Όπως κάθε χρόνο έτσι και φέτος η αναζήτηση της αποκριάτικης στολής έχει περάσει από 40 κύματα.
Πέρυσι είχα καταγράψει Το ιστορικό της αποκριάτικης στολής (Γ’Δημοτικού) όπου για άλλη μία φορά για διαφορετική στολή είχαμε ξεκινήσει και σε άσχετη καταλήξαμε.
Κάπως έτσι εξελίχθηκε η κατάσταση αυτές τις μέρες.
Η πρώτη επιθυμία της μικρής ήταν να ντυθεί είτε πειρατίνα, είτε αστυνομικίνα.
Είπαμε, ότι θα το συζητούσαμε όταν πλησίαζαν οι μέρες (γιατί ήμουν σίγουρη, ότι θα αλλάξει πάλι γνώμη).
Προχτές ήρθε η πρόσκληση για party γενεθλίων της κολλητής της, που θα ήταν μασκέ.
Ενθουσιασμός, χαρά κι άρχισε να σκέφτεται πιο επισταμένα, τί θα ντυθεί.
Σε κάποια ντουλάπα είχα μια τσάντα που μου είχε δώσει η αγαπημένη φίλη μου με 2-3 στολές των παιδιών της που είναι μεγαλύτερα.
Μία από αυτές είναι η στολή μάγειρα.
Μόλις την είδε ενθουσιάστηκε!
“Μαμά, θα ντυθώ “Κάτι Ψηνεται!”
Χριθτούλη μου!
Μέτα από το “Μην αρχίζεις τη μουρμούρα” έχουμε και το “Κάτι ψήνεται” …θα σας το αναλύσω σε επόμενο επεισόδιο….ε….άρθρο.
“Θα φορέσω τη στολή και θα γράψουμε σε ένα χαρτόνι “Κάτι Ψήνεται”. Θέλω πολύ να κάνω τους συμμαθητές και την κυρία μου να γελάσουν.”
Δεν το διαπραγματεύτηκα.
Αυτό θέλει. Μπορούμε να το έχουμε, άρα αυτό θα φορέσει.
Όμως για το πάρτυ της φίλης ήθελε κάτι άλλο.
Μιας και το είχε καημό, είπαμε να πάμε βόλτα σε ένα κατάστημα παιχνιδιών, να δούμε εάν μπορούμε να σκαρώσουμε καμιά στολή με λίγα αξεσουάρ και όχι μεγάλο κόστος (γιατί κατά τη γνώμη μου δεν αξίζει – τα έχουμε ξαναπεί).
Ενώ περιφερόμασταν στο μαγαζί, ξετρελάθηκε με την ιδέα να ντυθεί cow girl ή καουμπόισσα κατά το ελληνικότερον :P.
Διαλέξαμε ένα κοριτσίστικο καπέλο και μια ζώνη με πιστόλια.
Θα φορούσε μια μπλούζα, ένα γιλέκο, ένα τζην, τις μπότες της κι ένα φουλάρι στο λαιμό και θα ήταν έτοιμη.
Χαρούμενη γυρίζει στο σπίτι, τα βγάζει, τα δείχνει στον μπαμπά της και πήγε στο δωμάτιό της να τα δοκιμάσει.
Μετά από κάποια ώρα έρχεται προβληματισμένη και μου λέει :
“Μαμά, μέσα στην τσάντα με τις στολές, έχουμε και τη φούστα που φόρεσα πέρυσι.
Εάν μου φτιάξεις τα μαλιά μου και φορέσω μια μπλούζα και το κολάν μου, θα μπορούσα να είμαι μπαλαρίνα. Έτσι;”
“Έτσι. Αλλά γιατί το σκέφτεσαι αυτό; Αφού πήραμε αξεσουάρ να ντυθείς cow girl. Μετάνιωσες;”
“Όχι, αλλά …να…η Κ. θα κάνει το πάρτυ και θα φορέσει υποχρεωτικά μια στολή νεράιδας. Δεν ήθελε να ντυθεί νεράιδα, αλλά την υποχρέωσε η μαμά της. Ήθελε να ντυθεί κι αυτή ή αστυνομικίνα ή πειρατίνα. Της είχα πει, ότι για να μην στεναχωρηθεί ίσως ντυθώ κι εγώ κάτι πιο κοριτσίστικο ξέρεις…, ίσως μπαλαρίνα για να την κάνω να νιώσει όμορφα.
Θα με περιμένει ντυμένη κάπως έτσι.
Νομίζω, ότι θα την πληγώσω και δεν θέλω να της χαλάσω το πάρτυ.
