ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΜΟΥ KIDS' CLOUD ΔΙΑΦΟΡΑ

MH ME ΞΥΠΝΑΣ ΑΠ’ΤΙΣ 05:00!!

2 Φεβρουαρίου, 2012

Δεν είναι μηνών για να θέλει το γάλα της ή να θέλει άλλαγμα.

Δεν είναι 1,2,3 ετών να πεις, ότι ξύπνησε χορτάτη από ύπνο και θέλει παιχνίδι.

Είναι σχεδόν 6,5 και δύο πρωινά με ξύπνησε από τις 05:00.

Χθες το πρωί αιθάνθηκα δίπλα στο κρεββάτι μου την παρουσία της. Ξέρετε. Αυτό που έρχεται στην μύτες των ποδιών της και κάθεται μπροστά ακριβώς στο κεφάλι σου και δεν κουνιέται και σε κοιτάει. Νιώθεις την παρουσία της και ξαφνικά ψυθιρίζει, για να μην ξυπνήσει τον μπαμπά (ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΜΗΝ ΞΥΠΝΗΣΕΙ ΤΟΝ ΜΠΑΜΠΑ;; Tί είναι τούτο, βρε παιδάκι μου; Nα ξυπνήσει η μαμά! Όχι ο μπαμπάς!…Τί να πω;…)

“Mαμάααα, είναι ακόμη νύχτα έξω. Δεν θέλω να κοιμηθώ άλλο.”

Ανοίγεις το ένα βλέφαρο. Το άλλο αρνείται. Την κοιτάς.  Προσπαθεί να ξυπνήσει ο εγκέφαλος και της λες

“Πήγαινε, αγάπη μου, να κοιμηθείς λίγο ακόμη. Είναι πολύ νωρίς ακόμη.”

“Δεν θέλω, μαμά!”

“Πήγαινε και ξάπλωσε και μην κοιμηθείς.”

“Καλά!”

Ξαναβυθίιιιιζεσαι στον γλυκό ύπνο. Έπεσες για ύπνο στη 01:00, οπότε μετράς μόνο 4 ώρες ύπνου.

Σε 10′ ξανανιώθεις την παρουσία μπροστά σου και σε σκουντάει και ψυθιρίζει πάλι (…για να μην ξυπνήσει ο μπαμπάς!! Να’λεγα ότι τον φοβάται..καμία σχέση. Απλά…ο μπαμπάς το βράδυ κοιμάται…..Ναι….)

“Μαμά, δεν μπορώ να κοιμηθώ σου λέω. Θέλω να πιω γάλα!”

Σκέφτεσαι ότι κοιμάσαι κι ονειρεύεσαι. Ξύπνησε στις 05:00 και θέλει να πιει και γάλα! Αρχίζεις να υποπτεύεσαι ότι ο αδερφός σου, της έχει δώσει χαρτζηλίκι για να σου κάνει πλάκα!

Σηκώνεις το κεφάλι σου.  Τρίβεις τα μάτια σου, για να καταλάβεις ότι “δις ιζ ρίαλ” και την ρωτάς

“Γιατί, αγάπη μου, θέλεις από τώρα να πιείς γάλα;”

“Θέλω να πάω στο σχολείο.”

Ε, του βάζεις θερμόμετρο!

Θεωρώ ότι απλά έχει “χορτάσει” ύπνο και ίσως ξύπνησε από τον δυνατό αέρα που είχε εξω με την κακοκαιρία.

Για να μην σας τα πολυλογώ, αυτή η διαδρομή “παιδικό-γονέων” έγινε πολλές φορές μέχρι που στις 06:40 σηκώθηκα.

Πήραμε πρωινό, ετοιμαστήκαμε πήγαμε στο σχολείο.

Το μεσημέρι η δεσποινίς ούσα σε πολλά τεμάχια, κοιμήθηκε ένα δίωρο. Η μάνα πάλι όχι.Γύρισα το απόγευμα στο σπίτι, κάναμε ό,τι είχαμε να κάνουμε και ούσα άυπνη, έπεσα τα μεσάνυχτα να κοιμηθώ.

05:10 νιώθω την παρουσία της δίπλα μου. Δεν μπορεί να ανοίξει το βλέφαρο. Αντιστέκεται.

Η μικρή ψυθιρίζει “Μαμάαααα”!

