slider ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΜΟΥ KIDS' CLOUD

” Κοιμάσαι; ” :)

29 Μαρτίου, 2015


Όταν ήμασταν παιδιά, ο αδερφός μου κι εγώ μοιραζόμασταν το ίδιο δωμάτιο.

Σε πολύ μικρή ηλικία τα βράδια πριν κοιμηθούμε, η μαμά ερχόταν και δεν μας διάβαζε παραμύθια.

Τη βάζαμε να διηγείται ιστορίες και να παίζει μαζί μας παιχνίδια.

Όσο μεγαλώναμε, κάπου εκεί στην προεφηβεία, τα “γούτσου γούτσου” της μαμάς δεν ήταν η επιδίωξή μας.

Εγώ ήμουν αγκαλιά με ένα βιβλίο, ενώ ο αδερφός μου εάν δεν διάβαζε κάποιο κόμικ, επειδή βαριόταν, έκανε ό,τι μπορούσε, για να μου αποσπάσει την προσοχή, να με εκνευρίσει, να τσακωθουμε και να καταλήξουμε στο γνωστό:

“Μαμάααααα, δεν με αφήνει σε ησυχία!”

Studio Eight

 

 

(Image by studio8photos.com )

Όσο μεγαλώναμε και η ώρα του ύπνου ήταν όλο και πιο αργά, κοιμόμασταν περίπου την ίδια ώρα με τους γονείς μου, γιατί ο μπαμπάς ξυπνούσε πάρα πολύ νωρίς για τη δουλειά του.

Τα περισσότερα βράδια αφού μας καληνύχτιζαν, έκλειναν το φως του δωματίου μας, για να κοιμηθούμε κι εμείς.

Μην μπορώντας να παίξουμε ή να διαβάσουμε, αρχίζαμε την κουβέντα και τα πειράγματα. Και γελούσαμε.

Τί  κι  αν έκανε παρατήρηση ο πατέρας μας… Σταματούσαμε για λίγο και ξαναρχίζαμε ψιθυρίζοντας μέχρι που κάποιες φορές δεν κρατιόμασταν από τα γέλια, τα οποία μας κοβόντουσαν απότομα μόλις ακούγαμε την πόρτα της κρεββατοκάμαρας των γονιών μας να ανοίγει.

Τότε κάναμε τους “ψόφιους κοριούς”. :p

Δυστυχώς για τον πατέρα μου η κατάσταση αυτή συνεχίστηκε και όταν μεγαλώσαμε, όπου παρά το γεγονός ότι κοιμόμασταν σε ξεχωριστά δωμάτια,  συνεχίζαμε να μιλάμε μεταξύ μας (εμ….μιλώντας λίγο πιο δυνατά), να πειραζόμαστε και να γελάμε.

Υπήρχαν τα βράδια που ήμασταν και οι δύο σε υπερένταση και από την ώρα που ξαπλώναμε αρχίζαμε το “μπίρι-μπίρι” για ώρα.

Υπήρχαν και τα βράδια που ο ένας από τους δύο ήταν πιο σιωπηλός και ο άλλος που ήθελε παρέα έλεγε, “Κοιμάσαι;”.

Αυτό σταμάτησε όταν παντρεύτηκα γιατί έφυγα από το σπίτι.

Τη συνήθεια αυτή την ξαναβρίσκουμε κάθε φορά που βρισκόμαστε στο εξοχικό των γονιών μας για λίγες μέρες.

Μόνο που τώρα πια δεν μιλάμε μόνο οι δυό μας.

Είμαστε περισσότεροι στα δύο δωμάτια. 😉

Μαμά Μαμαδοπούλου

 

4 Comments

  • Reply My Lovable Baby 31 Μαρτίου, 2015 at 6:22 πμ

    Μέσα από την ανάρτησή σου, με έκανες να θυμηθώ και να νοσταλγήσω τα δικά μου βράδια με τα αδέρφια μου. Αλλά και καλοκαιρινά μεσημέρια στο νησί, όταν αρχίζαμε το μπίρι-μπίρι με την ξαδέρφη μου και σηκωνόταν ο θείος μου -σχεδόν εκνευρισμένος- που δεν το αφήναμε να χαρεί τη σιέστα του. Αυτά τα μεσημέρια που οι μεγάλοι ήθελαν για λίγο να ξεκουραστούν και εμάς δε μας κολλούσε ύπνος…

    • Reply KidsCloud 7 Απριλίου, 2015 at 12:04 μμ

      Aχ, αυτές οι καλοκαιρινές σιέστες….Τί μου θύμισες τώρα! 🙂

  • Reply menia koukougianni 31 Μαρτίου, 2015 at 9:39 μμ

    αυτός είναι ο λόγος που τα παιδιά μου κοιμούνται στο ίδιο δωμάτιο..για την επαφή, τη μοιρασιά, την παρέα, τα μούτρα, το παιχνίδι, τις αναμνήσεις αργότερα…ελπίζω…

    • Reply KidsCloud 7 Απριλίου, 2015 at 12:04 μμ

      Kαλά κάνεις και ελπίζεις. Έτσι θα είναι. 🙂

    Leave a Reply

    You Might Also Like

     

    Εγγραφείτε στο newsletter για να μαθαίνετε νέα για εκδηλώσεις, βιβλία,
    διαγωνισμούς κ.α.

    Διεύθυνση email

    Subscribe!