Όταν είσαι blogger, δεν είσαι απλά δημιουργός κειμένων.
Δεν είναι μόνο η καταγραφή των σκέψεών σου.
Αυτή η τόσο υπέροχη δραστηριότητα εμπλουτίζεται με εικόνες, video και άλλα πραγματάκια που σε βοηθούν να εκφραστείς πιο ολοκληρωμένα.
Δεν αρκεί να γράψεις ένα κείμενο, να επιλέξεις τη φωτογραφία που θα ταιριάξει ή να προσθέσεις ένα video, μαθαίνεις και πώς να ετοιμάζεις ένα άρθρο από τεχνικής απόψεως.
Πολύ γρήγορα το blog γίνεται σπιτικό σου και θέλεις να το φρεσκάρεις, να το ανανεώνεις, πρώτα από όλα για να νιώθεις όμορφα εσύ μέσα στο περιβάλλον, αλλά και να το απολάμβάνουν και οι φίλοι που σε επισκέπτονται.
Τούτο το “σπιτικό” φέτος κλείνει αισίως τα 6 χρόνια και δεν μπορώ, να σας περιγράψω πόσο το αγαπώ.
Ένας από τους πολύ σημαντικούς λόγους, όπως σας έχω ξαναπεί, είναι γιατί για να γίνει, έβαλαν από ένα λιθαράκι φίλοι χωρίς να το ζητήσω και μου έδωσαν την ώθηση να το δημιουργήσω…μάλλον, να το δημιουργήσουμε μαζί.
Αν δεν ήταν αυτοί, δεν θα το είχα κάνει ποτέ.
Μάλιστα μετανιώνω που δεν τους είχα ακούσει νωρίτερα.
Anyway! Όσο τούτο το σπιτάκι της καρδιάς και των σκέψεών μου μεγάλωνε, είχα την επιθυμία να του δώσω τα εφόδια να γίνει πιο….όμορφο (στα δικά μου μάτια τουλάχιστον) και να το εξοπλίσω με εργαλεία, που θα με βοηθήσουν να εκφράζομαι ακόμη πιο εύκολα.
Σε αυτό το επίπεδο αποφάσισα να συνεργαστώ με ανθρώπους που έχουν επαγγελματική κατάρτιση (κυρίως για να μην φορτώνομαι στους φίλους μου, κι ας μην γκρίνιαξαν ποτέ).
Όταν περνάς σε συνεργασίες επαγγελματικού επιπέδου, πιστεύεις ότι οι σχέσεις γίνονται πιο αυστηρές και πιο απόμακρες.
Για άλλη μία φορά όμως αποδεικνύεται, ότι όλα είναι σχετικά και οι άνθρωποι κάνουν τη διαφορά.
Τα τελευταία χρόνια οι δύο βασικοί μου συνεργάτες στην τεχνική υποστήριξη (και ψυχολογική στήριξη :p) του site είναι ο Άκης (μου) Ρούμπος και το Papaki (μου).
Βάζω δίπλα και στα δύο ονόματα το κτητικό “μου”, γιατί είναι οι άνθρωποί μου σε ό,τι έχει να κάνει αυτό το πολύ σημαντικό κομμάτι λειτουργίας τούτου του blog.
Θέλω καιρό να γράψω αυτό το “ευχαριστώ” και σήμερα ήταν μια καλή ευκαιρία με αφορμή κάτι που έγινε χτες.
Δεν έχει σημασία να σας καταγράψω το γεγονός, αλλά το συναίσθημά μου.
Παρουσιάστηκε μία ανάγκη για άμεση επέμβαση στη λειτουργία του site.
Οι συνεργάτες από το Papaki είχαν ήδη επιληφθεί του θέματος, όταν πήρα το ενημερωτικό email.
Έσπευσα να επικοινωνήσω μαζί τους και να ενημερώσω τον Άκη.
Η αγωνία μου είχε σταματήσει από την ώρα που έκανα αυτές τις επικοινωνίες.
Δεν είχα κανένα άγχος για τη συνέχεια.
Ήμουν σίγουρη και ήρεμη ότι οι δύο συνεργάτες μου θα έλυναν το θέμα άμεσα, όπως και συνέβη.
Για μένα το Papaki δεν είναι μια απρόσωπη εταιρία, αλλά μία ομάδα συνεργατών (τους λέω “παπάκηδές μου” γιατί έχω προσωποποιήσει την εταιρία). Είναι πάντα έτοιμοι να ακούσουν τις ανησυχίες μου και να με προχωρήσουν ένα βήμα παραπέρα.
Μπορώ να τους πω με απλά δικά μου λόγια (π.χ. “Αυτό το τζιτζιμπλίκι που εμφανίζεται μετά την εγκατάσταση του plugin, γιατί εμφανίζεται;”) και να με καταλάβουν (έχουν απίστευτη υπομονή) και επειδή μου αρέσει να δοκιμάζω και μόνη μου πράγματα, έχω την ασφάλεια πως ακόμη κι αν ανατινάξω το blog, έχουν το back up και θα το επαναφέρουν.
Αυτό μου δίνει τη δυνατότητα να μάθω και να εξελιχθώ, γιατί σε κάποια πράγματα μου αρέσει να πειραματίζομαι.
Ο Άκης (μου) πάλι πιο νέος συνεργάτης (ετούτος κι αν έχει υπομονή μαζί μου…), αλλά τον νιώθω φίλο μου και δίπλα μου σε όλες τις ανάγκες που έχουν προκύψει. Όποτε χρειάστηκα τη βοήθειά του και έλαβε μήνυμά μου (“ΑΑΑΑΑΑΑκη μοοου….”), ακόμη και πνιγμένος στη δουλειά, θα μου απαντήσει πότε θα μπορέσει δει το θέμα μου και θα το κάνει τότε, που θα μου πει.
Ω, ναι! Δεν θα χρειαστεί να τον ρωτήσω, τί έγινε, γιατί μου έχει απαντήσει πρώτος εκείνος.
Κι όποτε υπήρξε άμεση ανάγκη, ήταν άμεσος και αποτελεσματικός.
Θα μου πείτε, αυτή είναι η δουλειά και των δύο. Γιατί να λέω ευχαριστώ;
Λέω “ευχαριστώ” ακριβώς γιατί με κάνουν να νιώθω, ότι δεν είναι δουλειά, αλλά συνεργασία φίλων.
Ξέρω, ότι κάποιοι θα με πείτε υπερβολική, κάποιοι άλλοι δεν θα καταλάβετε καν τί λέω, αλλά νιώθω την ανάγκη να πω ευχαριστώ και μέσα από το Kids’ Cloud, γιατί όλα από εδώ ξεκίνησαν και εδώ συνεχίζουν.
Κάποια πράγματα πρέπει να λέγονται φωναχτά και τα ευχαριστώ από καρδιάς να έχουν ένταση.
Μαμά Μαμαδοπούλου
Image by Designed by Freepik
No Comments