Το να έχεις την τύχη, να σου μιλάει το παιδί με ειλικρίνεια για όλα όσα σκέφτεται και να σου εκφράζει τί νιώθει, είναι από τα πιο ευτυχισμένα πράγματα που μπορείς να βιώσεις ως γονιός. Δεν έχει να κάνει μόνο με το ότι γνωρίζεις την ψυχολογική και συναισθηματική του κατάσταση και το πώς λειτουργεί η σκέψη του, είναι σαν να βουτάς σε έναν ωκεανό εμπειριών, που γνωρίζεις από την αρχή.
Μην σας τα πολυλογώ, προχτές είχαμε ανοίξει συζήτηση περί φλερτ. #hello_εφηβεία
Ο (πλατωνικός) έρωτας είναι ένα θέμα, που μας απασχολεί τα τελευταία χρόνια. Άλλες φορές πιο έντονα, άλλες φορές καθόλου.
Είναι αυτή η περίοδος που το φλερτ έχει τη συνεσταλμένη μαγεία, που σε κάνει διστακτικό, σε κάνει να υποθέτεις πράγματα, να φαντάζεσαι, γιατί δεν έχεις το θάρρος να ρωτήσεις ευθέως. Θα μου πείτε, ότι αυτή η περίοδος ισχύει και για τους περισσότερους ενήλικες και δεν είναι χαρακτηριστικό μόνο των εφήβων. Ε, γι’αυτό κι όταν ερωτευόμαστε, φερόμαστε σαν έφηβοι! 🙂
Προχτές, που λέτε, συζητούσαμε για το θέμα, με αφορμή κάτι που τη γοήτευσε στη συμπεριφορά ενός φίλου της.
Δεν υπήρχε ερωτικό ενδιαφέρον, ούτε υπάρχει, απλά ήταν μία στιγμή, που τη θάμπωσε κάτι και βρήκε το φίλο της “γλυκούλι”.
Αυτό ήταν κάτι που την απασχόλησε και μου ζήτησε να το αναλύσουμε λίγο περισσότερο.
– Μαμά, αλήθεια τώρα, μπορούν να σου αρέσουν 2 αγόρια ταυτόχρονα;
– Και 2 και 3 (και τέσσερα παιδιά, που τραγουδούσε η Μελίνα).
– Και να νιώθεις το ίδιο και για τους δύο, αλλά διαφορετικά ίδιa; Καταλαβαίνεις…
– Καταλαβαίνω.
– Και είναι σωστό αυτό;
– Γιατί να μην είναι; Το πώς νιώθεις, δεν μπορείς να το ελέγξεις.
Μπορείς να ελέγξεις τη συμπεριφορά σου και να την κατευθύνει σωστά η σκέψη σου, αλλά το πώς νιώθεις, είναι κάτι ανεξέλεγκτο.
Θα έλεγα ότι δεν είναι σωστό, εάν σου αρέσει κάποιο αγόρι και φλερτάρεις μαζί του, παράλληλα να φλερτάρεις και με κάποιο άλλο αγόρι.
Μεγαλώνοντας ίσως να είναι κάτι που μπορείς να ελέγξεις, γιατί το φλερτ είναι κάτι που γοητεύει και πολλές φορές μένει μόνο φλερτ, αλλά θέλει προσοχή. Μπορεί για σένα να είναι κάτι που απλά σε κάνει να νιώθεις όμορφα, αλλά δεν ξέρεις πώς νιώθει ο άλλος. Μπορεί να περιμένει κάτι περισσότερο, να ερμηνεύει αλλιώς τη συμπεριφορά σου και τότε να τον πληγώσεις.
– Άρα δεν είναι κακό, που αυτές τις ημέρες μου άρεσαν δύο αγόρια;
– Όχι, βέβαια. Την άλλη εβδομάδα μπορεί να σου αρέσουν τρία.
– Χαχαχααα! Έλα, βρε μαμά! Αυτό είναι μεγάλο μπλέξιμο.
(Αθώο παιδί!)
Είπαμε κι άλλα. Μου είπε τί της άρεσε στο ένα αγόρι και τί της άρεσε στο άλλο, τότε που ένιωθε έτσι.
Το 2ο αγόρι-φίλος της, μάλιστα, χρειάστηκε μόνο ένα κρύο ανέκδοτο την επόμενη ημέρα, για να ξενερώσει και να καταλάβει, ότι ήταν απλά κάτι της στιγμής, αυτό που είχε νιώσει.
Μετά από τέτοιες συζητήσεις νιώθω πολύ χαρούμενη!
Δεν ξέρω, εάν της λέω σωστά πράγματα.
Μπορεί να της λέω τις μεγαλύτερες μπούρδες, αλλά χαίρομαι που με εμπιστεύεται και μου ανοίγεται και νιώθω ότι με κάποιο τρόπο την βοηθάω, την ξεμπλοκάρω, την απενοχοποιώ.
Δεν έχω ακριβώς τα λόγια να κλείσω μέσα τους όλα όσα νιώθω. Μια ηρεμία, πως όταν κάτι θελήσει, όταν κάτι της συμβεί, θα έρθει σε μένα.
Φυσικά και πάντα θα υπάρχει η κολλητή παιδική φίλη, που εμπιστεύεται, αλλά νομίζω, ότι έχει την ανάγκη να ακούσει και τη γνώμη της πιο έμπειρης γυναίκας, που τυχαίνει να είναι μαμά.
Το ακόμη πιο ευτυχές είναι πως τον τελευταίο καιρό, ζητά και τη γνώμη του μπαμπά σε τέτοια θέματα, γιατί θέλει να έχει και την οπτική του… αγοριού. Φυσικά και στον μπαμπά όλα λέγονται με περισσότερες περιστροφές, αλλά στο σημαντικό είναι πως συζητάει και μαζί του και μάλιστα σε αυτές τις στιγμές θέλει εμένα να μένω εκτός της συνομιλίας του.
Χαίρομαι γιατί νιώθει άνετα.
Και ξέρω ότι θα έρθει κάποια στιγμή, που δεν θα μου λέει τόσα πολλά πράγματα.
Μπορεί και να μην μου λέει τίποτα.
Νομίζω, όμως ότι αυτό που με ενδιαφέρει πιο πολύ είναι, πως θα ξέρει ότι οποιαδήποτε στιγμή το έχει ανάγκη, θα είμαστε εκεί να την ακούσουμε.
Κι αυτό είναι η μεγαλύτερη επιτυχία.
Και ευτυχία
Μαμά Μαμαδοπούλου
No Comments