“Κι εγώ μωβ!”
“Κι εγώ κίτρινα!”
Να κάνει η μάνα!
Σκηνές οικογενειακές θαλπωρής και μία μάνα στα όρια (νευρικής κρίσης,ίσως…; ).
Οφείλω να ομολογήσω, ότι ως μάνα στο θέμα του φαγητού δεν έχω παιδευτεί τόσο.
Ως σύζυγος φτάνω και στα όρια διαζυγίου.
Όταν ήταν η μικρή πιο…μικρή, είχα 1- 2 θεματάκια σχετικά με τη διάθεσή της να δοκιμάσει κάποια γεύματα και ο κύριος λόγος ήταν οι γιαγιάδες.
Αυτές που λατρεύουμε, αλλά όταν μπλέκονται με τη διατροφή του παιδιού, φορές θέλουμε να τραβάμε τα μαλλιά μας. (Το gap της συνεννόησης.)
Στη δική μας περίπτωση είχε ξεκινήσει ένα τροπάριο, όπου όταν η μικρή στραβομουτσούνιαζε για το φαγητό, η λατρεμένη πεθερούλα της έφτιαχνε άλλο.
Αυτό είχε ως αποτέλεσμα η μικρά δεσποινίς, να αρχίζει να αποδέχεται με δυσκολία γεύματα π.χ. με φασολάκια, μελιτζάνες, κολοκυθάκια και άλλα λαχανικά.
Όπως ίσως αντιλαμβάνεστε, ο λόγος που ο λατρεμένος μου σύζυγος μπορεί “να σκάσει ελέφαντα” με τις λίγες γεύσεις που τρώει και στο πως είναι μαγειρεμένα τα φαγητά, είναι η λατρεμένη μου πεθερούλα.
(Πολλή λατρεία έπεσε…)
Ευτυχώς με τη μικρή το πρόλαβα το θέμα νωρίς και έθεσα κανόνες και στις δύο γιαγιάδες.
Στην περίπτωσή μας ουσιαστικά έχουμε ένα παιδί που τρώει σχεδόν τα πάντα.
Απαίτησα, λοιπόν, από τις γιαγιάδες να ετοιμάζουν τραπέζι με το ημερήσιο φαγητό της οικογένειας και εάν η δεσποινίς δεν ήθελε να το φάει από άποψη και όχι γιατί πραγματικά δεν το έτρωγε, να την αφήσουν νηστικιά.
Συνέβη 1 φορά, 2 φορές, ε, την τρίτη που κατάλαβε ότι δεν είχε επιλογή, έκατσε κι έφαγε κανονικά και έγλυψε όλο το πιάτο.
Είναι λογικό για όλους τους ανθρώπους μικρούς ή μεγάλους να υπάρχουν κάποιες τροφές που δεν μπορούμε να τις φάμε είτε γιατί δεν μας αρέσει η γεύση, είτε γιατί μας ενοχλούν στο στομάχι κλπ
Είναι αποδεκτό αυτές τις μια-δυο τροφές τροφές να τις αποφεύγουμε ή να μην τις θέλουμε.
Όχι όμως να αποκλείουμε αβίαστα μια ολόκληρη κατηγορία.
Οι γονείς οφείλουμε να εκπαιδεύσουμε τα πιτσιρίκια από μικρή ηλικία στη σωστή και ισορροπημένη διατροφή.
Αυτό σημαίνει, ότι πρώτα από όλα εμείς γινόμαστε το παράδειγμα στις τροφές που καταναλώνουμε.
Δεν μπορείς, μάνα, να τρως καρμπονάρα και να προσπαθείς να μπουκώσεις το πιτσιρίκι μπρόκολο. Κι εγώ θα σου έλεγα, φάε εσύ το μπρόκολο και δώσε εμένα το ζυμαρικό.
Συνεχίζοντας ειδικά στα χρόνια της παιδικής ηλικίας οφείλουμε να είμαστε ακόμη πιο προσεκτικοί και πιο ευρηματικοί στα γεύματα που ετοιμάζουμε, αφού όλα παίζουν ρόλο, όπως η εικόνα και η διάθεση και είναι πολύ καθοριστική η πρώτη γνωριμία με μία γεύση.
