Η ιστορία μας διαδραματίζεται σε ένα υπεροχο μικρό νησί, στο Καστελλόριζο.
Ο ήρωάς μας είναι πανέξυπνος και πολυμήχανος και οι φίλοι του τον φωνάζουν “μικρό εφευρέτη”. Όχι τυχαία, αφού συνεχώς κατασκευάζει εργαλεία και ανακαλύπτει πράγματα.
Μία από τις αγαπημένες του ασχολίες είναι να μελετά τη θάλασσα. Την έχει παρατηρήσει τόσο πολύ και τόσο καλά που γνωρίζει τα πάντα για τη διάθεσή της.
Όλα αυτά όμως τα κάνει από μακριά, αφού ο μεγάλος του φόβος είναι το να μπει μέσα στη θάλασσα.
Έτσι στέκει από μακριά και είναι προετοιμασμένος για την περίπτωση που θα υπάρξει κάποια ανάγκη.
Και κάπου εκεί που το όνειρο μπλέκεται με την πραγματικότητα, ο μικρός ήρωας βρίσκεται μέσα στη θάλασσα και αρχίζει να ζει τη δική του περιπέτεια παρέα με μία χελώνα.
Η ιστορία συνεχίζεται μέσα από ένα υπέροχο θαλάσσιο και υποθαλάσσιο ταξίδι με χρώματα και ομορφιές. Το μικρό αγόρι ξεπερνά το φόβο του, αλλά μαθαίνει και τρόπους που μπορεί να προφυλάξει τη νέα του φίλη, τη γλυκειά χελώνα.
Όλα αυτά διαδραματίζονται στο παιδικό βιβλίο “Τούμπαλιν” της Βάσιας Χατζηγιαννάκη με υπέροχη εικονογράφηση από το Γιώργο Σγουρό, που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Μίνωας.
Η ανάγνωση του βιβλίου περνά έμμεσα το μήνυμα στα μικρά παιδιά, ότι όταν δοκιμάζουμε να αντιμετωπίσουμε τους φόβους μας, μπορούμε να τους νικήσουμε και να ανακαλύψουμε έναν άλλο όμορφο κόσμο. Οι φόβοι μας κρατούν πίσω και αποτελούν εμπόδιο σε αρκετά πράγματα.
Επιπλέον τα παιδιά έχουν την ευκαιρία να πάρουν πληροφορίες για την προστασία της θαλάσσιας χελώνας με συμβουλές από το σύλλογο προστασίας τους τον “ΑΡΧΕΛΩΝ”, που υπάρχουν στο τέλος του βιβλίου.
Και ήρθε η ώρα του διαγωνισμού!
3 τυχερά πιτσιρίκια θα αποκτήσουν από ένα αντίτυπο του βιβλίου “Τούμπαλιν” της Βάσιας Χατζηγιαννάκη μέσα από το διαγωνισμό που αρχίζει σήμερα και λήγει τα μεσάνυχτα της Πέμπτης 30 Ιουλίου 2015.
Εάν θέλετε να δηλώσετε συμμετοχή το μόνο που έχετε να κάνετε είναι να αφήσετε σε σχόλιο (comment) στο τέλος του άρθρου την απάντησή σας στην ερώτηση:
“Είχατε κάποια φοβία όταν ήσασταν μικρά παιδιά;”
Θα σας πω για μένα. Μέχρι τέλος του Δημοτικού φοβόμουν να κολυμπήσω σε βάθος που δεν “πάτωνα”. Είχα φοβηθεί από κάποια φορά που με είχε πιάσει κράμπα και από τότε ενώ ήξερα να κολυμπώ, μόλις ξεμάκραινα και συνειδητοποιούσα ότι βρισκόμουν σε πιο βαθειά νερά, με έπιανε πανικός. Ο πατέρας μου ήταν αυτός που με βοήθησε να αντιμετωπίσω και να ξεπεράσω τον φόβο μου.
Καλή Επιτυχία!
