Αυτό το ποδήλατο είναι το ποδήλατο του μπαμπά μου.
Του το είχε κάνει δώρο ένας θείος του, όταν ήταν 5 ετών πριν από 60 χρόνια! Ναι! Καλά τα υπολογίσατε! Ο μπαμπάς μου είναι ένας γερός παππούς 65 ετών και 3 εγγονιών!
Την εποχή εκείνη ένα ποδήλατο ήταν πολύ μεγάλο δώρο….ε….και σήμερα είναι, αλλά δεν είναι αυτό το θέμα μας!
Όπως καταλαβαίνετε, ο μπαμπάς μου “πουλούσε μούρη” εκείνη την εποχή στο χωριό, ότι είχε ποδήλατο και από ό,τι λέει, όλη η “μαρίδα” της γειτονιάς έκανε ποδήλατο “γαλαρία”(τί εκφράσεις χρησιμοποιώ;!!). Ποδήλατο “γαλαρία” σημαίνει ότι εκείνος καθόταν στη σέλα-ξύλο (δεν πονούσε ο πωπός τους;) και οι υπόλοιποι εναλλαξ πατούσαν όρθιοι στον άξονα που συγκρατούσε τις δύο πίσω ρόδες και αλώνιζαν στη γειτονιά!
Το συγκινητικό της ιστορίας είναι ότι αυτό το ποδήλατο υπάρχει ακόμα και στολίζει την αυλή του εξοχικού των γονιών μου. Φυσικά και κάτι είχα να πω, όταν το είδα και είπα να το βάψουμε ένα άλλο χρώμα (“Παιδικό ποδήλατο είναι! Ένα μπλε ανοιχτό, γαλάζιο, πράσινο, κίτρινο; Μα, καφέ;”) και ο μπαμπάς συμφώνησε (“Να πάρετε μπογιά να το βάψετε! Αααα!”, γκρίνιαξε και σίγουρα την επόμενη φορά, που θα επισκεφτούμε το εξοχικό, θα το έχει βάψει μόνος του.Είναι ο μπαμπάς Παπαγιαννόπουλος style, όπως σας έχω ξαναπει! :p ).
Σκεφτείτε, όμως, ότι όσο ταλαιπωρημένο κι αν είναι, δουλεύει και 2 γενιές μετά στο πρώτο ποδήλατο του παππού έχουν κάνει ποδήλατο και τα 3 εγγόνια του. …
Και…όχι, τα παιδιά του, τώρα που το σκέφτομαι…. Όταν ήμασταν εμείς παιδιά, το είχαν κρυμμένο…Δεν μας είχαν εμπιστοσύνη; Ήμασταν λίγο ανήσυχα παιδιά. Eντάξει… Eίχαμε τα δικά μας ποδήλατα, αλλά…εμείς….(σνιφ)δεν παίξαμε…με αυτό το ποδήλατο (σνιφ)!
……
Μαμάααααααα, γιατί εγώ δεν έχω παίξει με το ποδήλατο του μπαμπάααααα;
Διακρίσεις; Όλα για τα εγγόνια και τα παιδιά όχι;
…. Ζήλεια! 😛
No Comments