Κικιρήηηηηηηηη!
Κικιρήηηηηηηηη, λέω!
Όχι, δεν θέλω να πω” κικιρίκου”, ούτε με έχει πιάσει λόξυγκας!
Ο Κικιρής είναι ο πρωταγωνιστής του βιβλίου, “Στο κοτέτσι” της Πηνελόπης Δέλτα ο οποίος μάλλον λέγεται έτσι, γιατί δεν μπορεί να πει ακόμη”κικιρίκου”! Είναι μικρός πετεινός!
Ένας νεαρός πετεινός ο οποίος είναι ανήσυχος και περίεργος (και λόγω του νεαρού της ηλικίας του, βέβαια) και θυμίζει πολύ αγοράκι του σήμερα.
Ο Κικιρής ανακαλύπτει μόνος του έναν νέο κόσμο-έξω από το κοτέτσι-και όταν επιστρέφει αναστατώνει τα υπόλοιπα πτηνά με την εμπειρία του, με συνέπεια να τους ξεσηκώσει όλους (πλην των παπακίων, που καλά περνούν πλατσουρίζοντας) και να τον ακολουθήσουν στην δεύτερη εξόρμησή του. Ό,τι κότα υπάρχει, από την σταχτιά μέχρι την άσπρη πουλάδα, φραγκόκοτα, γαλοπούλα αλλά και ο αρχιπετεινός κυρ-Βαρδαλαμπούμπας με το όνομα, βγαίνουν μαζί του έξω από το κοτέτσι και ξεσαλώνουν.
Αποτέλεσμα; O Μουντζούρης, o φασαριόζος σκύλος του σπιτιού, ξεσηκώνει τον κόσμο και η κυρά “η κοντοφάρδουλη με το φακιόλι” και ο Παναγιώτης, ο περιβολάρης, προσπαθούν να τα ξαναμαζέψουν στο κοτέτσι με… επιπτώσεις γι’αυτά, έτσι ώστε να μην μπορέσουν να το ξανασκάσουν. Ο μόνος που την γλύτωσε σε αυτήν την επιστροφή είναι ο Κικιρής, το πετεινάρι, ο οποίος όμως έχει αίμα που βράζει(το νιάτο μου-σμουτς!-που πολύ τον “πάω” ως ήρωα, έχω να σας πω-είναι ανήσυχο πνεύμα και μ’αρέσει)!
Ξανα-μανά το “σκάει” και συναντά νέες άγνωστες αλλά και επικίνδυνες εμπειρίες που του αποδεικνύουν, ότι η ζωή είναι συναρπαστική, αλλά έχει και κινδύνους και θέλει προσοχή! Ο κόσμος που ανοίγεται μπροστά στο νεαρό πετειναριό είναι ενδιαφέρων, αλλά αν δεν προσέξει….
Δεν θα σας πω περισσότερα, παρά μόνο ότι …ε….σκιάζεται μεν, είναι αρκετά τυχερό δε!
Το συγκεκριμένο παραμύθι, “Στο κοτέτσι”και μόνο το γεγονός, ότι έχει γραφτεί από την Πηνελόπη Δέλτα, δεν έχει ανάγκη από πολλά λόγια. Και μόνο το ότι φέρει το όνομά της, αρκεί για να ξέρεις από την αρχή ότι θα είναι ένα παραμύθι που αξίζει και που έχει μηνύματα για τα παιδιά.
Η γραφή της, καταπληκτική (τί άλλο θα μπορούσε;)!
Ευφάνταστα ονόματα, σκηνές, λόγια μέσα σε ένα κοτέτσι, μία μικρή κοινωνία πτηνών, που κατά την γνώμη μου έχει χαρακτηριστικά από την ανθρώπινη κοινωνία του σήμερα, παρά το γεγονός ότι έχει γραφτεί το 1922!! Καταπληκτικό;
90 χρόνια μετά κι όμως αγγίζει χαρακτηριστικά που υπάρχουν και σήμερα!
Το συγκεκριμένο παραμύθι το έγραψε η Πηνελόπή Δέλτα τον Ιανουάριο του 1922, όταν ήταν πλέον καθιερωμένη συγγραφέας και είχε αποψη για παιδαγωγικά θέματα. Πρόκειται για το μοναδικό της γραπτό που δημοσιεύθηκε μία και μοναδική φορά στο παιδικό περιοδικό “Παιδική Χαρά” το 1922 και το οποίο ήταν αφιερωμένο στην Ειρήνη Μπενάκη (αργότερα Ειρήνη Καλλιγά) κόρη του Αντώνη και ανηψιά της Πηνελόπης Δέλτα.
Η θεία-Πηνελόπη Δέλτα αγαπούσε τόσο την μικρή τότε Ειρηνούλα και έγραψε για χάρη της το παραμύθι για να της διδάξει πράγματα μέσα από τον κόσμο των παραμυθιών.
Το άγνωστο αυτό παραμύθι της Πηνελόπης Δέλτα κυκλοφορεί πρώτη φορά ever ως βιβλίο σε καταπληκτική κάτασπρη βιβλιοδεσία από τις Εκδόσεις Τετράγωνο, που θεωρώ ότι είναι μεγάλη επιτυχία τους και πολύ τιμητικό παράλληλα για τους ίδιους να εκδίδουν το βιβλίο αυτής της καταξιωμένης και αποδεδειγμένα από τον χρόνο μοναδικής συγγραφέως στο είδος της.
Η επιμέλεια έγινε από την ιστορικό/ερευνήτρια κυρία Μίτση Πικραμένου και η πραγματική καταπληκτική εικονογράφηση, της οποίας πήρατε μία γεύση, από την Γεωργία Στύλου.
Αν με αφήσετε κι άλλο, θα συνεχίσω να μιλάω γιατί έχω ενθουσιαστεί με αυτό το βιβλίο, οπότε πριν αρχίσετε εσείς τα “κικιρίκου” με την “κικιρίκου” αφεντιά μου, λέω να σταματήσω εδώ!
Αγαπώ Κικιρή!
Είμαι σίγουρη ότι όταν μεγαλώσει, θα κάνει το πιο περήφανο και δυνατό “κικιρίκου” μέσα στο κοτέτσι! …. Ε…αυτό θέλω και ονειρεύομαι και για το κοτοπουλάκι, που έχω στο σπίτι μου! 🙂
No Comments