Photo courtesy of @aweebitblue via Twitter
A clip art of #WhyIDidn’tReport of a woman’s mouth covered with 10 different hands.
Από την ημέρα που η Σοφία Μπεκατώρου με δύναμη ψυχής, θάρρος και γενναιότητα βγήκε και μίλησε για την κακοποίηση που υπέστη, έχω πολύ ανάμεικτα συναισθήματα.
Αρχικά, από την ώρα που το άκουσα, ένας κόμπος δέθηκε στο λαιμό μου και η πίεση του έκανε την αναπνοή αναστεναγμό και τη στεναχώρια τεράστια οργή, όπως κάθε φορά που μαθαίνω τέτοια περιστατικά.
Αυτό το κορίτσι έφερε μέσα της αυτό το άχθος για πολλά βασανιστικά χρόνια.
Από την άλλη μεριά αυτή η πράξη της με έκανε να νιώσω θαυμασμό, αλλά και μια ευγνωμοσύνη για τη γενναιοδωρία της ψυχής της.
Ναι! Οι παγκόσμιες διακρίσεις, η χαμηλών τόνων προσωπικότητά και η σοβαρότητά της ήταν αρκετά, για να κάνουν το θόρυβο εκκωφαντικό με τη δήλωσή της.
Και αρκετοί ξαφνιάστηκαν, γιατί “Ω! Δεν μπορεί να συμβαίνουν αυτά!”.
Μικρά ανθρωπάκια που προσπάθησαν να σκάψουν με τα νύχια τους κάτω από αυτό το τεράστιο μοίρασμα της ψυχής της.
…… Δεν θέλω ΚΑΝ να σχολιάσω αντιδράσεις ανάξιες προσοχής.
Νιώθω περήφανη για αυτή την κοπέλα, τολμώ να πω ίσως περισσότερο κι από τότε που έφερε όλα τα μετάλλια για τη χώρα μας.
Την ευχαριστώ από τα βάθη της καρδιάς μου.
Βγήκε μπροστά να συσπειρώσει και να ενώσει όλες τις φωνές για κάθε ψυχή, που έχει υποφέρει, έχει παρενοχληθεί, έχει νιώσει ενοχές, για όλα εκείνα τα θύματα ανεξαρτήτως φύλου, χρώματος, ηλικίας, θέσης, κοινωνικής τάξης, για όλες εκείνες τις ψυχές που νιώθουν μόνες, φοβισμένες και αδύναμες να μιλήσουν.
Έβαλε τον εαυτό της πρώτο και με τη δάδα της ξεκίνησε το ταξίδι της φλόγας της δύναμης.
Της δύναμης της φωνής και της αλήθειας!
Ευχαριστώ, Σοφία!
#ΜεΤηΣοφία
=====================================================================================================
Και πώς προστατεύουμε τα παιδιά και τα μαθαίνουμε να μιλούν;
Με την σταθερά ανοιχτή αγκαλιά μας, την αποδοχή και την ψύχραιμη ματιά μας.
Αρχικά, από τη μικρή ηλικία θα πρέπει να τους μιλήσουμε για τον κανόνα των εσωρούχων (Επισκεφθείτε αυτό το κατατοπιστικότατο site από την Ευρωπαϊκή Ένωση :kanonastonesorouxon.org).
Μάλιστα υπάρχει και αυτό το video με την ιστορία της Νίκης, που μπορούμε να παρακολουθήσουμε μαζί και να συζητήσουμε μαζί τους.
Ως μαμά έφηβης, θα μιλήσω με βάση την εμπειρία μου και όχι ως ειδικός(που δεν είμαι).
Αυτό που εμείς πρέπει να κάνουμε ως γονείς είναι να δημιουργούμε τέτοιες σχέσεις με τα παιδιά μας, που να νιώθουν άνετα, ότι μπορούν να μιλήσουν σε εμάς χωρίς δεύτερη σκέψη, να μας μας πουν τα πάντα χωρίς δισταγμό, χωρίς να φοβηθούν, χωρίς να ντραπούν.
Το μυστικό στο χτίσιμο αυτής της σχέσης είναι οι ατελείωτες ώρες συζήτησης, η αποδοχή, η ασφάλεια που θα νιώσουν, ο τρόπος που αντιμετωπίζουμε ερωτήσεις, απορίες και εκφράσεις.
Τις περισσότερες φορές οι δικές μας αντιδράσεις στις συζητήσεις και τα βιώματά μας είναι αυτά που δημιουργούν ενοχικά κόμπλεξ και λανθασμένα πρότυπα συμπεριφοράς στα παιδιά.
Πρέπει να αισθάνονται σιγουριά και ότι μπορούν να μοιραστούν μαζί μας τα πάντα.
Όλα τα περίεργα, όλα όσα τους κάνουν να νιώσουν άβολα ή τους ξενίζουν.
Η δική μου εμπειρία ως μαμά λέει αποδοχή, όχι στην ενοχοποίηση, όχι στην κριτική (ναι στον προβληματισμό) και όχι σε αντιδράσεις έκπληξης σοκ ακόμη και στα πιο περίεργα (ακόμη και σοκαρίστικά) μπορεί να ακούσουμε.
Αν εμείς δεν είμαστε διαθέσιμοι, τα τρομάξουμε ή τους δημιουργήσουμε συμπλέγματα, το πιο πιθανόν είναι είτε να μάθουν να μην μιλούν και να μένουν με το φόβο και την ενοχή είτε νιώθωντας ευάλωτα, να μιλήσουν σε άλλα άτομα, που κάποιες φορές ηθελημένα ή και όχι να τους δείξουν λανθασμένους δρόμους, που μπορεί να γίνουν επικίνδυνοι.
Τα παιδιά ρωτούν, για να μάθουν, όχι για εντυπωσιασμό.
Βαθιές ανάσες, ψυχραιμία και συζήτηση.
Και το τελευταίο αλλά σημαντικότερο,
Αγάπη δίχως όρους και όρια! 🙂
Μαμά Μαμαδοπούλου
No Comments