O διαγωνισμός θα δέχεται συμμετοχές
μέχρι τα μεσάνυχτα της Πέμπτης 30 Ιουλίου 2015.
Όλοι οι διαγωνισμοί δημοσιεύονται στο Fan Page του Kids’Cloud στο Facebook.
Εάν θέλετε, μπορείτε να κάνετε like στη σελίδα εδώ :
Στη συνέχεια θα πραγματοποιηθεί ηλεκτρονική κλήρωση μέσα από τον οποίο θα αναδειχθούν οι τυχερές/οί που θα κερδίσουν από ένα αντίτυπο του βιβλίου
Να καταγράψουμε τους όρους του διαγωνισμού και επίσημα, ε;
* To www.kidscloud.gr και το Εκδόσεις Μίνωας διεξάγουν διαγωνισμό εκ του οποίου 3 τυχερές/οί αναγνώστριες/στες θα κερδίσουν από ένα αντίτυπο του βιβλίου “Τούμπαλιν” της Βάσιας Χατζηγιαννάκη.
* Με τη λήξη του διαγωνισμού τα μεσάνυχτα της Πέμπτης 30 Ιουλίου 2015 γίνεται η «κλήρωση» ηλεκτρονικά μέσω internet.
* Δικαίωμα συμμετοχής στο διαγωνισμό έχει οποιοδήποτε φυσικό πρόσωπο, άνω των 18 ετών, πλην των ιδιοκτητών του kidscloud.gr (της αφεντιάς μου, δηλαδή) καθώς και του συζύγου μου και των συγγενών μας Α’ βαθμού, αφήνοντας απλά την απάντηση σε σχόλιο.
*Για την παραλαβή του δώρου, ο/η νικητής/ρια θα ενημερωθεί από τη σελίδα του διαγωνισμού κατά τη λήξη και με αποστολή e-mail. Προϋπόθεση για την παραλαβή του δώρου είναι η ταυτοποίηση των στοιχείων του νικητή και η αναφορά του ότι έχει συμμετάσχει και κερδίσει στο διαγωνισμό του kidscloud.gr.
*Ρητώς αναφέρεται ότι τα δώρα του διαγωνισμού δεν ανταλλάσσονται με χρήματα ή με άλλα αντικείμενα ίσης αξίας. Το kidscloud.gr διατηρεί το δικαίωμα να διαφοροποιήσει τους όρους της παρούσας προκήρυξης, ενημερώνοντας εγκαίρως το κοινό.
Οι διαγωνισμοί δημοσιεύονται και στα diagonismos.gr, KERDISETO.gr , jaba.gr, nethall.gr,saveandwin.gr, babysmart.gr.
Μαμά Μαμαδοπούλου
268 Σχόλια
Οταν ημουν μικρή φοβόμουν υπερβολικά το σκοτάδι. Ευτυχώς με 4ο τέλος του δημοτικού τελείωσε κ ο φόβος.
Ίσως ακουστεί κοινότυπο αλλά φοβόμουν το σκοτάδι
απο μικρη…ακομη και τωρα φοβαμαι τα υψη….
μικρη δεν ειχα φοβιες….δυστυχως απεκτησα τωρα που μεγαλωσα και εκανα παιδια
Εγω φοβομουν το σκοταδι και το να ειμαι μονη μου.Μεχρι αρκετα μεγαλη φοβομουν,θυμαμαι χαρακτηριστικα για να παω απο το ενα δωματιο στο παρα αλλο αναβα ολα τα φωτα…Τι να σκεφτομουν αραγε? 🙂
Ο μεγαλύτερος φόβος μου ηταν το σκοτάδι
Φοβόμουν το σκοτάδι και τα ύψη!
Δεν θα ξεχασω ποτε τη φοβια μου με το σκοτάδι…αναβα και εγω ολα τα φωτα του σπιτιου… Αλλα και τα γκρεμνιλς, ετσι γράφετε?, ειχα επηρεαστει απο τη ταινια και καθε βραδυ πριν ξαπλωσω κοιτουσα κατω απο το κρεβάτι μου…
Το σκοτάδι.
