Ένα βήμα ακόμη! :)

Τελευταία μέρα της σχολικής χρονιάς και φέτος νιώθω λίγο σαν ξεκούρδιστο ρολόι.

Λες και  κάποια μέρα να ξέχασα να γυρίσω την κορώνα και χάθηκαν λεπτά ή και ώρες.

Είμαι καλά αλλά λίγο απορροφημένη από έναν αρκετά απρόβλεπτο μήνα, που ακόμη δεν λέει να μου δώσει στιγμές ηρεμίας.

Διαβάζω όλα τα συγκινητικά και γλυκά ποστ αποχαιρετισμού μιας ακόμη χρονιάς που κλείνει, μιας τάξης που τελείωσε και χαμογελάω.

Στιγμές που έζησα κι εγώ ή στιγμές από το μέλλον.

Ένα ακόμη σκαλοπάτι με τα παιδιά μέχρι το πρώτο μεγάλο πλατύσκαλο.

Ξέρουν το ορόσημο της κάθε χρονιάς, καταλαβαίνουν ότι μεγαλώνουν. Ίσως όχι πόσο πολύ και πόσο γρήγορα!

Κοιτάζοντας πίσω, εμείς γνωρίζουμε ακριβώς, τί σημαίνει ένα ακόμη επίπεδο σε αυτή τη ζωή, γνωρίζουμε ότι είναι ένα ορόσημο που στο πλάι του έχει μια λέξη. Κάθε σκαλοπάτι κι ένας  κύκλος. Κάθε σκαλοπάτι κι ένα κομματάκι ζωής.

Εμείς ξέρουμε και γι’αυτό κρατώντας το μικρό χεράκι σφιχτά στην παλάμη, κάνουμε τα πρώτα βήματα μαζί.

Σιγά και σταθερά με το χεράκι αγκαλιασμένο στο χέρι μας.

Στιγμές που ξεχνιόμαστε ή βιαζόμαστε το μικρό χεράκι μας τραβά πίσω και γίνεται επαναπροσδιορισμός, ρύθμιση του δρασκελισμού μας.

Στάσου! Το βήμα μου είναι πιο μικρό!

Και περιμένουμε.

Ανεβαίνουμε σκαλοπάτια μαζί. Δίπλα – δίπλα.

Βηματάκι και σκαλοπάτι.
Βηματάκι και μια στάση για ένα χαμόγελο, μια γλυκειά ματιά, μια αγκαλιά κι ένα φιλί, ένα “μπράβο” πριν το επόμενο.

Αυτά κοιτούν το βήμα τους κι εμείς το βήμα τους και μπροστά.

Και όσο μεγαλώνουν και ελέγχουν το κέντρο βάρος τους και τη δύναμη στα πόδια τους, πατούν γερά, κρατούν ισορροπία και αρχίζουν με δρασκελιές να ανεβαίνουν, να προχωρούν και τότε το χέρι φεύγει μπροστά και κάποια στιγμή στο 1ο πλατύσκαλο λύνεται και ξεμακραίνει κι εμείς πιο πίσω.

Μία ακόμη χρονιά που εμείς ξέρουμε τί σημαίνει.

Νιώθουμε, τί σημαίνει.

Μία ακόμη χρονιά που φέρνει πιο κοντά την ενηλικίωσή τους, πιο κοντά στο όνειρο κάθε γονιού, πιο κοντά στο δικό μου όνειρο για εκείνη.

Να την δω να περπατά μπροστά χαμογελαστή, τραγουδώντας και ευτυχισμένη!

Και πού και πού να γυρίζει να με κοιτά και να μου χαρίζει ένα χαμόγελο.

Καλό καλοκαίρι. 🙂

Μαμά Μαμαδοπούλου