Όταν ήμουν μικρή, στο σπίτι μας είχαμε ένα ρολόι κούκο.
Ήταν ένα στολίδι, το οποίο όμως το περισσότερο διάστημα έμενε ξεκούρδιστο.
Η αλήθεια είναι, πως στο μικρό σπίτι μας ήταν λίγο ενοχλητικό, να τον ακούμε κάθε ώρα κου-κου , κου-κου, μιας και ο ήχος ήταν αρκετά δυνατος.
Μια φορά στις τόσες ο μπαμπάς κούρδιζε το ρολόι, για να απολαύσουμε την ατραξιόν οικογενειακά και ειδικά ο αδερφός μου κι εγώ, χαζεύοντας μία το πουλάκι και μία τα βαρίδια τεράστια κλειστά κουκουνάρια να ανεβοκατεβαίνουν.
Η μαμά μου είχε ρυθμίσει το ρολόι έτσι ώστε, όταν ξεκουρδιζόταν και σταματούσε, ο κούκος να είναι έξω από το σπιτάκι του με το πορτάκι ανοιχτό.
Σαν να περίμενε τη στιγμή, που θα πιάσει πάλι δουλειά, αλλά μέχρι τότε να είναι παρέα μας.
Κάποια στιγμή χάλασε ο μηχανισμός του και με τις μετακομίσεις της οικογένειας καταστράφηκε και πετάχτηκε.
Τώρα που το σκέφτομαι με νοσταλγία, θα ήθελα να τον έχουμε κάπου, να τον ξαναέβλεπα. Ήταν μέρος του σπιτιού μας.
Αυτές οι γλυκές αναμνήσεις μου ήρθαν, όταν διάβασα το παιδικό βιβλίο “Έχεις λίγο χρόνο” της Σοφίας Δάρτζαλη σε εικονογράφηση της Σάντρας Ελευθερίου που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Μεταίχμιο.
Το αγάπησα.
Πέρα από αυτές τις παιδικές μου θύμισες, αγάπησα την απλότητα του ποιητικού κειμένου, την όμορφη εικονογράφηση που περικλείει όλα τα χρώματα, που κρύβει η ζωή μας στη διάρκεια του χρόνου.
Γράφει στο οπισθόφυλλο:
Τα ρολόγια συνήθως μετρούν τον χρόνο. Αυτή είναι η δουλειά τους.
Κάποια ρολόγια κάποτε είχαν μέσα κι έναν κούκο, ένα μηχανικό πουλί που ανακοίνωνε κάθε ώρα που άλλαζε.
Ένα τέτοιο ρολόι-κούκο θα χαρίσει ο παππούς στον εγγονό του, κι ο κούκος θα γίνει ο καλύτερός του φίλος.
Ο μικρός μεγαλώνει κι ο κούκος τον παρατηρεί, τον επαινεί, τον συμβουλεύει.
Μοιράζεται μαζί του τις χαρές, τις λύπες-τις στιγμές του όλες.
Μέχρι που καταλαβαίνει τον πραγματικό του ρόλο: να μετρά τον χρόνο.
Κι όταν θελήσει να σταματήσει να μετρά, άραγε ο χρόνος θα υπακούσει;
Μια ιστορία γεμάτη στιγμές, λεπτά, ώρες και χρόνια, πολλά κούκου, αγάπη, τέλος και αρχή,αλλά κυρίως συνέχεια.
Ο χρόνος κυλά αμείλικτα και μαζί του και η ζωή.
Και η ζωή έχει τα πάντα.
Χαρές, λύπες, απογοητεύσεις εμπνεύσεις, ομορφιά, ασχήμια,
Είναι γεμάτη από όλα χρώματα και αυτή η πανδαισία είναι η ομορφιά της.
Ο χρόνος κυλά και μαζί του αλλάζει και ο άνθρωπος, ωριμάζει η ζωή που αρχίζει, τελειώνει και συνεχίζεται μέσα από άλλους.
Mέσα από την ιστορία τα παιδιά μαθαίνουν για το χρόνο που ποτέ δεν σταματά και για τον κύκλο της ζωής και τη φυσικότητα με την οποία κλείνει, χωρίς να μπορεί κανείς να τον σταματήσει.
Ο κούκος όμως μένει σταθερός στο χρόνο.
Ένας δείκτης, που όμως γίνεται μέρος της οικογένειας, όπως ακριβώς ήταν και το δικό μας ρολόι-κούκος στο σπίτι μας.
Ο χρόνος κάνει τον κύκλο του, μαζί η ζωή, αλλά και η αγάπη, η οποία δεν χάνεται ποτέ.
Ο κούκος είναι εκεί να την μεταφέρει.
Μπορείτε να ξεφυλλίσετε τις πρώτες σελίδες του βιβλίου “Έχεις λίγο χρόνο” της Σοφίας Δάρτζαλη εδώ
Μαμά Μαμαδοπούλου
No Comments