φοβόμουν πολύ το σκοτάδι!!!
Φοβόμουν να απλώσω το πόδι ή το χέρι πέρα από το κρεβάτι. Νομίζω ακόμη έχω τη φοβία ότι “αυτό” που ζει κάτω από το κρεβάτι θα μού αρπάξει το χέρι. 😛
Μη χάσω τους γονείς μου
το σκοτάδι.
Απο μικρη αλλά περισσότερο μεγαλώνοντας απέκτησα φοβια για τα ύψη.
Ναι! Είχα φοβία με τα ασανσέρ γιατί μια φορά είχα κλειστεί μέσα!
Φοβομουν τις φωτιες…
εγω φοβομουν να μπω σε ασανσερ…
Το σκοτάδι..
φοβομουν και ακομη φοβαμαι το σκοταδι
ΥΠΕΡΟΧΟ ΔΩΡΟ ΚΑΙ ΧΡΗΣΙΜΟ ΓΙΑ ΜΕΝΑ ΠΟΥ ΑΣΧΟΛΟΥΜΑΙ ΜΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ!!!!!!!
ΤΟ ΣΚΟΤΑΔΙ ΚΑΙ ΤΙΣ ΝΥΧΤΕΡΙΔΕΣ!!!!!!!!
Το σκοτάδι… όπως όλα τα παιδάκια αλλωστε!!!
Να μην χαθώ στον πολύ κόσμο…
Το σκοτάδι!!!
ΑΜικρη φοβομουνα να μπω σε ασανσέρ …….
Όταν ήμουν μικρή έβλεπα όταν έκλειναν τα φώτα ότι ερχόταν κάποιο και με άρπαζε απο το κρεβάτι μου.Κουκουλονόμουν μέχρι να καταλάβω ότι δεν θα με πάρει.Το ξεπέρασα μόνη μου.
ΤΟΥΣ ΠΑΠΑΔΕΣ
τους σκυλους
Οταν ημουν μικρη φοβομουν το σκοταδι,και μου ειχανε παντα ενα φωτακι αναμμενο
Τις αστραπες!!!
οταν ημουν μικρουλα φοβομουν το βραδυ τις ανοιχτες ντουλαπες!
Φοβόμουν τα ύψη, το σκοτάδι, τα καινούρια πράγματα που χρειάζονταν λίγη τόλμη όπως να κάνω ποδήλατο χωρίς βοηθητικές ή απλώς μια κωλοτούμπα, αλλά πιο πολύ φοβόμουν όταν έλειπε η μητέρα μου από δίπλα μου.
Να μένω μόνη στο σπίτι!!
Αχχχ το σκοτάδι και τις κατσαρίδες! Τον πρώτο φόβο τον ξεπέρασα, τον δεύτερο προσπαθώ ακόμη.
Φοβόμουν ότι η μπουλντόζα θα ερχόταν να γκρεμίσει το σπίτι μας!
Μπορεί να ακουστεί αστείο, αλλά φοβάμαι ακόμη, τα τρωκτικά και τα έντομα.
Μεγάλος φόβος μου οι κλοουν…ακομα τους τρεμω….
To σκοτάδι….
to skotadi opws ola ta paidakia
Ναι, δεν μπορώ να πω! Το σκοτάδι το ψιλοξεπέρασα, τα “μαύρα” (δηλαδή τα φύκια) όχι ακόμα αλλά είμαι ελάχιστα πιο θαρραλέα… τις κατσαρίδες όμως ποτέ!!! χεχε! Την καλημέρα μου!
Το σκοτάδι το θυμάμαι ακομα!!!!
Κοινοτυπο αλλα τι να πεις.Μεχρι την 2α δημοτικου τις αστραπες.
όχι δεν ειχα………………….
