Σήμερα έχει γενέθλια η φίλη-δυνάστης της μικρής!
Δεν ξέρω, αν εσείς είχατε τέτοια φίλη.
Εγώ είχα μία αγαπημένη, που με καταδυνάστευε σε όλο το Δημοτικό…Η αλήθεια είναι ότι επιτρέπεις να σε δυναστεύει…Δεν το έχω ψάξει, τί μπορεί να σημαίνει!
Άλλη μέρα θα μιλήσουμε και γι’αυτό το θέμα!
‘Έρχεται χτες το βράδυ η μικρή και μου ανακοινώνει, ότι η συγκεκριμένη φίλη της έχει γενέθλια την επόμενη ημέρα.
Η χθεσινή μέρα για τη σχέση τους ήταν από τις δύσκολες.
Είχαν τσακωθεί προχτές, τα βρήκαν το πρωί, ξανατσακώθηκαν στο 2ο διάλειμμα, τα βρήκαν στη ζωγραφική και τσακώθηκαν στο τέλος των μαθημάτων, γιατί έσπρωξε η μία την άλλη! Κατά λάθος; Eπίτηδες; Δεν μαθαίνεις την αλήθεια σε αυτά.
Από τότε που ήταν πολύ μικρή, είχα αποφασίσει, ότι δεν θα ανακατεύομαι στις σχέσεις με τους φίλους της.
Θα συζητάω μαζί της, θα της λέω τη γνώμη μου, αλλά θα την αφήνω μόνη της να ρυθμίζει τα θέματά της.
Πρέπει να μάθει να κινείται μόνη της στις σχέσεις με τους συνομήλικούς της τουλάχιστον για την ώρα, γιατί η ζωή είναι διαφορετική, σκληρή και δεν υπάρχει πάντα κάποιος δίπλα σου για back up.
Eπίσης πιστεύω, ότι χρειάζεται να αντιμετωπίζει και τις απογοητεύσεις, για να μαθαίνει τον εαυτό της, τα όριά της, να δυναμώνει, αλλά να αντιμετωπίζει μόνη της τους διαφορετικούς χαρακτήσες και συμπεριφορές, που συναντά.
Εντάξει…δεν μας έχει τύχει κάτι πάρα πολύ άσχημο (και εύχομαι ούτε στο μέλλον). Αυτό επίσης δεν σημαίνει, ότι δεν θα προστρέξω να ανακατευτώ, όταν κάποιο θέμα ξεπερνά τις δυνάμεις της και γίνεται επικίνδυνο ή όταν εμπλέκονται ενήλικες.
Έτσι, που λέτε, στις σχέσεις με τους συνομήλικους τα κανονίζει μια χαρά μόνη της με λίγο coaching (που λέγαμε προχτές; “Έγινες γονιός; Κααααλή Προπόνηση!” ) πού και πού από τα αποδυτήρια.
Χτες, λοιπόν, αφού μου είπε όλο το ιστορικό της μέρας, που αυτή και μια άλλη φίλη της τσακωνόντουσαν και τα ξαναέβρισκαν με τη μικρή δυνάστη, μου ανακοίνωσε, ότι η τελυταία έχει τα γενέθλιά της.
Αισθάνθηκα, ότι μου το είπε, γιατί δεν ήξερε πώς να φερθεί το πρωί, που θα πάει στο σχολείο.
Αν ήταν μια οποιαδήποτε άλλη μέρα, θα έκαναν μούτρα στην προσευχή και την 1η ώρα και στο 1ο διάλειμμα θα μοιραζόντουσαν το κολατσιό τους.
Αύριο όμως; Η φίλη βάσανο έχει γενέθλια.
Της λέω “Ω! Τί ωραία! Να της πεις Χρόνια Πολλά! Να…δεν το είχες πει νωρίτερα, να της αγοράζαμε κάτι. Αλλά….στάσου! Έχω μια ιδέα! Γιατί δεν της χαρίζεις ένα από τα βιβλιά σου; Kάποιο από τα καινούρια που έχεις!”
