεις από το πρωί (που έχεις ξενυχτήσει ή έχεις κοιμηθεί με διακοπές όλο το βράδυ) το μεσημέρι, που εύχεσαι, ότι θα κοιμηθεί το μωρό και θα κοιμηθείς κι εσύ…..
Και φτάνει το μεσημέρι, νυστάζεις κι αυτό ΤΙΝ! το μάτι “γαριδα”!
Κλείνει το δικό σου μάτι(έστω το ένα) και αυτό κάνει γελάκια και θέλει παιχνίδια.
Και δεν μπορείς να το αφήσεις να κοιμηθείς γιατί : a) έχεις την έννοια του, όταν είναι πολύ μωρό και b)ε…δεν σε αφήνει κιόλας (μωρό-κλαίει-κάνει φασαρία).
Και κουτουλάς.
Κουτουλάς, όπως αυτοί οι άνθρωποι που βλέπεις στο τρένο το πρωί….Κρατιέσαι, αλλά….κλείνουν τα μάτια.
Και τα μάτια σου είναι κόκκινα. Κόκκινα μέσα, μαύρα από κάτω.
Και μετά από αρκετή ώρα παιδέματος, κοιμάται.
Κοιμάται και….εσύ πια δεν μπορείς!
Πάει ο ύπνος! Έφυγε!
Και έρχεται στο σπίτι ο μπαμπάς, σε βλέπει πώς είσαι και σε ρωτά τί έχεις (ε…φαίνεσαι!).
Του διηγείσαι και σου απαντάει:
“E,μα κι εσύ,αγάπη μου (πάντα στο λέει αυτό) αφού κοιμήθηκε το παιδί, γιατί δεν κοιμήθηκες;” …..
Και κρατιέσαι! (Ή και όχι, όταν είσαι λεχώνα κυρίως , που τα μπήγεις εύκολα τα κλάματα.)
Άντε να του εξηγήσεις και άντε να καταλάβει, ότι δεν είναι στο τσεπάκι σου ο ύπνος.
Αλλά κι όταν καταλάβει…δεν σε νιώθει.
Μόνο κάποιος που το έχει ζησει, μπορεί να αισθανθεί τί περνάς. Δηλαδή μία μαμά! Ή ένας μπαμπάς που έχει αναλάβει από τους πρώτους πρώτους μήνες τη βασική φροντίδα του μωρού (που υπάρχουν και τέτοιοι μπαμπάδες, να τα λέμε αυτά)!
Την πρώτη φορά που άφησα για μία ώρα τη μικρή ως μωρό για να κάνω κάτι ψώνια, ήταν η πρώτη απελευθερωτική εμπειρία, που είχα ως μαμά!
Είχα απολαύσει κάθε λεπτό και δεν θα ξεχάσω τη χαρά που ένιωσα στο περίπτερο που μπόρεσα να χαζέψω ήρεμα για 5′ μέχρι να διαλέξω ένα περιοδικό.
Όταν είπα στην φιλενάδα, που είναι μαμά, πώς ένιωσα, με κατάλαβε. Όταν το είπα στον καλό μου, με είπε υπερβολική και το πλήρωσε με 10′ μουρμούρα, οπότε μετά (έκανε πως) κατάλαβε (για να σταματήσω).
Εννοείται, ότι όλοι όσοι σε αγαπούν, είναι κοντά σου και θέλουν να σε καταλάβουν και θέλουν να σε βοηθήσουν.
Ο σύντροφός σου είναι εκεί, δίπλα σου για να φροντίσει εσένα και το παιδί του.
Όμως οι ορμόνες σου (9 μήνες πριν και στη συνέχεια), η εγκυμοσύνη, η γέννα, η κούραση σε επιβαρύνουν λίιιιιιγο διαφορετικά. Λίιιιιιγο!
Κάποια στιγμή μετά τους πρώτους μήνες ζωής ως μαμά και πάνω σε ένα ξέσπασμα από κούραση (Ω!Τί περίεργο!-πάλι), είχα πει κάτι στη μητέρα μου κι εκείνη με αγκάλιασε και μου έδωσε ένα φιλι:
“Όταν έρχεται ένα μωρό, για τη φροντίδα του όλοι κάνουν ό,τι μπορούν και η μαμά ό,τι πρέπει!”
Έτσι ένιωθα και έτσι νιώθω για μένα! Δεν το κρίνω ως καλό ή ως κακό!
Το καταθέτω, όπως το έχω ζήσει και ενώ είμαι τυχερή με τη βοήθεια από τους γονείς μας.
Ακόμη κι αυτό που της είπα όμως, πρέπει να το ζήσεις για να το νιώσεις.
Αυτό το “πρέπει” που δεν το αποφεύγεις, γιατί η αλήθεια είναι ότι δεν θέλεις κιόλας!
Η μαμά είναι άνθρωπος όμως, όχι υπεράνθρωπος!Πριν ήταν Catwoman!
Και τώρα νυστάζει…..και δεν την αφήνουν να κοιμηθεί.
……………………………………………………..
Και ελπίζεις κάποια στιγμή, ότι εκεί λίγο πριν κάνει τα δικά της παιδιά η μικρή σου, μπορεί και να σε αφήσει να κοιμηθείς.
Για λίγο…μέχρι να γίνεις γιαγιά και να ξυπνάς για τα εγγόνια (πού το πήγα πάλι, γιατρέ μου;).
;p
(H φωτογραφία είναι από το www.mamaroo.com
Μάλιστα βρήκα και κάποιες ενδιαφέρουσες συμβουλές-tip σχετικά και με τον ύπνο με το μωρό κλπ που μπορείτε να δείτε ΕΔΩ . Ψάχνοντας στο διαδίκτυο, ανακλύπτεις πολλά!)
1 Comment
Το εθεσες πολυ σωστα.Λιγο πριν κανουν τα δικα τους παιδια θα με αφησουν να κοιμηθω.Σημερα το μεσημερι τα εκλιπαρουσα.Και εκει που πηγε να κλεισει το δικο μου το ματι παραλιγο να πηδηξει απο τη κουνια..Νυσταζω!!!