Όταν χάρισαν στην κόρη μου το “Χρωματίζω κάρτες και φακέλους – ΦΥΣΗ” της Rebecca Jones, ζήλεψα λίγο. Εντάξει…πολύ.
Ενώ το ξεφύλλιζε ενθουσιασμένη, της πρότεινα να το έχουμε από κοινού.
Της κακοφάνηκε, αλλά βάζοντας όλη τη μαμαδίστικη γοητεία μου, την έπεισα να πάρω έστω μερικές κάρτες.
Χθες το βράδυ, που εκείνη περνούσε την ώρα της με τον μπαμπά της, κάθισα μόνη μου στο γραφείο της και ξεκίνησα να χρωματίζω μία κάρτα για τη μαμά μου.
Όπως σας έχω ξαναπεί, η μητέρα μου είναι από τους καλύτερους ανθρώπους που έχω γνωρίσει στη ζωή μου.
Τρυφερή, γλυκειά και δοτική. Τα μάτια της βλέπουν μόνο καλοσύνη.
Ό,τι κι αν της χαρίσεις, χαίρεται.
Μέσα από κάθε τέτοια κίνηση εισπράττει την αγάπη.
Εξαργυρώνει την προσφορά σε τρυφερό συναίσθημα.
Έτσι ήταν η πρώτη που μου ήρθε στο μυαλό, για να της ετοιμάσω μια τέτοια κάρτα.
Όση ώρα χρωμάτιζα την κάρτα, που προοριζόταν για εκείνη, έπιασα τον εαυτό μου να νιώθει μια αγαλλίαση.
Ένιωσα αυτό το συναίσθημα που πρωτογνωρίζεις σαν μικρό παιδί χρωματίζοντας, συνδυασμένο με τη σκέψη της μαμάς μου και την αγάπη που νιώθω για εκείνη.
Τα χρώματα έγιναν η έκφραση της αγάπης μου.
Ενώ την δίπλωνα για να την βάλω στον φάκελο, έχοντας γράψει ένα μήνυμα (που είναι για εμάς τις δύο μόνο- μην με παρεξηγήσετε), διαπίστωσα για άλλη μία φορά ότι τις περισσότερες φορές δεν αρκούν οι λέξεις για να περιγράψουμε την αγάπη που νιώθουμε.
Είναι πολύ περισσσότερο από τις λέξεις.
Γι’αυτό γινόμαστε δημιουργικοί και η έμπνευση μας καθοδηγεί.
Ένα τραγούδι, μια ζωγραφία και πολλά άλλα.
Κι εκείνη τη στιγμή μου ήρθε η ιδέα, να σας παρουσιάσω το βιβλίο της Rebecca Jones, που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Ίκαρος με ένα βίντεο χωρίς λόγια, αλλά με μουσική. 🙂
More than words.
Όσο διαρκεί ένα τραγούδι….
Μαμά Μαμαδοπούλου
No Comments