…όπως κάθε οικογένεια.
Καμία οικογένεια δεν είναι ίδια με κάποια άλλη.
Το εξαιρετικό βιβλίο “Μια διαφορετική οικογένεια” της Τζίνας Ξανθάκη μιλάει για την διαφορετικότητα που υπάρχει στις οικογένειες.
Ξεκινά με την ιστορία μιας μονογονεϊκής δελφινο-οικογένειας, της μαμάς Τζέμα και της Ντιάνα.
Είναι η εποχή που η μικρή Ντιάνα, παρατηρεί ότι τριγύρω υπάρχουν διαφορετικών ειδών οικογένειες και αρχίζει να έχει απορίες και σχετικά με τον μπαμπά της, που δεν γνώρισε ποτέ. Θέλει να μάθει ποιός ήταν και και εάν του μοιάζει.
Η μαμά δελφινούλα της λύνει τις απορίες και φέρνει παραδείγματα από οικογένειες που ζουν στη γειτονιά τους στο βυθό και είναι διαφορετικές.
Της δείχνει την οικογένεια, όπου οι γονείς φάλαινες έχουν υιοθετήσει ένα καρχαριάκι που βρέθηκε κάποια στιγμή ορφανό. Το ζευγάρι φαλαινών ένιωσε την ανάγκη να το προστατεύσει και να το μεγαλώσει με αγάπη.
Ακόμη της αναφέρει την οικογένεια από φώκιες, όπου 2 μονογονεϊκές οικογένειες (ένας μπαμπάς και μία μαμά που έχουν από ένα παιδί) αποφασίζουν να γίνουν μία μεγαλύτερη οικογένεια και να ζήσουν όλοι μαζί με αγάπη.
Η μαμά Τζέμα στέκεται στο σημαντικότερο σημείο και εξηγεί στη Ντιάνα, ότι οικογένεια υπάρχει όπου υπάρχει αληθινή αγάπη.
Οικογένεια σημαίνει αγάπη, κατανόηση, αγκαλιά.
“Αλλά αγκαλιά και όταν κλαις και όταν πονάς, όταν απογοητεύεσαι, για να πάρεις δύναμη και να χαμογελάσεις ξανά”, της εξήγησε η μαμά Τζέμα.
“Κι όταν κάνεις κάτι λάθος; Τί κάνει η οικογένειά σου;” ρώτησε η Ντιάνα.
“Σου δίνει πάλι αγάπη. Αλλά και συμβουλές, που θα σε βοηθήσουν να κάνεις πραγματικότητα αυτό που ονειρεύεσαι ή να βρεις τη λύση σε οποιοδήποτε πρόβλημα αντιμετωπίζεις”, της απάντησε η Τζέμα.
Δεν είναι υπέροχα λόγια;
Πρόκειται για ένα εξαιρετικά τρυφερό παραμύθι που γίνεται υπέροχη αφορμή για να μιλήσουμε στα παιδιά για την οικογένεια, τη θεμέλιο λίθο της – την αγάπη και το σεβασμό στη διαφορετικότητα.
Το “Μια διαφορετική οικογένεια” της Τζίνας Ξανθάκη σε εικονογράφηση της Χριστίνας Χατζάκη κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Λιβάνη.
Και βέβαια το πήρα μαζί στη διακοπές για να το φωτογραφίσω δίπλα στη θάλασσα. 🙂
(Ε,ναι! Φυσούσε πολύ, οπότε τα βότσαλα με βοήθησαν.)
Μαμά Μαμαδοπούλου
No Comments