Σαν πως κι εσύ αν στραβώσεις με κάτι, δίνεις εύκολα δεύτερη ευκαιρία; …Ναι;…Ε…να το συζητήσουμε αυτό κάποια στγμή. Με ενδιαφέρει.
Και θα μου πεις, νέα μαμά, πόσες συνταγές πια και πόσα tip να υιοθετήσω για να το κάνω να φάει φαγητό που δεν θέλει.
Αρκετές και διαφορετικές!
Είναι δύσκολη ιστορία και γι’αυτό θα σου προτείνω ένα βιβλίο που συνδυάζει και συνταγές μαγειρικής με βάση τα λαχανικά, αλλά και tip για την έρμη τη μάνα που παιδεύεται να ταϊσει τα πιτσιρίκια.
Η Θέμις Καρδιόλακα ετοίμασε το “Μαμά, δεν τρώω “πράσινα”!” Είναι και η ίδια μαμά και γνωρίζει, τί σημαίνει να ετοιμάζεις γεύματα για τα παιδιά σου και αυτά να μην τα τρώνε από άποψη. Γιατί, ας πούμε, είναι μωβ!
Δείτε, τί ωραία δουλειά έχει γίνει για κάθε συνταγή.
* Πριν την παράθεση υλικών και την εκτέλεση της υπάρχει αναφορά της διατροφικής αξίας που έχει το κάθε λαχανικό από τον Ειδικό Παθολόγο-Διατροφολόγο Δημήτρη Δελλή,
* μικρές συμβουλές που μας βοηθούν για την καλύτερη επιλογή των λαχανικών, πώς τα διατηρούμε φρέσκα, πότε είναι η επόχή τους, tip μαγειρικής, ένα mommy tip (για να νιώσεις κι εσύ τί καλό μπορεί, να προσφέρει σε σένα το συγκεκριμένο λαχανικό).
* και μια οδηγία για την ταλαίπωρη μάνα (που πίστεψέ με, ταλαίπωρη μάνα, τις μελέτησα όλες και μία προς μια είναι εξαιρετικές).
Οι συνταγές είναι έξυπνες, εύκολες, σίγουρα νόστιμες και είναι τόσες που μπορείς να τις εναλλάσεις μέσα σε ένα διάστημα.
Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Μίνωας. (Μπορείτε να ρίξετε μια ματιά και εδώ : “Mαμά, δεν τρώω “πράσινα”!”
Είμαι απόλυτα ταυτισμένη με όλα όσα γράφει η Θέμις (αναφέρομαι με το μικρό της, γιατί είναι γραμμένο τόσο άμεσα, ώστε νομίζεις ότι απευθύνεται σε σένα κάποια φίλη σου και σε νιώθει για αυτά που περνάς, βρε αδερφέ!).
Παρά το γεγονός, ότι έχω ένα παιδί που τρώει πράσινα και μωβ και κίτρινα και περτοκαλιά, το βιβλίο θα γίνει εργαλείο μου, γιατί έχει εύκολες συνταγές, που θα με βοηθήσουν να εμπλουτίσω το μενού της εβδομάδας (να μην τρώμε όλο τα ίδια).
Τέλος, θα ήθελα να προτείνω στη Θέμιδα, να ετοιμάσει ένα βιβλίο με τίτλο “Αγάπη μου, ΑΥΤΟ το φαγητό έχουμε.“
Νομίζω, θα σημειώσει μεγάλη επιτυχία.
Μαμά Μαμαδοπούλου
2 Σχόλια
Φυσικά και το Μαμά δεν τρώω πράσινα κοσμεί την κουζίνα μου, είναι εγχειρίδιο και λατρεμένο βιβλίο μαγειρικής!! Περιμένω με χαρά και το δεύτερο σε λίγους μήνες:)
Έχεις τόσο δίκιο για το γεγονός πως εμείς δίνουμε το σωστό παράδειγμα στα παιδιά μας. Εάν εμείς τρώμε σαβούρες, τέτοιες θα ζητάνε κι εκείνα μετά.
Το βιβλίο το συστήνω σε όλες τις ταλαίπωρες και ευαισθητοποιημένες μανουλες!!!!
Α! Θα έχει και part II;
Δεν το ήξερα! Τί καλό!
Το αναμένω κι αυτό με χαρά.