Έχουν περάσει πάνω από 100 χρόνια από τότε που ο μεγάλος Albert Ainstein είχε μιλήσει για τη θεωρία της σχετικότητας.
Τα είχαμε κάνει και στο σχολείο.

Κι όμως προχτές έκανα ένα γκούκλι σέρτς, για να ξαναδιαβάσω τη θεωρία, μπας και καταφέρω να μάθω μέχρι πότε θα κυνηγάω την έφηβη κόρη να είναι έτοιμη στην ώρα της.
Όοοοοχι!
Δεν είναι η ίδια αργοπορία με αυτή της αργοπορίας του Δημοτικού.

Στο Δημοτικό το παρακαλάς να ετοιμαστεί και ή νυστάζει ή βαριέται και κάνει ό,τι μπορεί για να στο δείξει επιδεικτικά.

Στην εφηβεία τα πράγματα είναι αλλιώς.

Το παιδί γνωρίζει πλέον και έχει συναίσθηση της ανάγκης να ξυπνήσει.
Πρέπει να είναι στην ώρα του στο σχολείο, γιατί θα πάρει απουσία.

Θα κάνει ένα “Χμφγκρρ!”, όταν πας να το ξυπνήσεις, αλλά δεν θα σου πει “Δεν σηκώνομαι”.
Θα σηκωθεί με μια μούρη μέχρι το πάτωμα λες και το πας στα κάτεργα και με την ίδια μούρη θα καθίσει να φάει πρωινό, κρατώντας με το ένα χέρι το κεφάλι του και το άλλο τη φρυγανιά με το βούτυρο και το μέλι.

Όταν θα πάει στο δωμάτιο να ετοιμαστεί(να στρώσει το κρεβάτι, να ντυθεί, να πλυθεί κλπ), θα χαθεί σε ένα χωροχρόνο που μάλλον εσύ δεν θυμάσαι ακριβώς.

Θα περάσει κανένα δεκάλεπτο και εσύ πιστεύεις πως  πηγαίνοντας στο δωμάτιο του, θα έχει στρώσει το κρεβάτι και θα είναι η ώρα που ντύνεται.

Όχι. ΟΧΙ!

Όοοοοοοχι, αγάπη μου.

Θα βρεις τα πάντα όπως ήταν την ώρα που ξύπνησε  κι εκείνο να φορά ακουστικά και να χορεύει.
…………………

Φυσικά και χαίρομαι που χορεύει το πρωί.
Φυσικά και είναι χαρά μια τέτοια εικόνα, αλλά…

ΣΕ ΕΝΑ ΤΕΤΑΡΤΟ ΧΤΥΠΑΕΙ ΤΟ ΚΟΥΔΟΥΝΙ ΤΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ!!!

Κι εκείνη τη στιγμή θα το συνειδητοποιήσει και θα αρχίσει να τρέχει.

Αντίστοιχα θα μπει στο μπάνιο να πλυθεί κλπ και αφού περάσει κανένα τέταρτο, θα χτυπήσεις την πόρτα, γιατί θα ακούς πολλή ησυχία (μπας και κοιμήθηκε; ) και θα ανοίξει την πόρτα χτενίζοντας γαλήνια  τα μαλλιά, που το προηγούμενο βράδυ είχες επισημάνει, ότι χρειάζεται να  ξεπμπλέξει μετά το λούσιμο, αλλά βαριόταν (#hello_εφηβεία).

Σε αυτή τη φάση δεν έχει να κάνει το εάν θα πρέπει να ξυπνάς το παιδί π.χ. νωρίτερα για να έχει περισσότερο χρόνο.
Σε κάποιες περιπτώσεις, τουλάχιστον στο δικό μου παιδί, αυτό λειτουργεί τελείως αντίθετα.
Αισθάνεται πως έχει περισσότερο χρόνο και αφήνεται στις χορογραφίες.
Και προσέξτε. Πριν δεν ήταν έτσι.

Είναι η φάση ,που θέλει περισσότερο χρόνο για να ονειροπολήσει, να χαθεί σε σκέψεις και συναισθήματα και να αφεθεί σε αυτά.

Ακόμη κι αν της ζητήσω να αφήσει στην άκρη το mp3 player με τα τραγούδια, που ακούει και χορεύει, το περιοδικο που διαβάζει, θα καθίσει κοιτάζοντας το ταβάνι και τραγουδώντας μόνη της.

Το βράδυ θα μπει στο μπάνιο να κάνει ντους και θα είναι μέσα μισή ώρα τραγουδώντας (και με το νερό να τρέχει κι εμένα απ’έξω να φωνάζω “ΤΟ ΝΕΡΟ!!!”).

Μεταξύ μας, χαίρομαι πολύ όταν συμβαίνει αυτό (όχι το να σπαταλάει νερό :p) και απολαμβάνω να την ακούω να τραγουδάει και να χορεύει, ΑΛΛΑ!Υπάρχει ένα “ΑΛΛΑ”. Αυτό των ενηλίκων.

Κάποια φορά έκανα το τρικ, να την προειδοποιήσω ότι επειδή είναι κουραστικό για μένα να της σημειώνω συνέχεια ότι η ώρα περνάει, θα την αφήσω και θα πάμε στο σχολείο ό,τι ώρα είναι έτοιμη κι ας έχει χτυπήσει το κουδούνι.
Λειτούργησε κάπως, γιατί ξέρει ότι είμαι ικανή να το κάνω.
Ομολογώ πως αυτό ψιλο-μάζεψε τα πράγματα, αλλά όχι απόλυτα.
Ξέρω ότι φταίω κι εγώ, γιατί δεν το κάνω κάποιο πρωί (να την πάω στο σχολείο αργοπορημένη), αλλά…να σας πω την αλήθεια.
Όσο κι αν κάποιες μέρες μου βγάζει την ψυχή να ετοιμαστεί στην ώρα της, ένα κομμάτι του εαυτού μου θέλει να την αφήνω να ζει λίγο από αυτή την ανεμελιά του πρωινού χορού, πριν βουτήξει στη γεμάτη υποχρεώσεις μέρα της.

Κάπου είχα διαβάσει (δεν θυμάμαι πού) ότι ειδικά στην ηλικία της προεφηβείας, της μετάβασης από την παιδικότητα στην εφηβεία, δεν έχουν ακόμη απόλυτη συναίσθηση του χρόνου. Σίγουρα ξέρουν τί σημαίνει χτες, αύριο, του χρόνου (κάτι που δεν είναι ξεκάθαρό στις μικρές ηλικίες της παιδικότητας), αλλά και πάλι χάνονται μέσα στην ονειροπώληση και τη ρευστότητα της ψυχολογίας τους και γι’αυτό χάνονται μέσα στο χωροχρόνο.

Εντάξει. Ας τραγουδάει. Κι ας χορεύει.
Αλλά όταν η μανούλα είναι έτοιμη και περιμένει με το κλειδί στο χέρι, να κάνει λίγο γρήγορα, γιατί εκνευρίζεται λίγο και κάνει ρυτίδες, ναι;

Εφηβεία είναι.
Θα περάσει. :p

#hello_εφηβεία

 

Μαμά Μαμαδοπούλου