Ξαφνικά σε πιάνει το κακό σου και θες να ξυπνήσεις τον μπαμπά! Έτσι, βρε αδερφέ! Να ξυπνήσει κι εκείνος! Συμπαράσταση!….

Είσαι καλός άνθρωπος και σκέφτεσαι, ότι κι αυτός δούλευε μέχρι αργά, τον λυπάσαι και ανοίγεις το μισό βλέφαρο. Το μάτι λογικα το νιώθεις να είναι κόκκινο από την αϋπνία. Δεν μιλας. Την κοιτάς.

“Θέλω να ξυπνήσεις.” λέει!

Την παίρνω στο παιδικό δωμάτιο και προσπαθώ να καταλάβω για ποιόν λόγο ξύπνησε πάλι.

Δεν διακρίνω πόνο. Δεν διακρίνω φόβο.  Δεν διακρίνω πείνα. Για την ακρίβεια είναι μια χαρά κι ευδιάθετη.

“Θέλω να ετοιμαστούμε νωρίς. Μ’αρέσει να είμαστε έτοιμοι νωρίς!”

Είμαι οριακά στο σημείο να της πω  “Ξέρνα τα όλα! Πόσα σου έδωσε ο θείος, για να μου το κάνεις αυτό! Σου δίνω τα διπλά, για να το σταματήσεις!”, αλλά κρατιέμαι!

Της εξηγώ, ότι είναι πάρα πάααρα πάαααρα πολύ νωρίς και ότι πρέπει να κοιμηθούμε περισσότερο. Νομίζω ότι την πείθω. Νομίζω.

Με το”πέρα-δώθε”, “πέρα-δώθε” (κι ο μπαμπάς να ροχαλίζει….Πώς το κάνουν αυτό, αλήθεια; Όχι το ροχαλητό. Αυτό το άλλο, να έχει “σηκωθεί στο πόδι” όλο το σπίτι κι αυτοί να κοιμούνται…) πήγε η ώρα 06:45  και αποφασίζεις να σηκωθείς.

Εκείνη την ώρα ο μπαμπάς ανασηκώνει το κεφάλι του, κοιτάει το ρολόι και λέει, “Νωρίς σηκώνεσαι. Πώς κι έτσι;”

Του ρίχνεις ένα δολοφονικό βλέμμα και κατευθύνεσαι στην κουζίνα για το πρωινό χωρίς να απαντήσεις. Δεν έχει θέμα.Ξανακοιμάται! Ο μπαμπάς!

Παίρνετε πρωινό, ετοιμάζεστε και φεύγετε για το σχολείο. Νιώθεις τα κομμάτια σου να πέφτουν στον δρόμο, αλλά δεν έχεις το κουράγιο να τα μαζέψεις. Νιώθεις κάτι μεταξύ Jenga- Jenga -Jenga και Lego πύργος υπό κατάρευση.

Την ώρα που μπαίνεις στο αυτοκίνητο, σου λέει, “Θα προλάβουμε να περάσουμε κι από τον φούρνο και σήμερα;”

“Ναι, καλή μου!”

“Ωραία! Όπως πήγαμε και χθες. Ωραία! Είδες που τώρα που ξυπνάω νωρίς, προλαβαίνουμε και παίρνουμε μπουρεκάκι από τον φούρνο;”

Εκείνη την ώρα παγώνει ο χρόνος και μένω στην τελευταία φράση “Eίδες που τώρα που ξυπνάω νωρίς προλαβαίνουμε και παίρνουμε μπουρεκάκι από το φούρνο;”

Όλα είναι πιθανά! Τολμάς να ρωτήσεις στο αδιάφορο, για να εκμαιεύσεις την αλήθεια στο αυθόρμητο, “Αααα! Τώρα κατάλαβα. Ξυπνάς το πρωί νωρίς για να προλαβαίνουμε να παίρνουμε κολατσιό από τον φούρνο;”

“Nαι, καλέ μαμα!”

Πάγωσε ο χρόνος και ο εγκέφαλός μου.

…………………………………….

Κάθε μέρα παίρνει κολατσιό από το σπίτι. Τοστ ή σάντουιτς ή τυροπιτάκια ή φρούτα. Μία φορά στις τόσες αγοράζουμε κάτι από τον φούρνο.

Η αλήθεια είναι, ότι επειδή γενικώς η πιτσιρίκα καθυστερεί να ετοιμαστεί και φτάνουμε στο σχολείο στο “παρα πέντε”….στο “και επτά” για την ακρίβεια (και ενώ το κουδούνι χτυπά στις “και δέκα”), είναι λίγες οι φορές που το κολατσιό προέρχεται από τον φούρνο.