Συχνά έβλεπα στον ύπνο μου πως πέφτω από ψηλά σε μεγάλο βάθος κατα συνέπεια είχα φοβία με τα ύψη!
Πολύ όμορφη έκδοση!
Καλό καλοκαίρι 🙂
κάποιες φορές το σκοτάδι!
Το σκοτάδι και τα ύψη!Το δεύτερο το έχω ακόμα!
Τις κατσαρίδες!!!! Και δεν μου έχει περάσει ακόμη!!!!
Από μικρή φοβόμουν να κολυμπήσω,όταν στον χώρο που κολυμπούσα έβλεπα φύκια!!!
Μικρή φοβόμουν τις σκιές των πραγμάτων στο σκοτάδι.
[…] Συμμετοχή στο διαγωνισμό! […]
μην πεσει η ταρατσα του σπιτιου και μας πλακωσει
Μικρή φοβόμουν το σκοτάδι!
ΦΟΒΟΜΟΥΝ ΤΟ ΣΚΟΤΑΔΙ!!!
Μικρή φοβόμουν το σκοτάδι!!!!
Μικρή φοβόμουν το σκοτάδι!
όπως τα περισσότερα παιδιά φοβόμουν το σκοτάδι!
Φοβομουν το ποδήλατο….γι’αυτο κ δυστυχώς δεν εμαθα ποτε να κανω…..
Το σκοταδι(πρωτότυπο,ε;) και τα φιδια(ακομα!) 🙂
Από μικρή φοβόμουν το σκοτάδι.
Τους άγριους σκύλους.
να μιν εχει φως
Μικρή φοβόμουν τις κατσαρίδες…
Φοβόμουν μην χάσει τη δουλειά της η μητέρα μου (είμαστε μονογονεϊκή οικογένεια)
ΤΟ ΣΚΟΤΑΔΙ ΚΑΙ ΤΑ ΦΙΔΙΑ
Το σκοτάδι!!!
Τα κιτρινα ρουχα ( ακομα κ τωρα κιτρινο ρουχο δεν υπαρχει σπιτι)
Φορουσα μια κιτρινη μπλουζα κ ηρθαν πανω μου τοσα εντομα που δεν φαινοταν το χρωμα, για να φυγουν μεεβρεξαν με το λαστιχο
το σκοτάδι
ΦΟΒΟΜΟΥΝ ΤΙΣ ΝΥΧΤΕΡΙΔΕΣ ΚΑΙ ΤΟ ΣΚΟΤΑΔΙ
Φοβόμουν το σκοτάδι. Ευχαριστούμε
το σκοταδι! και κατω από το κρεβατι…
το σκοτάδι
Όταν ήμουν μικρή φοβόμουν να κολυμπήσω εκεί που δεν μπορούσα να βλέπω τι υπάρχει από κάτω….
Το σκοτάδι
Ο μεγαλος μου φοβος ηταν το σκοταδι!!!!
Εγώ φοβόμουν τι μπορεί να υπάρχει κάτω από το κρεβάτι…Κλασική παιδική φοβία. Αφού δεν άφηνα άκρο μου να κρέμεται από έξω γιατί φοβόμουν πως κάτι θα μου το τραβήξει…:P
ΦΟΒΟΜΟΥΝ ΠΟΛΥ ΤΟ ΣΚΟΤΑΔΙ…..
όταν πηγαίναμε κάπου και ήμασταν με δύο αυτοκίνητα, πάντα εία αγωνία μη χαθεί κάποιο από τα δύο και κοίταζα συνέχεια πίσω να δω εάν ακολουθούν! Και το κάνει και ο γιος μου τωρα.. τα γονίδια, 🙂 😉
like
Το σκοτάδι..
Το σκοτάδι
φοβόμουν ότι υπάρχει κάποιον κάτω από το κρεβάτι και θα με αρπάξει όταν κοιμηθώ…
φοβόμουν το σκοτάδι
ΤΟΝ ΜΠΑΜΠΟΥΛΑ!!!
