Ο τίτλος από μόνος του δεν δημιουργεί μία απορία;
Αρχικά γιατί πραγματικά ποιός μπορεί να σκότωσε έναν σκύλο τα μεσάνυχτα και κατά δεύτερον, ποιός γράφει ένα βιβλίο με τίτλο που έχει τον φόνο ενός σκύλου;
“Ποιός σκότωσε το σκύλο τα μεσάνυχτα;”
Ελάτε να διαβάσουμε μαζί το οπισθόφυλλο του βιβλίου για να σας βάλω στο κλίμα:
O Kρίστοφερ Μπουν είναι ένας παράξενος νέος και το μυαλό του δουλεύει με τρόπο ιδιαίτερο. Ξέρει πάρα πολλά για τα μαθηματικά και πολύ λίγα για τους ανθρώπους. Του αρέσει να φτιάχνει χάρτες και σχεδιαγράμματα, λατρεύει τα αστυνομικά μυθιστορήματα και το κόκκινο χρώμα. Δεν του αρέσει το κίτρινο και το καφέ, δεν αντέχει να τον αγγίζουν και δεν μπορεί να πει ψέματα.
Ένα βράδυ βρίσκει νεκρό το σκύλο της γειτόνισσάς του και αποφασίζει να ξεδιαλύνει το μυστήριο. Η αναζήτησή του όμως θα τον παρασύρει σε μονοπάτια δύσβατα, που οδηγούν στη χαμένη από καιρό μητέρα του. Καλείται τώρα να ξεδιαλύνει άλλα μυστήρια, αυτά του κόσμου των μεγάλων, πολύ πιο περίπλοκα από το απλό “Ποιός σκότωσε το σκύλo”…
Αρχικά να πω, ότι ο Κρίστοφερ Μπουν δεν είναι ένας παράξενος νέος.
Είναι ένας ξεχωριστός νέος. Μαμά και κόρη εδώ και πολύ καιρό, θέλαμε να διαβάσουμε το βιβλίο.
Όταν κάποια στιγμή το καλοκαίρι η δεσποινίδα έφηβη έκανε παππουδογιαγιοδιακοπές, ξέμεινε από βιβλία που είχε πάρει μαζί της κι αναζητούσε τίτλο βιβλίου να αγοράσει.
Εκείνη στο χωριό, εγώ στην πόλη κάναμε αρκετές ώρες κλήσεων, για να βρούμε κάποιο που θα την ικανοποιούσε.
Θυμηθήκαμε την επιλογή του “Ποιός σκότωσε το σκύλο τα μεσάνυχτα;”και φυσικά ο παππούς δεν έχασε χρόνο και έσπευσε στο βιβλιοπωλείο της πόλης να το αγοράσει.
Την επόμενη ημέρα το απόγευμα που μιλήσαμε στο τηλέφωνο, η κοράκλα με ενημέρωσε ότι το είχε διαβάσει όλο σε μία ημέρα (!) και ότι είχε ξεκινήσει να το διαβάζει ο παππούς…
Το διάβασε μέσα σε λίγες ώρες. Θα έλεγα πιο σωστά, το ρούφηξε μέσα σε λίγες ώρες. (Και μετά ψαχνόμασταν ποιό θα ήταν το επόμενο, αλλά αυτά είναι ευχάριστα πονοκεφαλιάσματα.)
Αφηγητής του βιβλίου, λοιπόν, είναι ο Κρίστοφερ, κι αυτό κάνει το κείμενο αφοπλιστικό.
Ο Κρίστοφερ είναι ένα ξεχωριστό παιδί, που έχει το σύνδρομο Άσπεργκερ.
Τα συγκεκριμένα παιδιά έχουν μία πάθηση που ανήκει στο φάσμα του αυτισμού, που όμως για τα δικά μου μάτια είναι αξιοθαύμαστα για τον τρόπο που δουλεύει το μυαλό τους και την αντίληψη που έχουν. Θεωρώ ότι είναι ένα επίπεδο πιο πάνω από το μέσο άνθρωπο.
Από τα λίγα που έχω καταλάβει η δυσκολία έρχεται στο κομμάτι της κοινωνικότητας και βέβαια και άλλων θεμάτων.
