Η δασκάλα της μικρής τους έβαλε ένα project, το οποίο στη μικρή της φάνηκε υπερπαραγωγή και την άγχωσε.
“Παρουσίαση ενός βιβλίου στην τάξη.”
Τα παιδιά θα πρέπει να διαλέξουν ένα βιβλίο, για να το παρουσιάσουν στην τάξη τους .
Χρόνος αρκετός υπάρχει καθώς αυτό θα γίνει την περίοδο των Χριστουγέννων.
Έλα, όμως, που το δικό της άγχος ήταν, γιατί έχουμε πολλά βιβλία αγαπημένα και έπρεπε να διαλέξει αυτό το ένα!
Σήμερα το μεσημέρι, λοιπόν, τα είχε βάλει όλα κάτω και διάλεγε.
Είχε απογοητευτεί.
Το ένα της φαινόταν πολύ μεγάλο.
Το άλλο πολύ μικρό….
Eκεί, λίγο πριν το ξέσπασμα “Μα, δεν ξέρω ποιό να διαλέξω!”, φόρεσα το κράνος της πυρόσβεσης και μπήκα στο δωμάτιο.
Κάναμε διαλογή μαζί και καταλήξαμε στο “Μια Κυριακή του Απρίλη” της Άλκης Ζέη.
Οι λόγοι πολλοί!
Το βιβλίο έχει πολύ ωραίο θέμα, καθώς ασχολείται με το πώς θέλουν πραγματικά να περνούν τα παιδιά τις Κυριακές με όμορφα απλά πράγματα και με άλλα παιδιά (το καλύτερό της: να μιλήσει ότι τα παιδιά πρέπει να παίζουν :p ).
Το κείμενο είναι απλό χωρίς πολύπλοκες λέξεις και άρα μπορεί να διαβαστεί εύκολα και το μέγεθός του όχι πολύ μεγάλο (οπότε και μπορεί να το διαβάσει πολλές φορές μέχρι να έρθει η ώρα της παρουσίασης).
Θυμήθηκε, ότι για το συγκεκριμένο βιβλίο είχε να καταθέσει και κάποια ξεχωριστή της εμπειρία.
Το Δεκέμβρη που μας πέρασε είχε την ευκαιρία να παρακολουθήσει την ιστορία του βιβλίου σε μία θεατρική παράσταση στο χώρο “Μικρές Ιστορίες” και ότι μάλιστα είχε την τύχη να συναντήσει την κα Ζέη, η οποία της αφιέρωσε ονομαστικά το βιβλίο. (Το είχα καταγράψει εδώ : “Μια μεγάλη συγγραφέας στις Μικρές Ιστορίες” )
Πραγματικά ήταν πολύ τυχερή, που είχε συναντήσει αυτή τη μεγάλη συγγραφέα (και εγώ μαζί της) και ήταν ένας ακόμη λόγος, για τον οποίο διάλεξε αυτό το βιβλίο.
Ενθουσιάστηκε και το πήρε αγκαλιά στο κρεββάτι της κι άρχισε να κάνει ανάγνωση δυνατά.
Χάρηκα πολύ!
Εκτός από το ομορφο βιβλίο και τα μηνύματα που περνά, είχε “υλικό” να “δουλέψει” μέσα της και να καταθέσει τη δική της προσωπική ξεχωριστή εμπειρία (…όχι…δεν έχει καταλάβει ακόμη το μέγεθος της κυρίας Ζέη…έχει καιρό μπροστά της). Ξέρει όμως, ότι πρόκειται για μία ξεχωριστή κυρία.
Δεν σας κρύβω, ότι η χαρά είχε και ένα κομμάτι προσωπικής ικανοποίησης, που είχα φροντίσει να την πάω σε αυτή την εκδήλωση την προηγούμενη χρονιά κι ας μην ήξερε, ποιά ήταν αυτή η “γλυκειά γιαγιά” που συνάντησε.
Αυτό που με έκανε να χαρώ ακόμη περισσότερο όμως ήταν η κίνηση της δασκάλας, να τους αναθέσει αυτή την εργασία.
Είχα μία συστολή, μήπως και η ανάθεση της εργασίας από τη δασκάλα αποτελέσει ανασταλτικό παράγοντα (καθώς παίρνει τη χροιά του “πρέπει”), αλλά σκέφτομαι, ότι το αποτέλεσμα, θα τα αποζημιώσει όλα.
Θα διαβάσουν από ένα τουλάχιστον βιβλίο ακόμα και τα παιδιά, που δεν έχουν επαφή με την ανάγνωση εξωσχολικών βιβλίων και θα μοιραστούν το ταξίδι που έκαναν με αυτό.
Και σήμερα το βράδυ πριν κοιμηθεί, το άφησε δίπλα στο κρεββάτι της…
“Για να το έχω πρόχειρο κοντά μου, μαμά! Πρέπει να το μελετήσω καλά!”
Έτσι! 🙂
4 Comments
αχ τι ωραία.. νομίζω έτσι έπρεπε να γίνεται η εκπαίδευση.. μακάρι να μην υπήρχαν σχολικά βιβλία.. παρά μόνον οδηγίες και παραπομπές.. 🙂 🙂
μπορεί τώρα να μη κατάλαβε.. αλλά θα το φέρει μαζί της.. θα το εκτιμήσει μεγάλη.. 🙂 🙂
καλή επιτυχία στην εργασία.. και δεν αναφαίρομαι στο αποτέλεσμα.. αλλά στην ευχαρίστηση της μικρής από την διαδικασία.. μακάρι να το δει σαν παιχνίδι.. τόσο σοβαρά.. 🙂 🙂
καληνύχτα αγαπημένα κορίτσια 🙂 🙂
Πραγματικά τί όμορφα που θα ήταν….!!
Κι εγώ έτσι εύχομαι ότι θα το δει, αγαπημένε! 🙂
(Μωρέ, τί γλυκοί άνθρωποι υπάρχουν!) 🙂
Κάτι τέτοιες “εργασίες” είχε και η μεγάλη μου όταν πήγαινε πρώτη και δευτέρα δημοτικού. Ειδικά στη δευτέρα τους είχε δώσει ένα βιβλίο και όλη τη χρονιά ασχολιόντουσαν με αυτό. Ερωτήσεις, ζωγραφική, περίληψη, διάβασμα στην τάξη! Χαίρομαι που η Νεφέλη μου είχε αυτή τη δασκάλα στις δύο πρώτες τάξεις του δημοτικού γιατί ειλικρινά τη βοήθησε να αγαπήσει τη λογοτεχνία!!!!!!
Σου έχω και ένα δωράκι. Θα χαρώ πολύ αν το παραλάβεις!
Πολύ χαίρομαι! 🙂
Κι εγώ εύχομαι ότι θα το δει έτσι. Είναι πιο δημιουργικός αυτός ο τρόπος.
Και βεβαια παρέλαβα το δωράκι και σε ευχαριστώ πολύ!! 🙂