Εξάλλου κι έτσι όμορφη θα είμαι, ε;”
Ήταν τόσο συγκροτημένη όλη η σκέψη της και τόσο γλυκειά, που το μόνο που της είπα είναι:
“Θα είσαι κούκλα! Εσύ όμως θα αποφασίσεις. Θα κάνεις ό,τι σε κάνει να νιώθεις πιο όμορφα.
Εάν πιστεύεις ότι αυτό θέλεις, αυτό να κάνεις.”
“Εξάλλου, τα καουμπόικα μπορώ να τα φορέσω και όταν συναντηθώ με τα ξαδέρφια μου.”
Κι έτσι η στολή της μπαλαρίνας ετοιμάστηκε.
Φτιάξαμε τα μαλλιά μπούκλες, ντύθηκε, της έβαψα ελαφρά και τα μάτια….καταλαβαίνετε….αφορμή ψάχνει… και ξεκινήσαμε για τη φίλη της.
Μπήκαμε στο χώρο του πάρτυ και η φίλη της με χαρά και μεγάλη ανυπομονησία έτρεξε να δει τί φοράει η δικιά μου.
Η ικανοποίησή της ήταν τεράστια.
Πήρε τη μικρή από το χέρι κι έφυγαν για το παιδικό δωμάτιο.
Ξέρω ότι κάποιος μπορεί να πει, ότι έπρεπε να την ωθήσω να κάνει αυτό που θα χαρεί περισσότερο. Πιστεύω όμως, ότι αυτό που την έκανε έκανε να χαρεί περισσότερο ήταν η επιβεβαίωση και η ικανοποίηση της χαράς που έδωσε στη φίλη της.
Μπορεί να καταπίεσε λίγο την αρχική της επιθυμία (που και πάλι θα την ικανοποιήσει κάποια άλλη στιγμή), αλλά ήθελε να μην χαλάσει τη μέρα της φίλης της.
Γεννιόμαστε με πολύ έντονο το εγωιστικό συναίσθημα.
Προτεραιότητα είναι οι δικές μας ανάγκες.
Όσο μεγαλώνουμε, οι ανάγκες κάπως διαφοροποιούνται.
Μεταξύ αυτών προστίθεται η ανάγκη να έχουμε κοντά μας ευτυχισμένους τους ανθρώπους που νοιαζόμαστε και αγαπάμε.
Όσο δεν κάνει πίσω στα μεγάλα “θέλω” της καρδιάς της και δεν συμβιβάζεται για λιγότερα στα όνειρά της, θα την χαίρομαι σ’αυτές τις μικρές υποχωρήσεις της ζωής, για να δώσει ευτυχία που τελικά θα γυρίσει πίσω πολλαπλάσια στην ίδια.
Είμαι σίγουρη, ότι το έχετε νιώσει αυτό το συναίσθημα.
Είναι αυτό που η ικανοποίηση και η χαρά γεμίζουν την καρδιά σου τόσο πολύ που νιώθεις τα πνευμόνια σου να μεγαλώνουν και να γεμίζουν καθαρό φρέσκο αέρα, που σε ανεβάζει ψηλά και νιώθεις ότι δεν πατάς στη γη.
Σαν αερόστατο, που είναι έτοιμο να φύγει στον ουρανό.
Και είμαι σίγουρη, ότι έτσι ένιωσε η δική μου μπαλαρίνα.
Αυτή η μπαλαρίνα wanna be καουμπόισσα που είναι πρώτη στην καρδιά μου.
Μαμά Μαμαδοπούλου
4 Σχόλια
Ντύθηκε κατι πιο κορίτσιστικο για να χαροποιησει τη φιλη της που οι γονείς την υποχρέωσαν να ντυθεί κατι που θα ήθελαν αυτοί….Απιθανο μήνυμα με ωριμότητα!!!!Μπραβο κορίτσια μου!!!
Ευχαριστούμε, αγαπημένη! ♥
Είτε μπαλαρίνα είτε κοουμποισα ξέρει ότι είναι αποδεκτή και αυτο ειναι που έχει σημασία. Δεν έμεινε στην αρχική δική της επιθυμία -που ήξερε ότι έτσι και αλλιώς θα ικανοποιήσει άλλη στιγμή- γιατί προφανώς έχει παραδειγματιστεί ότι αξίζει να ρίχνεις λίγο τον εγωισμό σου για να κάνεις κάποιον να χαρεί αφού το κοστος έτσι και αλλιώς για σενα δεν είναι μεγάλο! Κάποια έχει κάνει πολύ καλή δουλειά Μαμά Μαμαδοπούλου μου!
♥ ♥ ♥