Ανατρέχω, λοιπόν, δύο βράδια πριν και θυμάμαι, ότι με είχε ρωτήσει πριν κοιμηθεί, αν σηκώνεται νωρίς το πρωί και προλαβαίνουμε,  θα περνάμε από τον φούρνο να παίρνουμε κολατσιό.

Η ερώτησή της αφορούσε επαναλαμβανόμενη πράξη κι εγώ δεν έδωσα την πρέπουσα σημασία. Δική μου ευθύνη.

Επίσης ως γνωστόν σε αυτήν την ηλικία δεν έχουν αίσθηση, τί σημαίνει ξυπνώ 20΄ νωρίτερα ή 2 ώρες νωρίτερα, οπότε όταν άλλαζε πλευρό στις 05:00 αποφάσιζε να σηκωθεί…. να πιάσει σειρά στον φούρνο!

Όταν γύρισα το απόγευμα, την συζήτησα ήρεμα και της εξήγησα ότι κολατσιό από τον φούρνο θα παίρνουμε μία φορά την εβδομάδα.

Επίσης συμφωνήσαμε, ότι μόνο εκείνη την ημέρα θα ξυπναμε λίγο νωρίτερα από τις υπόλοιπες ημέρες και γι’αυτό τον λόγο θα βάζω εγώ το ξυπνητήρι 15′ νωρίτερα’! Δώσαμε τα χέρια και εύχομαι, ότι αύριο δεν θα ξυπνήσει στις 05:00.

Όχι, τίποτα, αλλά αν ξυπνάει τόσο πρωί, να σηκώνεται από τις 04:00 να την στέλνω στον φούρνο, να ζυμώνει και το κουλούρι! Α! :p

11 Comments

  • Reply Anna 2 Φεβρουαρίου, 2012 at 12:21 πμ

    Φοβερή η μικρή…

    Πριν δυο μήνες την ώρα που πήγαινα σχολείο με τα πόδια συνάντησα ένα μαθητή μου και τη μαμά του και με πήραν με το αυτοκίνητο…
    Απο τότε τους συναντάω πολύ πολύ συχνά. Ειδικά όταν φεύγω απο το σπίτι στις 8 παρά 10 ( μένω 8 λεπτα με τα πόδια απο το σχολείο, μακρινή απόσταση για τα δεδομένα της πόλης) ….
    Κάθε μερά σχεδόν πήγαινα με αυτοκίνητο ( ειπαμε ειναι μακρυα το σχολείο φέτος)
    Μια μερα σχολιάζω “Μπραβο …. Ετοιμάζεσαι νωρίς και πας σχολείο νωρίς”
    Και μαθαίνω ..
    Απο τη μέρα που με πέτυχαν τυχαία και είχα σχολιάσει πως φεύγω παρά δέκα γιατι θελω να πηγαινω σχολείο νωρίς ο μικρός άρχιζε ” Πάμε τώρα να φύγουμε να προλάβουμε την κυρία να την πάμε με το αμάξι”

    Και τις πιο πολλες φορές το πετυχαίνει…
    Το θέμα είναι τωρα πως και αλλοι θέλουν να παιρνουν την κυρία με το αμάξι οπότε φεύγω με άλλη μαθήτρια το μεσημέρι. ( είπαμε είναι μακρυα, το σχολείο μας το κανονικό που το ξαναχτίζουν ειναι στο 1,5 λεπτο )

  • Reply Anna 2 Φεβρουαρίου, 2012 at 12:21 πμ

    Αχ κάνε μου μια χάρη….Πες μας αύριο τι ώρα ξύπνησε 🙂

    • Reply KidsCloud 2 Φεβρουαρίου, 2012 at 12:25 πμ

      Eγινε! 🙂

    • Reply KidsCloud 2 Φεβρουαρίου, 2012 at 10:27 πμ

      07:20 σήμερααααα! Δεν είχε μπουρεκάκι! ;))

  • Reply andromachi 2 Φεβρουαρίου, 2012 at 12:35 πμ

    και νομιζα οτι μονο εγω τα τραβαω που κοιμαται απο τις 9.30 και στη 1 το πρωι θελει να παιξει μεχρι τις 3!! αλλα εμενα ειναι και 11 μηνων!!! μαλλον δεν εχει τελειωμο αυτο, θα το ξαναζησω και θα το ξαναζησω και θα το ξαναζησω….. στο μεταξυ ο μαυρος κυκλος κατω απο το ματι θα εχει γινει κατι σαν την μαυρη τρυπα ενα πραγμα!!! ουφ ουφ ουφ!!! εχε χαρη που την λατρευωωωωωωωωωω!!

