Ήταν ένα μήνα πριν που έγινε η Μεγάλη Συζήτηση.
Μάλλον…μία από τις μεγάλες συζητήσεις.
“Τελικά υπάρχει ο Άι Βασίλης, μαμά;”
Στα 10 της χρόνια η κόρη μου επιβεβαιωσε την υποψία της.
Απογοητεύτηκε, θύμωσε και λίγο περισσότερο μεγάλωσε…
Μέσα σε αυτό το διάστημα, βέβαια, είχαμε την ευκαιρία να ελαφρύνουμε το κλίμα, να εξηγήσουμε περισσότερο την ουσιαστική έννοια του Άι Βασίλη και να ενισχύσουμε την πίστη μας σε αυτόν. Ω, ναι!
Ο Άι Βασίλης μπορεί να μην υπάρχει πίσω από τα δώρα, που αφήνει η μαμά και ο μπαμπάς κάτω από το δέντρο, αλλά υπάρχει στην καρδιά μας. Όπως και στις ευχές μας, αλλά κυρίως στη δημιουργική φαντασία μας που όταν συνδυάζεται με τα όνειρά μας, γίνεται όραμα ζωής.
Κάθε χρόνο στο σπίτι μας ο Άι Βασίλης ερχόταν την Παραμονή Πρωτοχρονιάς.
Αρχές Δεκεμβρίου η κόρη μου είχε αποφασίσει ήδη τί δώρο ήθελε και φέτος το πήρε από τα χέρια της μαμάς και του μπαμπά την Παραμονή των Χριστουγέννων.
Γιατί η μαμά είχε σχεδιάσει την ανατροπή. 😉
Μετά την αλλαγή του χρόνου και μόλις κοιμήθηκε, ένα μικρό τυλιγμένο δώρο με μία κάρτα για εκείνη μπήκε δίπλα στο δέντρο.
Δεν είχε κάτι σημαντικό. Είχε μικρά πραγματάκια που όλο αυτό το διάστημα ζήλευε και ζητούσε κι εγώ δεν τα αγόραζα. Αυτοκόλλητα, κάτι περίεργα στυλό, ένα καπέλο κι ένα σελιδοδείκτη.Τα σημείωνα στο μυαλό μου και δεν τα αγόραζα μπροστά της. Τα αγόραζα κάποια άλλη στιγμή μυστικά. 🙂
Όλα αυτά μπήκαν σε ένα κουτί, τυλίχτηκαν σε δώρο και απ’εξω μπήκε μια κάρτα με ευχές για εκείνη από τον Άι Βασίλη.
Όταν σήμερα το πρωί σηκώθηκε και είδε το δώρο δίπλα στο δέντρο, άνοιξε διαπλατα τα μάτια της, χαμογέλασε πλατιά και με κοίταξε.
Το πήρε στα χέρια της κι αφού το άνοιξε χαρούμενη, ήρθε και πήρε αγκαλιά τον μπαμπά της κι εμένα, λέγοντάς σε μένα με πονηρό ύφος “Νομίζω ότι ο Άι Βασίλης καλά τα κατάφερε και φέτος, αλλά “καρφώθηκε” κάπως να του πεις. Χαχαχαχαχαχα!” και με φίλησε.
Ξέρετε, ο Άι Βασίλης είμαστε εμείς.
Εσείς, εγώ, όλοι μας.
Όλοι οι άνθρωποι που δίνουμε χαρά με μια σκέψη για τον άλλον. Μια σκέψη που θα δώσει χαρά.
Δεν έχει σημασία, τί είναι το δώρο.
Δώρο είναι ένα τηλέφωνο για Χρόνια Πολλά, μια αγκαλιά, ένα μήνυμα, ένα χαμόγελο.
Αυτό δεν είναι ο Άι Βασίλης;
Η χαρά μέσα μας που μοιράζεται και πολλαπλασιάζεται!
ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ!!! 😀
Mαμά Μαμαδοπούλου
6 Σχόλια
Το ίδιο σκέφτηκα κι εγώ να κάνω. Όχι από τώρα. Απλώς φέτος με κινητοποιήσατε με τις αναρτήσεις σας και σκεφτόμουν ότι όταν μετά από χρόνια με ρωτήσουν και το μαρτυρήσω, θα κάνω την έκπληξη όταν δε θα το περιμένουν. Δεν ξέρω πως της φάνηκε. Για εμένα θα ήταν σίγουρα η καλύτερη Πρωτοχρονιά μου. Ειδικά όταν θα έβρισκα μέσα στο πακετάκι μου όλα τα ψιλολόγια που θα ήθελα. Το πιστεύεις ότι ακόμη κάθε χρόνο θέλω κάποιος να μου φέρει δώρο είδη χαρτοπωλείου (τετράδια σπιράλ, μπογιές, μολύβια, συνδετηράκια και πολλά άλλα -άκια); Δεν το λέω, γιατί δεν είναι να τα λες αυτά τα πράγματα, αλλά το δώρο σου στην κόρη, μου τα θύμισε. Μαμά μαμαδοπούλου, είσαι και πολύ φοβερή μαμά!
Καλή Χρονιά, Ελίνα μου! Μα, η γλύκα του Άι Βασίλη κρύβεται και στην έκπληξη, όχι μόνο στην προσμονή για το δώρο.
Είναι το ξάφνιασμα. Είναι η σκέψη ότι κάποιος άκουσε τις επιθυμίες μας και τις τύλιξε σε ένα όμορφο δώρο.
Ποτέ δεν πίστεψα ότι η χαρά έρχεται από το περιεχόμενο του δώρου καθεαυτού. Η σκέψη και ο τρόπος κάνουν τη διαφορά.
Όταν έρθει η ώρα θα τα κάνεις όλα περίφημα. Και θα στα χαρίσουν όλα. Κι εσένα. Σε φιλώ, καλή μου. 🙂
Καλή χρονιά! Καλωσόρισες πρώτη ενηλικίωση!!! Ψύχραιμα τα πήρε πάντως! Και του χρόνου με υγεία!
Καλή Χρονιά, Callie μου! 🙂
Tην πρώτη μέρα πάντως δεν ήταν και τόσο ήρεμη στην αρχή, αλλά με αρκετή συζήτηση το σώσαμε κι αυτό.
Όρεξη να έχουμε να συζητάμε. Χαχαχαχαα!!! Φιλιά πολλά!
Φέτος στα 9 της προσπάθησα να κρατήσω την μαγεία για άλλη μία χρονιά αφού τόσο πολύ πιστεύει σε αυτόν! Του χρόνου δεν βλέπω να το αποφεύγω! Πρέπει να σκεφτώ κάτι καλό!!!
Είμαι σίγουρη, ότι θα σκεφτείς κάτι όταν έρθει η ώρα.
Καλά κάνεις και κρατάς ακόμη τη μαγεία. 🙂