Η ιστορία που αφηγείται ο Κρίστοφερ είναι γλυκόπικρη και ξεκινά από τη στιγμή που εκείνος βρίσκει το σκύλο της γειτόνισσάς του νεκρό. Η προσπάθειά του να εξηγήσει το φόνο και να συνδέσει γεγονότα, τον κάνουν να ξετυλίξει ένα κουβάρι μιας άλλης ιστορίας και να βρεθεί μπροστά σε μία σοκαριστική ανακάλυψη για τον ίδιο και την οικογένειά του.
Αν και έχω διαβάσει κάποια πράγματα σχετικά με το σύνδρομο Άσπεργκερ, ο συγγραφέας βάζει τον αναγνώστη στο μυαλό του ήρωα και τον κάνει να κατανοήσει τον τρόπο που αντιδρά σε ερεθίσματα και να εξηγήσει κατά κάποιο τρόπο αυτές τις εκφράσεις – αντιδράσεις που εμείς οι “κανονικοί” άνθρωποι (που για μένα είμαστε απλοί έως βαρετοί σε σχέση με αυτά τα ξεχωριστά μυαλά) θεωρούμε “τρέλες” και ξεσπάσματα.
Ο συγγραφέας , Μαρκ Χάντον έχει εκείνο το επιστημονικό background να μιλήσει για αυτό το θέμα με εμπειρία, αφού εργάστηκε για 6 χρόνια με ανθρώπους που είχαν ειδικές σωματικές και πνευματικές ικανότητες.
Το βιβλίο που έγραψε είναι ένα βιβλίο που απευθύνεται σε έφηβους και ενήλικες.
Είναι σοκαριστικά αληθινό, όσο σοκαριστικά απλός και αληθινός είναι ο τρόπος που αντιλαμβάνεται την αλήθεια ο Κρίστοφερ.
Αν και το θέμα είναι γροθιά στο στομάχι και για την κατάσταση που βιώνει ο Κρίστοφερ, αλλά και τον τρόπο που αντιμετωπίζει η κοινωνία αυτά τα ξεχωριστά πλάσματα, αυτό που μένει είναι μια γεύση αισιοδοξίας που σε κάνει να δεις ότι όταν υπάρχει η δύναμη ψυχής, όλα μπορούν να γίνουν.
Και βέβαια αγγίζει το θέμα σχετικά με τη δυσκολία που αντιμετωπίζουν οι γονείς αυτών των παιδιών. Άλλες φορές αντέχουν και άλλες όχι.
Άλλες φορές οι σχέσεις είναι δύσκολο να κρατηθούν, ενώ άλλες σφίγγουν περισσότερο.
Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Ψυχογιός και έχει μεταφερθεί στο θέατρο “Τζένη Καρέζη” από το Θέατρο του Νέου Κόσμου σε σκηνοθεσία του Βαγγέλη Θεοδωρόπουλου με πρωταγωνιστή το Γιάννη Νιάρρο.
Όσο υπέροχο είναι το βιβλίο, άλλο τόσο καθηλωτική είναι η παράσταση.
Το έργο ανεβαίνει για 2η χρονιά με τεράστια επιτυχία με τον πρωταγωνιστή, Γιάννη Νιάρρο, να μην ερμηνεύει απλά τον Κρίστοφερ.
Γίνεται ο Κρίστοφερ. Μαμά και κόρη είδαμε την παράσταση και μαγευτήκαμε από τη μεταφορά του βιβλίου στο θεατρικό σανίδι.
Το έργο απευθύνεται σε έφηβους, αλλά θεωρώ ότι ένα συναισθηματικά ώριμο παιδί μπορεί να το παρακολουθήσει.
Μια ιστορία για την οικογένεια, τα μαθηματικά, την εφηβεία, τα χρώματα, μια ιστορία που προβληματίζει, με μηνύματα για τη διαφορετικότητα και βέβαια για πίστη στον εαυτό μας και εκείνο το πείσμα, που μπορεί να μας βοηθήσει να ζήσουμε τα όνειρά μας.
Όπως ο Κρίστοφερ.
Μετά την παράσταση η κόρη μου άρχισε να ξαναδιαβάζει το βιβλίο και σκέφτομαι αφού το τελειώσει να το ξαναδιαβάσω κι εγώ.
Και ίσως ξαναδούμε την παράσταση.
Τόσο πολύ μας άρεσαν και τα δύο.
Μαμά Μαμαδοπούλου
No Comments