  • Reply Ντία 2 Φεβρουαρίου, 2012 at 8:56 πμ

    Τυχαια ανακαλυψα το blogoσπιτακι σου και χαιρομαι ιδιαιτερως γι’αυτο. Συνηθως δε σχολιαζω αλλα μετα και τη σημερινη σου αναρτηση εριξα τετοιο γελιο που 1ον κινδυνευω να με περασουν για χαζη καθως ειμαι “μονη” μου στο σπιτι και 2ον να ξυπνησω το πλασματακι μου, που κοιμαται μακαρια στο δωματιο του. Εχεις τρομερο χιουμορ και πιστεψε με ο τροπος που περιγραφεις ειναι σα να τα βλεπω να γινονται μπροστα μου, σαν να τα ζω μαζι με σας σε καποιο παραλληλο συμπαν δεν ξερω! Μπουρεκακι να κερασω;; 🙂 🙂

    • Reply KidsCloud 2 Φεβρουαρίου, 2012 at 10:28 πμ

      Ε, να μην σε προσβάλουμε!! Χαχαχαχα! Ευχαριστώωω!! Καλώς ήρθες!! 😀

  • Reply vivi 2 Φεβρουαρίου, 2012 at 10:12 πμ

    Καλημέρα!
    Ε ναι λοιπον δεν ειμαι μονη…
    Ο μικρος ξυπνάει 7¨30 και αγχωνεται μπας και χάσει την προσευχη….Ειναι το κολλημα του…Τονίζω την προσευχή….Οχι το σχολειο…Το ονειρο του ειναι να τον ανεβάσουν να την πει κι αυτος ενα πρωι!Και με αυτο το αγχος ξυπνάει!!Οταν μια φορα τη χάσαμε για ενα λεπτο(ατιμη σχολικη τροχονόμος)μας εκλεισε την πορτα πριν ξεκινησει η προσευχη και ακουγαμε απ τα καγκελα….Μου το επαναλαμβάνει καθε πρωι..Τοτε 26 Νοεμβρη χασαμε την προσευχη…Καθε μέρα καθε μέρα!!Να μην επαναληφθει…YES SIR….Βρε τα ζουζουνια!!Τι μας κάνουν και πόσα πράγματα μαθαινουμε κι εμεις για δικες μας συμπεριφορές…de za vu απιστευτο!

  • Reply nefosis 2 Φεβρουαρίου, 2012 at 10:53 πμ

    Μπορώ να δηλώσω πως κάθε φορά που βλέπω έναν απ’ τους γιους ξύπνιο πριν από μένα, νοιώθω ένα μεταφυσικό φόβο; Κατάλοιπο μάλλον, ταλαιπωρίας προηγούμενων χρόνων και γεγονότων αντίστοιχων με αυτά που περιγράφεις.

  • Reply Γωγώ 19 Αυγούστου, 2013 at 10:45 πμ

    Βρήκα μόλις τώρα τυχαία το blog σου, έψαχνα να βρω καμία λύση επειδή ξαφνικά ο γιός(13 μηνών) μου ξυπνάει πολύ νωρίς, δεν βρήκα κάτι ακόμα αλλά γέλασα παρά πολύ με αυτό το κείμενό σου!!! Να’σαι καλά και να χαίρεσαι την κορούλα σου!

    • Reply KidsCloud 19 Αυγούστου, 2013 at 11:09 πμ

      Σε ευχαριστώ πολύ! 🙂
      Κι εσύ να χαίρεσαι το μικρό σου.
      Εμ…βασικά…δεν θέλω, να σε απογοητεύσω,αλλά…να… δεν νομίζω να βρεις κάτι. ;p
      Υπομονή! 🙂
      Ααααααν βρεις, πες το μου κι εμένα, να το ξέρω από περιέργεια.
      Να είσαι καλά! 🙂

    Leave a Reply

    You Might Also Like

     

    Εγγραφείτε στο newsletter για να μαθαίνετε νέα για εκδηλώσεις, βιβλία,
    διαγωνισμούς κ.α.

    Διεύθυνση email

    Subscribe!