Άρχισε να το σκέφτεται και της άρεσε τόσο η ιδέα.
Και ήμουν σίγουρη, ότι είχε και το κατάλληλο βιβλίο.
Μόλις λίγες μέρες πριν σας είχα παρουσιάσει το “Οι Φίλοι” του Μάκη Τσίτα, που μιλά για τη φιλία και τους μικροκαυγάδες των φίλων.
Μόλις της το πρότεινα και της εξήγησα, ότι θεωρώ ευτυχή συγκρυρία το θέμα του βιβλίου, ξετρελάθηκε!
“Και θα το διαβάσει και θα δει, τί κάνουν οι φίλοι και ότι καμιά φορά τσακώνονται, αλλά τα ξαναβρίσκουν! Τέλεια, μαμά! Τέλεια!” κι άρχισε να χοροπηδάει!
Το τυλίξαμε σε χαρούμενο χαρτί, έγραψε μια κάρτα στην οποία ζωγράφισε και μια καρδούλα και το άφησε δίπλα στην τσάντα της.
Το πρωί ξύπνησε μέσα στο άγχος!
“Θα της αρέσει, μαμά; Κι αν μου πει, ότι δεν είναι ωραίο δώρο;”
Tης είπα, ότι πιστεύω ότι θα χαρεί πολύ, που τη σκέφτηκε ότι όταν μας κάνουν δώρα, μεγαλύτερη σημασία έχει η σκέψη του άλλου, η κίνηση ως ένδειξη αγάπης και αυτό είναι που μας αγγίζει πιο πολύ.
Θέλησε να το πιστέψει, αλλά η βαθιά ανάσα της, μου έδιεξε μια συστολή, που..μεταξύ μας…κι εγώ την είχα λίγο, για το συγκεκριμένο κοριτσάκι. Πίστευα όμως, ότι επειδή θα ήταν μια ευχάριστη έκπληξη και για την ίδια, δεν θα είχε άσχημη αντίδραση.
Βγαίνοντας από το σπίτι, ψιχάλιζε! Με το που το είδε η μικρή, έβαλε το δωράκι μέσα από το μπουφάν της και το κούμπωσε μέχρι επάνω, μην τυχόν και βραχεί!
Την άφησα στην είσοδο του σχολείου και καθόμουν δίπλα στα κάγκελα (όπως κάνω κάθε πρωί).
Σε 5′ λεπτά τη βλέπω από μακριά να τρέχει προς εμένα μαζί με την εορτάζουσα χοροπηδώντας και φωνάζοντας
“Μαμάααα, μαμάαα! Είχες δίκιο! Χάρηκε πολύ!”
“Ναι, ναι πολύ χάρηκα!”, λέει και η άλλη!
Της είπα Χρόνια πολλά και αυτομάτως πιάστηκαν χέρι-χέρι και χοροπηδώντας πήγαν στη σειρά τους.
Είχε χτυπήσει το κουδούνι!
Ήμουν σίγουρη, ότι μέχρι το 1ο διάλειμμα θα ήταν αγαπημένες!
Για μετά, δεν ξέρω! ;p
(picture via www.wallcoo.net)
6 Σχόλια
Μια και σήμερα είναι η μέρα της γυναίκας, να επισημάνω ότι οι δυναστικές σχέσεις φιλίας, είναι περισσότερο συνηθισμένες στα κορίτσια. Η αντίστοιχη έκφραση των αγοριών είναι πολύ πιο άμεση και συνήθως καταλήγει σε bullying. Εκεί τα πράγματα είναι πολύ πιο ξεκάθαρα για το πώς πρέπει να φερθείς. Στην περίπτωση των κοριτιτσιών πάντως, δεν ξέρω αν ήταν καλή ιδέα η προσπάθεια ενίσχυσης της σχέσης ή θα εκληφθεί ως ένδειξη υποταγής. (Η κίνηση της μικρής σου να προστατεύσει το δώρο με το μπουφάν, μου μάτωσε την καρδιά πάντως)
Έχεις δίκιο σε αυτό που λες, αλλά η σχέση τους είναι λίγο περίεργη. (Ίσως επειδή είναι και κορίτσια και έχουν άλλο τρόπο παιχνιδιού…)
Παίζουν πολύ και αναζητά η μία την άλλη κάθε μέρα.
