Χτες το απόγευμα είχε μπουρίνι, οπότε οι απογευματινές βουτιές στη θάλασσα αναβλήθηκαν για την επόμενη ημέρα.
Τί είναι (περίπου) το ίδιο απολαυστικό με τη βουτιά στη θάλασσα;
Η βουτιά στο παγωτό (Προσυπογράφω-Τα έχουμε ξαναπεί :p).
Έτσι και αποφασίσαμε μια βόλτα στο κοντινό ψαροχώρι, για να…σλουρπ! παγωτό, λουκουμάδες κλπ.
Η μικρή, πρώτη και καλύτερη ντύθηκε, φόρεσε τα παπούτσια της και ανυπομονούσε, να φύγουμε.
Τα μαλλιά της αχτένιστα, όχι επιμελώς ατημέλητα. Απλά ατημέλητα.
Ξέρετε….με εκείνο το μαλλί, που βλέποντάς το αναρωτιέσαι, αν αυτό και η χτένα έχουν συναντηθεί τελευταίως.
Τις μέρες, που είμαστε στις διακοπές, ελάχιστα παρεμβαίνω στο συγκεκριμένο issue (πςςςςςς!), αφού τη μισή μέρα το κεφάλι της είναι μέσα στη θάλασσα και την άλλη μισή ξεπλένεται μέχρι να ξαναβουτηχτεί σ’αυτή.
Ομολογώ, ότι λατρεύω το free style μαλλί στις διακοπές και ειδικά στα πιτσιρίκια, όταν αρχίζει και “ανοίγει” από τον ήλιο και το αλάτι.
Επειδή στο συγκεκριμένο θέμα ήμουν πάντα “αλητάκι” στις διακοπές μου, δεν είχα παρέμβει.
Μέχρι αυτό το απόγευμα, όπου της λέω:
“Αγάπη μου, θα ήταν καλό να χτενίσεις λίγο τα μαλλιά σου. Είναι πολύ μπερδεμένα.
Θέλεις, μήπως να στα ξεμπερδέψω εγώ;”
“Όχι! Όχι! Ο-ΧΙ! Γιατί να τα χτενίσω; Εμένα μου αρέσουν έτσι.”
“Δεν λέω. Καλά κάνουν και σου αρέσουν έτσι, αλλά δεν φαίνονται ελαφρώς αχτένιστα. Φαίνονται πολύ αχτένιστα.Αν το δεις και μόνη σου στον καθρέφτη, θα καταλάβεις, τί εννοώ.”
“Γιατί, παρακαλώ; Τί έχουν; Θα μου πει κανένας τίποτα;”
“Δεν θα σου πει κανένας τίποτα, αλλά θυμάσαι άλλη μία φορά, που τα είχαμε αφήσει έτσι και μετά, όταν βρεθήκαμε σε κόσμο, ήθελες να στα συμμαζέψω, γιατί δεν ένιωθες όμορφα;”
“Tότε ήμουν μικρή. Κι εμένα μ’αρέσουν έτσι. Κι αν θα συναντήσουμε εκεί κι άλλα παιδιά, αν θέλουν να παίξουμε, θα πρέπει να τους αρέσω έτσι. Για τα μαλλιά μου όπως είναι φυσικά. Ααααααα!”
Της εξήγησα, ότι είναι καταπληκτικό αυτό που υποστηρίζει και ότι το ιδανικό και υπέροχο είναι να μας δέχονται για αυτό που είμαστε, αλλά ότι αν μείνει κι άλλη μέρα αχτένιστη, η χτένα δεν θα κατεβαίνει πιο κάτω από το ύψος του αυτιού από τους κόμπους.
Το σκέφτηκε και μετά από λίγο μου ήρθε με τη χτένα κι ένα λαστιχάκι, λέγοντάς μου:
“Να ξέρεις. Δεν θέλω να με χτενίσεις, για να αρέσω στους άλλους, αλλά γιατί όταν θα χρειαστεί να χτενιστώ, θα με πονάς.”
Το ξεκαθαρίσαμε, φτιάξαμε το μαλλί και πήγαμε για παγωτό.
Ήξερα, ότι μέσα στην άρνησή της ήταν λίγο και η τεμπελιά και η ανεμελιά που έχει ανάγκη, αλλά αυτό που της βγήκε, έτσι αυθόρμητα και ανεπιτήδευτα, με έκανε να νιώσω όμορφα.
