Πόσα κείμενα έχουν γραφτεί για το “Φιλί-Καληνύχτα” στα παιδιά.
Πόσες ζωγραφιές, εικόνες με νανουρίσματα, αγκαλιές, χαϊδέματα!
Πόσα παραμύθια για “Καληνύχτα!”
Είναι αυτή η ώρα που κλείνεις με όλη την αγάπη σου μία ακόμη μέρα!
Σαν να παίρνεις μια βαθειά ανάσα και να του εμφυσάς όλο το υπόλοιπο αγάπης (λες και τελειώνει ποτέ…) που έχεις μέσα σου, στραγγίζεις κάθε ρανίδα τρυφερότητας για αυτή τη μέρα για να κοιμηθεί ήρεμα και να ταξιδέψει γαλήνια στα όνειρά του.
Και αυτόματα ο δείκτης αγάπης και τρυφερότητας δείχνει “overloaded” πάλι με το που το βλέπεις να κοιμάται ήρεμα και ακούς τις πρώτες βαθιές ανάσες ύπνου!Και ενώ αυτή η ώρα της ημέρας είναι η πιο τραγουδισμένη, ζωγραφισμένη, κεντημένη-μη σου πω- και εκφρασμένη, τέλος πάντων, με πόσες μορφές τέχνης, η δικιά μου αγαπημένη ώρα, είναι αυτή που το μωρό μου ξυπνάει το πρωί!
Από τότε που τη γέννησα, λαχταρούσα τη στιγμή, που θα ξυπνούσε από τον γαλήνιο ύπνο της.
Νομίζω, ότι δεν θα χορτάσω ποτέ αυτή τη στιγμή, που την ξυπνάω εγώ!
Που θα μπω στο δωμάτιο και θα την χαϊδέψω, θα της μιλήσω γλυκά, θα τη φιλήσω και θα τη δω να τεντώνεται πριν καν ανοίξει τα μεγάλα μάτια της, απολαμβάνοντας και η ίδια αυτό το χάδι από τη μαμά.
Και θα χαζεψω το ήρεμο αφράτο ροδαλό ξεκούραστο προσωπάκι σαν αγγέλου (μπορούσα να βάλω κι άλλα επίθετα- αλήθεια! ;p) , θα χαϊδέψω τα μαλλάκια, το περίγραμμα των χειλίων της, τη μυτούλα, τα ματάκια και θα βουτήξω να μοιράσω πολλά φιλάκια στα μάγουλα και να ρουφήξω λίγο από τη μυρωδιά της. (Κοίτα, πόσες λέξεις με υποκοριστικά..! Πάει πακέτο με την ιδιότητα της μαμάς αυτό; )
Και είναι αυτό το χαμόγελο, που ζωγραφίζεται στο πρόσωπό της και με το άνοιγμα των ματιών της…ξημερώνει!
Τί κι αν ο ήλιος έχει μπει από το παράθυρο που ανοίγω, ώρα πριν της μιλησω!
Το φως έρχεται από το πρόσωπό της!
“Καλημέεεερα!” της λέω χαμηλόφωνα και μου βουτάει το χέρι και το κρατάει σφιχτά χαμογελώντας!
Κάθε μέρα!
Ακόμη και αυτά τα πρωινά, που είναι πιο πιεσμένα λόγω προγράμματος, αυτό το 2λεπτο – 3λεπτο του ξυπνήματός της, θα το απολαύσω κι εγώ σαν σφηνάκι, αλλά κι εκείνη! 🙂
Βέβαια…υπάρχουν πάντα τα Σαββατοκύριακα και οι αργίες που κατά ένα περίεργο τρόπο, προτιμά εκείνη να με ξυπνάει από τα χαράματα χωρίς να αφήνει περιθώριο να κοιμηθώ λίιιιιιγο παραπάνω, που είμαι σίγουρη, ότι δεν βλέπει την ίδια γλύκα στο πρόσωπό μου (μάλλον την απελπισία μου στην αναποδιά της, να μην κοιμάται λίγο περισσότερο αυτές τις πιο ελεύθερες μέρες).
Και με κατακλύζει η αγάπη, όταν ακούω από το δίπλα δωμάτιο,
“Μαμάαααα, πεινάω! Ξύπνα!”
“Τώραααα!”
(………. Να μεγαλώσει, να φτιάχνει μόνη της το πρωινό, να φτιάχνει και ένα καφέ για μένα!
Είπαμε….γλυκειά μανούλα, γλυκειά μανούλα, αλλά όταν ξυπνάω χωρίς να θέλω…Ωωωωωωωωω! :p)
Καλημέρα!! 🙂
Μαμά Μαμαδοπούλου
(picture via https://pinterest.com)
3 Comments
Εγώ πάντως εξακολουθώ να προτιμώ τα πέντε τελευταία λεπτά πριν την πάρει ο ύπνος που λέει ασυναρτησίες και λέει και “αγκαλιτσα μανούλα” Το πρωί προς το παρόν ξυπνάει με γκρίνια παρα τις φιλότιμες προσπάθειές μου:P Ευτυχώς για τα ΣΚ έχει εκπαιδευτεί και φωνάζει: “Μπαμπάαααα πρωινό:-)”
Πόσο ζηλεύω αυτό το “Μπαμπά, πρωινόοοο!”…Μπουχουχουχού!!
αυτό το πρωινό ξύπνημα είναι απλά τέλειο. ν΄ανοίγει τα ματάκια της και να σου λέει καλήμερα μανουλίτσα μου. δεν το χορταίνω. τα ίδια συναισθήματα το βράδυ που σου εμπιστεύεται την αγκαλιά της για να την πάρει ο ύπνος . γιατί τα παιδάκια μας θέλουν να νιώσουν ασφάλεια για να κοιμηθούν