Έχουμε περάσει σε εκείνη την περίοδο, που τις περισσότερες ώρες της ημέρας η πόρτα του πάλαι ποτέ παιδικού δωματίου είναι κλειστή.
Είναι το οχυρό της, ο χώρος που ονειρεύεται, που ηρεμεί, που επικοινωνεί με τους φίλους της, που χορεύει, που τραγουδάει, με λίγα λόγια, είναι το δικό της βασίλειο.
Όταν κάποιες φορές αφήνει την πόρτα ανοιχτή και ζωγραφίζει, κάθομαι και τη χαζεύω.
Φαντάζομαι τις εκρήξεις χρωμάτων και συναισθημάτων, που συμβαίνουν στο μυαλό και την ψυχή της και γαληνεύω.
Νιώθω αυτή την ανακούφιση, γιατί εκφράζεται.
Η έφηβη βρίσκει διεξόδους, να διοχετεύει όλη εκείνη την ενέργεια και την πάλη της εφηβείας. #hello_εφηβεία
Μία από αυτές τις ημέρες ήταν και η σημερινή.
Την είχε πιάσει δημιουργικός οίστρος και ζωγράφιζε το ένα σχέδιο μετά το άλλο.
Απολαμβάνει να μου δείχνει τις ζωγραφιές της. Καμαρώνει.
Κι εγώ με τη σειρά μου χαίρομαι γι’αυτή την έκφραση.
Την ρώτησα, αν μπορώ να την μοιραστώ μαζί σας και αν θα την συνόδευε με ένα μικρό κείμενο, τί θα έγραφε.
Και αφού πήρα την έγκριση, μου άφησε κι ένα κειμενάκι λίγων σειρών. ♥
“Κάποιες φορές, όταν έχουμε προβλήματα, το καλύτερο που πρέπει να κάνουμε είναι να κοιτάμε τα αστέρια.
Ύστερα το μόνο που έχεις να κάνεις είναι, να κλείσεις τα μάτια σου, να πάρεις βαθιά ανάσα και να σκεφτείς θετικά.
Έτσι θα προχωρήσεις δυναμικά.”
Κι ευτυχώς ο ουρανός είναι γεμάτος αστέρια.
Όπως και εκείνη.
Cause you’re a sky, you’re a sky full of stars.
I’m gonna give you my heart…
Μαμά Μαμαδοπούλου
No Comments