ΜΑΘΗΜΑ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑΣ ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ! :)

Το επόμενο Σάββατο ο Σύλλογος Γονέων και Κηδεμόνων του σχολείου μας οργανώνει τον αποκριάτικο χορό, που όπως με ενημέρωσαν γίνεται κάθε χρόνο!

Η μικρή έφερε το ενημερωτικό χαρτί στο σπίτι, όπου αναφερόταν η τιμή του εισιτηρίου και όλες οι υπόλοιπες λεπτομέρειες. Μας ρώτησε αν θα πάμε και της απαντήσαμε θετικά.

Έχουμε ετοιμάσει την στολή που θα φορέσει, η οποία, όχι, δεν είναι καινούρια! Για την ακρίβεια θα φορέσει μία στολή “βασίλισσας”,  που είχαμε αγοράσει πέρυσι για την αποχαιρετιστήρια  θεατρική παράσταση στο νηπιαγωγείο.

Είναι μία εντυπωσιακή στολή, την οποία φόρεσε μόνο τις 2 ώρες της παράστασης. Ολοκαίνουρια!  Την είχαμε αγοράσει  60 ευρώ (οh, yes!) και εφόσον την δοκίμασε και της κάνει, συμφώνησε και η ίδια να την φορέσει.

Στην συζήτηση για την προετοιμασία και  αναλύοντας τα ζωτικά θέματα  “πώς θα φτιάξουμε τα μαλλιά μου”, “τί καλσόν θα φορέσω” κλπ την ρώτησα,

“Θα έρθουν οι φίλοι σου τάδε και τάδε στο πάρτυ;”,

μου απάντησε “Δεν ξέρω, μαμά!”.

“Τους ρώτησες;”

και με αποστόμωσε με μία απάντηση για την οποία ένιωσα πολλά συναισθήματα με κυριότερα όμως την υπερηφάνεια και την συγκίνηση:

“Δεν είναι σωστό να τους ρωτήσω, μαμά! Κι αν η μαμά τους και ο μπαμπάς του δεν μπορούν να τους φέρουν; Δεν θα στεναχωρηθούν; Θα τους δω κατευθείαν εκεί.”

Της είπα, ότι είναι πολύ σωστή και πάρα πολύ ευγενική η σκέψη της και είμαι περήφανη, που σκέφτεται έτσι!

Νιώθω χαρά γιατί είναι ένα πρώτο δείγμα ευγένειας όχι από τα τυπικά “λέμε ευχαριστώ, παρακαλώ, καλημέρα κλπ”.

Είναι ένα δείγμα ευγένειας απέναντι στα συναισθήματα των άλλων!

Τα δικά μου συναισθήματα δε…

Ικανοποίηση, υπερηφάνεια, αισιοδοξία, ελπίδα …. 🙂

Ε…απορώ, πώς δεν συζήτησε να με βάλει τιμωρία, που δεν το σκέφτηκα μόνη μου!

Όλα πιθανά (και θα μου άξιζε κιόλας…)!

(Photo by nabois)