τα φιδια ακομα τα φοβαμαι
Μικρή φοβόμουν πολύ το βράδυ ότι κάτω απ’το κρεβάτι μου υπήρχε κάποιο τέρας και κουκουλωνόμουν μέχρι και το κεφάλι μου!
Φοβόμουν το θάνατο.
Φοβομουν καιφοβαμαι τον σεισμό!ειναι κάτι που περνάει από το μυαλο μου κάθε μερα και νυχτα
Το σκοτάδι
ΤΟ ΣΚΟΤΑΔΙ !!!!!!!!
τα τρενα. παντα ονειρευομουν οτι ενα τρενο πισω μου ειχε εκτροχιαστει, σερνονταν και με ακολουθουσε με μεγαλη ταχυτητα
φοβόμουν το σκοτάδι
το φόβο του θανάτου
δεν θυμαμαι να ειχα……………
Όταν ήμουν μικρή φοβόμουν και ίσως ακόμα φοβάμαι.. το θάνατο.
ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΚΑΝΩ ΒΟΥΤΙΕΣ ΣΤΗ ΘΑΛΑΣΣΑ,ΠΑΝΙΚΟΒΑΛΛΟΜΑΙ…
Να ξυπνήσω μια μέρα κ να είμαι μόνη μου
Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου μέχρι και σήμερα φοβάμαι αφάνταστα την μοναξιά και το σκοτάδι…και δυστυχώς όσο κι αν προσπαθώ δεν μπορώ να ξεπεράσω αυτές τις φοβίες μου…
Το ύψος
ΦΟΒΟΜΟΥΝΑ ΝΑ ΜΕΙΝΩ ΜΟΝΗ ΚΑΙ ΦΥΣΙΚΑ ΤΟ ΣΚΟΤΑΔΙ…ΠΑΝΤΑ ΕΙΧΑ ΑΝΑΜΜΕΝΟ ΛΑΜΠΑΚΙ…
Τις κατσαρίδες!!
ΥΠΕΡΟΧΟ ΔΩΡΟ!!
τα φιδια!!! μπρρρρρρ…
φυσικά το σκοτάδι…
Τη θάλασσα, ακόμα και στα ρηχά. Στην πισίνα δεν είχα θέμα 😛
φοβόμουν τους καρχαρίες εξαιτίας της περιβόητης ταινίας!
Μην χάσω τους γονείς μου!
Ευτυχώς όχι , καμία!!
το σκοτάδι
να μη μ΄ αφήσουν μόνη μου!
απο μικρη φοβομουν τις αραχνες και δεν τις πλησιαζα.
Το σκοτάδι! Ήθελα φωτάκι!
ΕΙΧΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΧΩ ΑΚΟΜΑ….ΤΙΣ ΑΠΑΙΣΙΕΣ ΚΑΤΣΑΡΙΔΕΣ
κλασσικά, το σκοτάδι!
Τον μπαμπούλα
φοβόμουν το σκοτάδι και τον μεσημερά!!
φοβόμουν το υπόγειο του σπιτιού μας!!
φοβόμουν ν’ ανέβω στο σπίτι (2ος όροφος) όταν κοβόταν το ρεύμα και ήταν νύχτα…
φοβόμουν την κουτάλα τις γιαγιάς μου όταν με κυνηγούσε μ’ αυτήν!!!!!
φοβόμουν μην πέσω με το ποδήλατο!
Αστείο αλλά φοβόμουνα το σκοτάδι & τους κλόουν.Ακόμη και τώρα δεν τους χωνεύω!
Φοβόμουν πολύ το σκοτάδι και τις κατσαρίδες.
Το σκοτάδι!
