Η ΜΙΚΡΗ, Η ΝΥΣΤΑ ΚΑΙ Ο ΓΡΥΛΟΣ ΤΗΣ! :P

Είναι απόγευμα Τετάρτης.

Η μαμά γυρίζει από την δουλειά.

Η μικρή είχε μείνει με την γιαγιά (την γλυκατζού, που όσο κι αν της λες “κακό πράγμα να τρώει το παιδί γλυκό κάθε μέρα”…στου κουφού την πόρτα, πάρε την πόρτα και φύγε)!

Αφού είπαμε τα νέα της ημέρας, τί έκανε η μαμά στο γραφείο,  πώς πέρασε η μικρή στο σχολείο, ετοιμαστήκαμε για το βραδινό μπάνιο μας.

Σημείωση 1: Η μικρή νυστάζει. Πολύ!

Την ώρα που παίζουμε με τις σαπουνάδες, την συζητάω και μέσα σε όλα την ρωτάω και τί έφαγε στην γιαγιά.

Με κοιτάζει με παγωμένο βλέμμα και  μυξοκλαίγοντας αρχίζει να μου λέει,

“Αν σου πω, θα θυμώσεις” (ναι, ναι! Εσένα περίμενα να μου πεις, ότι η γιαγιά σου έδωσε να φας κάτι σοκολατένιο!).

“Θα μου πεις, “Δεν έπρεπε να φας κι άλλο γλυκό. Έφαγες και χθες.  Πάλι έφαγες και σήμερα;”.

Kαι την Παρασκευή που θα πάμε στον οδοντίατρο (για φθορίωση), θα δει τα δόντια μου και θα πει “ΑΑΑΑΑ! Δεν έκανες ό,τι σου είχα πει και τώρα τα δόντια έχουν ζουζούνια και θα πρέπει να κάνουμε σφράγισμα!” κι εγώ θα πονάω.

Κι εσύ θα μου πεις ότι “Δεν έπρεπε να τρως γλυκά στην γιαγιά”.

Και τώρα, ξέρω, ξέρω, ξέρω, ξέεεεερω, θα μου πεις “Θα σε βάλω τιμωρία, γιατί δεν με άκουσες”, αλλά εγώ ξέρω ότι έχεις δίκιο, οπότε…Να! Να! Να! Πάω μόνη μου τιμωρία! Δεν θα δω τηλεόραση σήμερα!”…και ενώ είχαμε τελειώσει το μπάνιο, βάζει τις πυτζάμες της και πάει για ύπνο….

…Μωρέ, με “δουλεύει” αυτό!!!

 

Σημείωση 2: ΠΟΤΕ δεν την έχω βάλει τιμωρία γιατί έφαγε κάτι που δεν έπρεπε!

(Photo by Thoursie)