Μετά από 1 μήνα παππουδογιαγιοδιακοπών, είμαστε μαζί 10 μέρες και κάθε μέρα, κάθε στιγμή βλέπω το παιδί μου να μεγαλώνει.
Εκτός από την εμφάνιση, που και ψήλωσε και άλλαξε, έχει διαμορφώσει κάποια από τα στοιχεία του χαρακτήρα της και αναπτύσσει διαφορετικούς προβληματισμούς, χρησιμοποιεί νέες φράσεις και η εκφραστικότητα του προσώπου της έχει εμπλουτιστεί (και με νέες γκριμάτσες :p).
Το κυριότερο όλων είναι ότι βλέπω ένα παιδί ήρεμο, ξεκούραστο, όμορφο.
Και το “όμορφο” δεν το λέω για την εμφάνισή της, αλλά για το σύνολο, που βλέπω και ζ ω.
Το έχω πει κι άλλη φορά, αλλά πιστεύω, ότι τα παιδιά μεγαλώνουν τα καλοκαίρια.
Είναι η εποχή, που αφήνουν πίσω τις υποχρεώσεις όλης της χρονιάς, βρίσκουν χώρο να αναπνεύσουν περισσότερο, να απλώσουν τα κλαδιά τους στον ήλιο και να πετάξουν κορφές, για να φτάσουν πιο ψηλά.
Όπως ακριβώς τα λουλούδια στους κήπους, που μόλις τα καθαρίσουμε από αγριόχορτα παίρνουν αέρα, γίνονται πιο φουντωτά και φαίνονται πιο όμορφα. 🙂
Mαμά Μαμαδοπούλου
Υ.Γ. To Νintendo που κρατά στα χέρια της στη φωτογραφία, το έχει μαζί της για να βγάζει τις δικές της φωτογραφίες. 🙂
8 Σχόλια
Ετσι πρέπει, να ξεκουράζονται οοοοοσο μπορούν γιατί οι σχολικές υποχρεώσεις ειναι καθε χρόνο μεγαλύτερες!!! Να τη χαίρεσαι και να την καμαρωνεις την κορούλα σου. Με το Nintendo ας παίξει και λίγο δεν πειράζει αφού είπαμε από Σεπτέμβρη …..
<3 Ευχαριστώ πολύ.
Και βέβαια παίζει. Καλοκαίρι είναι αφού. :)
Ποσο ρομαντικη ψυχη εισαι! Κι εγω σε καθε διακοπες νιωθω τα παιδακια να μεγαλωνουν (ή μηπως ειναι ιδεα μου;) και καυχιεμαι (κρυφα) οτι αυτη η συνεχης 24ωρη επαφη μας τα βοηθαει (χαζη μαμα). Και οχι δεν χρενιζομαστε και μπορει να μην πλενομαστε καν….. Μια χαρα! Καλες διακοπες!!!
Νομίζω, ότι κάθε άλλο παρά χαζή είσαι.
Κι όμως, είμαι σίγουρη ότι η συνεχής και σταθερή παρουσία της μαμάς τα βοηθά να μεγαλώνουν. 🙂
Ευχαριστούμε. Κι εσείς να περνάτε όμορφα.Ξέγνοιαστα.
Αχ, πόσο συμφωνώ! Έτσι μεγαλώναμε κι εμείς τα καλοκαίρια.. θυμάσαι;
🙂
Aν θυμάμαι, λέει; Είναι και κοντινά τα χρόνια εξάλλου. 😉
Αχ ζω αυτο με το χτένισμα καθημερινά σχεδόν. Και φυσικα τα ίδια επιχειρήματα. Απο τη μια νευριάζω με το πείσμα της (η δικιά μου δεν χτενίζεται τελικά) αλλά από την άλλη καμαρώνω το τσαγανό της.
Περνούν τόσο γρήγορα τα καλοκαίρια, οι στιγμές. Και ξαφνικά θα γίνουν ενήλικες!
Αχ μαμα Μαμαδοπούλου, μια μηχανή του χρόνου θέλω να μείνουν για πάντα αθώα:)))
Aν τη βρεις, φώναξε κι εμάς! :))