Φοβία: Ειχαμε εξω απ το πατρικο μου μια μεγαλη συκια. Τη νυχτα φοβομουν τη σκιά που εκαναν τα πλατιά της φυλλα, ειδικα οταν φυσουσε. Μου φαινοταν σαν ανθρωποι με καπέλα να περπατουν εξω απ το σπιτι μας, απ την σκια που εριχνε το δεντρο μεσα απ τα παραθυρα στο σπιτι μας…
..ακομη το σκεφτομαι και τρομαζω!
Φοβόμουν πολύ τις κουκουβάγιες!!!Στο χωριό μου λέγανε ‘ότι σε οποία σκεπή καθήσει κουκουβαγια θα ερθει κάποιος θανατος’ και τρεχαμε να τις πεταξουμε πέτρες μπας κ φυγουν!ή αλήθεια είναι ότι ακόμη τις φοβάμαι!!!
Φοβομουν τις καταιγιδες κ τα μπουμπουνητα τα βραδια…
εγω φοβομουν το σκοταδι και τους αστυνομικους
Τα ποντικια…
φοβομουνα τισ κοτεσ γιατι με ειχε τσιμπησει ενασ κοκορας οταν ημουν μικρη
Φοβόμουν παντα μην πάθει κατι ο μπαμπάς μου!!!!
τον μπαμπουλα κατω από το κρεβατι
τα φαντασματα
Πάντα από μικρή μέχρι και τώρα φοβάμαι μην πάθει κάτι ο αδερφός μου ή ο παππούς και η γιαγιά!!!!
όταν ήμουν μικρή φοβόμουν τον πατέρα μου..όμως η μητέρα μου στάθηκε δυνατή και για τις δυο μας και έτσι φύγαμε μακρυά του!
φοβόμουν τις ντουλάπες!
Να μην χασω τους γονεις μου!
Το σκοτάδι φοβόμουν κι εγώ!
Μικρη φοβομουν το σκοταδι!!!!! Το ιδιο συμβαινει και τωρα με την κορη μου!!!!
Αραχνοφοβια απο τοτε που ειδα αυτη την ταινια!
ΟΤΙ ΕΠΕΦΤΑ ΑΠΟ ΨΗΛΑ…
Κι εγώ φοβόμουν το σκοτάδι και τις μισανοιχτες ντουλάπες
οπως ολα τα παιδακια…. το σκοταδι!!!
Το σκοτάδι. Ευχαριστούμε για το δώρο.
Φοβόμουν το ανσασσέρ !! Δεν έμπαινα ποτέ μόνη μου … !! “Προτιμούσα” πάντα να πηγαίνω από τις σκάλες …..!!
Τους απαισιους θορυβους μεσα στην ησυχια της νυχτας. Σκεπαζομουν μεχρι το κεφαλι με το σκεπασμα μου και παντα πιστευα οτι καποιος ηταν στο δωματιο
Το σκοτάδι όπως και τα παιδιά μου!
Μαλλον περισσοτερο φοβομουν τις μισανοιχτες ντουλαπες οταν πηγαινα για υπνο…
Φοβόμουν αρκετά το σκοτάδι.. Μεγάλη ανασφάλεια..
Φοβόμουν πολύ τους σκύλους.Ακόμη και τώρα που μεγάλωσα δεν το έχω ξεπεράσει εντελώς!!
Το πλάσμα μέσα στη ντουλάπα μου.
Εγω φοβομουν τα εντομα!
Τα ποντίκια..
Τον θανατο….
τις αστραπες και τις βροντες! μπρρρρ ακομη τις φοβαμαι!!
Φοβομουν ενα κυπαρισσι κοντα στο σπιτι…εννοειται οταν νυχτωνε δεν μπορουσα να περασω απο εκει. Ετσι εκανα τον κυκλο να παω σπιτι. Στο δρομο πετυχαινα αλλα παιδακια κ ξεχνουσα γυρισω σπιτι. Ετσι φοβομουν την αντιδραση τησ μαμαςσ
όπως πολλά παιδάκια έτσι και εγώ φοβόμουν το σκοτάδι
ΜΙΚΡΗ ΦΟΒΟΜΟΥΝ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ. ΝΟΜΙΖΑ ΟΤΙ ΘΑ ΚΟΙΜΗΘΩ ΚΑΙ ΔΕΝ ΘΑ ΞΑΝΑΞΥΠΝΗΣΩ
ΤΟ ΣΚΟΤΑΔΙ
Το σκοταδι
Τα φαντασματα και τα πνευματα
Ο γιοσ μου ειναι 5 χρονων και οταν βραδιασει δε παει μονος ουτε στο ψυγειο…..
