Η κόρη μου έφτιαξε blog! O.M.G.

Τι να σας λέω!
Τι να σας λέω!

Όταν πριν από ένα μήνα η κοράκλα παρακολούθησε το Microsoft Adventure Coding Class δεν πίστευα ότι θα την ενέπνεε τόσο πολύ.

Την ίδια κιόλας ημέρα, έγραψε το πρώτο της ποστ, που δημοσίευσα στο blog παρουσιάζοντας τις εντυπώσεις μαμάς και κόρης.
(Μπορείτε να διαβάσετε πώς κατέγραψε η ίδια την εμπειρία της εδώ : Μικροί προγραμματιστές του μέλλοντος (και το άρθρο της κόρης μου!) ♥ )

Ακολούθησαν μέρες όπου επισκεπτόταν το code.org και διασκέδαζε παίζοντας με τα παιχνίδια.

Η ικανοποίηση και η χαρά της έγιναν ακόμη μεγαλύτερες, όταν λίγες ημέρες μετά, στο σχολείο, ο δάσκαλος της πληροφορικής ξεκίνησε να τους μιλάει για την “Ώρα του Κώδικα”. Εκείνη όλο καμάρι δήλωσε ότι όχι μόνο το ήξερε, αλλά είχε παρακολουθήσει και τα συγκεκριμένα μαθήματα στη Microsoft!

Ο δάσκαλός της εντυπωσιάστηκε και της έδωσε το λόγο για να μιλήσει στους συμμαθητές της για την εμπειρία της (που πολύ ζήλεψαν όπως μου είπε).
Επέστρεψε ενθουσιασμένη και ένιωσε ακόμα περισσότερο πόσο σημαντική ήταν η εμπειρία που έζησε στo Microsoft Adventure Coding Class.

Ανέτρεξε στο άρθρο που είχαμε γράψει μαζί και αφού το ξαναδιάβασε, μου είπε ότι της άρεσε πολύ που είχε γράψει άρθρο και ότι ήθελε να ξαναγράψει. Φυσικά και της είπα ότι μπορεί να το κάνει, όποτε θέλει.

Με συστολή μου είπε:
“Μαμάααα, είδες που έκανα τα πρώτα μαθήματα κώδικα. 
Κι εσύ έχεις πει στο άρθρο σου ότι και στο blog σου υπάρχει ένας κώδικας;
Τώρα που έκανα τα πρώτα μαθήματα θα μπορούσα να φτιάξω το δικό μου blog;”

Γκλουπ!
Όχι  ότι  δεν το περίμενα να έρθει κάποια στιγμή.
Ήταν μάλλον επόμενο. Με βλέπει τόσο χρόνια να διατηρώ το δικό μου και πήρε και μια μικρή γεύση από το να γράφεις τις σκέψεις σου σε ένα ποστ.
Παρόλ’ αυτά, κατάπια τη γλώσσα μου…
Μετά από βαθιά ανάσα, της απάντησα ότι μπορεί (υπό προϋποθέσεις) να φτιάξει το δικό της blog απλά και εύκολα χρησιμοποιώντας μία από τις πλατφόρμες που έχουν – ας πούμε – έτοιμους κώδικες.

Δεν μπορώ να σας περιγράψω τη δική της χάρα της, τα φιλιά και τις αγκαλιές που εισέπραξα.

Ξεκινήσαμε να το δημιουργούμε μαζί.
Διάλεξε όνομα, θέμα κι αφού κάναμε τις πρώτες ρυθμίσεις έγραψε το 1ο της post στο ολοδικό της blog!

Όσο κι αν θέλεις το παιδί σου να έχει τη δική του προσωπικότητα, όταν ακολουθεί κάποιες δικές σου αγαπημένες συνήθειες, νιώθεις μια περίεργη… ικανοποίηση.  Σαν μια επιβεβαίωση.
Η ικανοποίησή μου βασίζεται στο ότι νιώθω πως της αρέσει αυτό που βλέπει να κάνει η δική της μητέρα, καμαρώνει λιγάκι – τόσο δα- και θέλει να κάνει κάτι παρόμοιο.
Χάρηκα πολύ γιατί ξέρω πόσα πράγματα μπορεί να της προσφέρει η ενασχόληση με το blogging.

Μου αρέσει που θα έχει μια ακόμη διέξοδο έκφρασης και δημιουργικότητας, χαίρομαι που θα μπορέσει να μάθει να μοιράζεται και θα βάλει μπροστά την κριτική της σκέψη εξετάζοντας τι μπορεί να δημοσιεύει και τι όχι.
Είναι κι αυτό ένα πρώτο μάθημα ιδιωτικότητας και σεβασμού της ιδιωτικότητας των άλλων.
Φυσικά και όλα αυτά θα γίνονται με τη διακριτική συμβουλευτική (επίβλεψη) μου, καθώς το blogging είναι κι αυτό ένα social media, το οποίο κατά τη γνώμη μου χρειάζεται μεγάαααλη προσοχή και τήρηση κανόνων!

Σε αυτή τη φάση το αντιμετωπίζει περισσότερο ως παιχνίδι και ασχολείται πιο πολύ με το τεχνικό κομμάτι, όπως π.χ. πώς να ετοιμάσει το άρθρο της, πώς να φαίνεται όμορφη η φωτογραφία ή πώς μπορεί να ενσωματώσει video και δεν την απασχολεί τόσο το να μοιραστεί.
Βλέπω στο πρόσωπό της την ικανοποίηση και τη χαρά, όταν δημοσιεύει τα άρθρα της, που αυτή τη στιγμή θέλει να τα διαβάζει μόνο ο μπαμπάς, η μαμά, η νονά και μία φίλη της.

Μου αρέσει που ξεκινά έτσι συνεσταλμένα και προχωρά βήμα-βήμα.
Δεν θα ήθελα κι εγώ κάτι διαφορετικό.

Ξέρω ότι ίσως κάποιοι έχετε την περιέργεια να δείτε κάποιο από τα δημιουργήματά της, αλλά τα ποστ της θέλει να απευθύνονται στους συνομήλικους φίλους της (και πολύ μου αρέσει αυτό).

Φυσικά και όταν αποφασίσει να να μοιραστεί κάποιες σκέψεις της με μας τους “μεγάλους”, ξέρει ότι μπορώ να το φιλοξενήσω στο blog μου. Δηλαδή… δεν ξέρω… θα το σκεφτώ! (Το παίζω δύσκολη).

Απολαμβάνω να τη βλέπω να είναι σε αυτό το δημιουργικό οίστρο, ψάχνοντας την κατάλληλη φωτογραφία, τον πιο ταιριαστό τίτλο και το τραγούδι που πιστεύει ότι θα ταιριάξει στο τέλος και ψιλοζηλεύω που θα μπορέσει να εξερευνήσει και να μάθει περισσότερα πράγματα, όπως ζήλεψα και την ημέρα που παρακολούθησα μαζί της το Microsoft Adventure Coding Class.

Ανυπομονεί πολύ για τα επόμενα μαθήματα που θα διοργανώσει η Microsoft κι άλλο τόσο ανυπομονώ κι εγώ (αφού θα βρω ευκαιρία να ξεκλέψω κάτι :p).
Κι έτσι όσο εκείνη μεγαλώνει, μαμά και κόρη δεν θα σπάσουμε τον κώδικα.
Θα φτιάξουμε ένα νέο δικό μας!
Έναν Κώδικα Επικοινωνίας. 🙂

Μαμά Μαμαδοπούλου