Η συγκεκριμένη φίλη δυστυχώς έχει μάθει να μην έχει όρια από τους γονείς και γι’αυτό είναι και αρκετά απαιτητική.
Έχει προβλήματα με το σύνολο της τάξης, γιατί γίνεται αντιπαθητική με τη συμπεριφορά της και ψιλοπεριθωριοποιείται.
Κάποια στιγμή πριν καιρό μίλησα με τη δασκάλα της λίγο για το πως επηρεάζεται η δικιά μου, λίγο από ενδιαφέρον για το παιδάκι και πως εξελίσσεται(γιατί μεσα από όλη τη συμπεριφορά της, διαπιστώνω και μία τεράστια ανάγκη να επιβεβαιώσει ότι την αγαπούν και όχι μόνο ότι θέλει να επιβάλει τη γνώμη της) και το όλο θέμα φυσικά και ξεκινά από το σπίτι.
Στο σύνολο της σχέσης τους η μικρή μου αντιδρά και δεν συμβιβάζεται εύκολα.
Σε αυτό το περιστατικό αισθάνθηκα, ότι ένιωθε πως θα ήταν άδικο σήμερα, που ήταν τα γενέθλιά της, να είναι σκληρή μαζί της.
Έτσι όπως τα έχω δει 2 χρόνια τώρα η σημερινή χειρονομία να της κάνει δώρο, μάλλον την έκανε να χαρεί και να “μαλακώσει” λίγο, παρά να το δει ως κίνηση υποταγής.
(Είναι και η δικιά μου αγαπησιάρα…)
(Λες, τελικά η μάμά να είχε άδικο;…..Oυπς! Food for thought!!!)
Κι εγώ νομίζω καλά έκανες λόγω της ημέρας. Κι εγώ είχα φίλη δυνάστη στο δημοτικό την οποία έκανα μόνη μου πέρα κάποια στιγμή. Μόλις 12 χρονών κι όμως κατάλαβα ότι δεν μου έκανε καλό και δεν ήθελα να παίζω άλλο αυτό το ρόλο. Όντως, στα αγόρια είναι πιο ξεκάθαρα τα πράγματα γιατί λόγω φύλου σκέφτονται πιο απλά από εμάς..
Επειδή κι εγώ μόνη μου την “έβαλα στη θέση της” τη δικιά μου φίλη-δυνάστη (λίγο πιο αργά-κάπου εκεί στα 16), πιστεύω ότι και η μικρή μόνη της θα νιώσει πότε είναι έτοιμη να φέρει τη σχέση τους στο επιπεδο που θα την κάνει να νιώθει καλά.
Όσο βλέπω, να την αναζητάει κάθε μέρα να παίξουν, νιώθω ότι τη θέλει κοντά της.
Δεν ξέρω, εάν τελικά έπραξα σωστά. Πάντως χτες γύρισε από το σχολείο χαρούμενη, γιατί έπαιξαν όλη μέρα όμορφα.
Πάντως νομίζω, ότι όντως τα κορίτσια είναι πιο πολύπλοκα στις σχέσεις τους.
[…] Πριν από λίγο καιρό σας είχα μιλήσει για τη φίλη-δυνάστη που έχει η μικρή στο σχολείο με αφορμή τα γενέθλιά της φιλενάδας: “Μαμά, είχες δίκιο” (Η φίλη δυνάστης) […]