το σκοτάδι 🙁
Η ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΦΟΒΙΑ ΜΟΥ ΗΤΑΝ ΝΑ ΜΗΝ ΚΛΕΙΔΩΘΩ ΣΤΟ ΜΠΑΝΙΟ ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΕΙΧΑ ΠΑΘΕΙ ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΚΑΙ ΕΜΕΙΝΑ ΟΛΗ ΜΕΡΑ ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΓΥΡΙΣΟΥΝ ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΜΟΥ 🙁
τις κατσαρίδες!
Φοβόμουν το σκοτάδι και μία πόρτα γυάλινη του σπιτιού μας που χώριζε το σαλόνι από το υπόλοιπο σπίτι και νόμιζα ότι από εκεί θα βγει ο μπαμπούλας!!!!!!!!!
Πάντα φοβόμουν τους ανθρώπους που φορούσαν μαύρα παλτά.
απο μικρη φοβομουν τα υψη και την ταχυτητα…ακομα και σημερα δεν εχω καταφερει να το ξεπερασω…..
Το σκοταδι και τις αραχνες
Τις κατσαρίδες,αλλά τώρα έχω βελτιωθεί….κάπως!
TA ΠΟΝΤΙΚΙΑ
Μη χάσω τους γονείς μου!..
Το σκοτάδι βεβαίως βεβαίως! !
ΠΑΝΤΑ ΚΟΙΜΟΜΟΥΝ ΜΕ 1 ΦΩΤΑΚΙ ΑΝΟΙΧΤΟ ΓΙΑΤΙ ΦΟΒΟΜΟΥΝ ΤΟ ΣΚΟΤΑΔΙ
Και μικρή κ τώρα που μεγάλωσα τις κατσαρίδες!
ΦΟΒΟΜΟΥΝ ΤΑ ΑΕΡΟΠΛΑΝΑ!
to bradu fobomoun pos an to xeri i to podi m bgei liiiiiiigo apo to krebati pos kapoios tha m to arpaksei………..kapoios pou kribotan apo kato……….pitsirikia moooooooore:D 😀 😀 oloi ligo poli kati fobomastan 😀
Το σκοτάδι, τα φίδια και τα ύψη!
πάντα φοβόμουν κι ακόμα φοβάμαι τον σεισμό!
Το σκοταδι
Το σκοτάδι ήταν ο μεγαλύτερος φόβος μου
Φοβόμουν να γυρίσω πλευρό για να μη μου φάει η αλεπού τον ποπο μου !!!
Φοβομουν το σκοταδι!
…ότι θα χάσω τη μαμά μου…
Φοβόμουν το βράδυ τα σχέδια που έφτιαχνα με το μυαλό μου στο μωσαϊκό… Ξεπηδούσαν διάφορες μορφές και πάντοτε τρομακτικές…
Μικροτερη δεν θυμαμαι να ειχα καποιο φοβο απεκτησα πολλους απο τοτε που εγινα μανουλα!
Κλασσικά,φοβόμουν το σκοτάδι!!
Φοβόμουν να πηγαίνω στην άκρη της προκυμαίας στα λιμάνια και κοντά στις κουπαστές στα καράβια για να μην πέσω μέσα στη θάλασσα.
Τα φαντάσματα κρυμμένα στο σκοτάδι του δωματίου, το θάνατο, την πιθανότητα της εγκατάλειψης
ΤΕΛΕΙΟ ΔΩΡΟ
ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟ ΔΩΡΟ!!!
ΦΟΒΟΜΟΥΝ ΤΑ ΣΚΥΛΙΑ.
όχι δεν ειχα καμια…..
To σκοτάδι…
Τους νέγρους…
Τα έντομα…
To σκοτάδι.
Το θάνατο…
τους καλικαντζαρους
το σκοταδι…………
Φοβομουν το σκοταδι
φοβόμουν το σκοτάδι.
φοβομουν το σκοταδι, και ησυχαζα βαζοντας φωτακι στο δωματιο
Ναι. Φοβόμουν τα ύψη και την ταχύτητα.
Κλασικά το σκοτάδι και μην πάθουν τίποτα οι γονείς μου.
Φοβομουν το σκοταδι και το θάνατο…ακόμα το φοβάμαι βέβαια…
Τα φαντασματάκια – έβλεπα φαίνεται πολύ Scooby Doo ! ! !
😛
Φοβόμουν…Φοβάμαι… και θα φοβάμαι τις ασθένειες και τρελαίνομαι με την ιδέα του θανάτου (ιδιαίτερα για τα αγαπημένα μου άτομα). Είναι πραγματικό μαρτύριο να προσπαθείς να νικήσεις αυτά που φοβάσαι! Η μάχη είναι άνιση…
ΦΟΒΟΜΟΥΝ ΤΟ ΣΚΟΤΑΔΙ ΚΙ ΑΝΑΒΑ ΜΙΚΡΟ ΦΩΤΑΚΙ
το σκοτάδι φοβόμουν όπωσ και τα πιο πολλά παιδάκια..
το σκοταδι φοβαμαι
Φοβόμουν το σκοτάδι και τα ύψη.
Φοβόμουν να ανεβαίνω σε μηχανάκια
Φοβόμουν όταν έβλεπα ελληνικές ταινίες με γερμανούς.
τα εντομα και μια πιθανη ληστεια στο σπιτι μας!
τις απαισιες αποκριατικες μασκες!
Όταν ήμουν 5-6 ετών φοβόμουν την “κούκλα του σατανά” και το “σκιάχτρο” από τα ομώνυμα θρίλερ της εποχής. (Κι όμως μου άρεσαν τα θρίλερ…)
φοβόμουν πολύ τους κλόουν
το σκοταδι κ τον θανατο
Από μικρή και μέχρι σήμερα τον θάνατο των δικών μου.
ΤΟ ΣΚΟΤΑΔΙ
Πολυ ωραίο δώρο….
Το σκοτάδι!
ΤΟ ΣΚΟΤΑΔΙ
Φοβια ειχα με τις λιλικιες που ειμαι αλλεργικη δεν θυμαμαι κατι αλλο!
τα φίδια
ΤΟ ΣΚΟΤΑΔΙ
Όταν ήμουν μικρή φοβόμουν και εγώ το σκοτάδι!
Υπέροχο δώρο!!!!!!!!!!! Καλή μας τύχη!!!!!!!!!!!!!
Εγώ φοβομουν τους ψηλούς άνδρες μεμε μούσια μακριά κ μακριά μαλλιά…
το σκοτάδι!!
τον σεισμό!
φοβόμουν να μείνω μόνη μου στο σκοτάδι.
Από μικρή αλλά και ακόμη με τις κατσαρίδες!
το σκοτάδι…
Μικρή φοβόμουν πολύ τα βεγγαλικά και γενικά ότι έκανε πολύ κρότο
Οταν ημουν μικρή φοβόμουν υπερβολικά το σκοτάδι.
Είχα τρομερές φοβίες με τα έντομα (αράχνες, ζουζούνια κλπ).
τα ύψη.. μέχρι σήμερα!
Ο μεγαλύτερος φόβος μου ακόμα και σήμερα είναι το σκοτάδι.
Ο μεγαλύτερος φόβος μου ηταν το σκοτάδι!
Φοβομουν να βγαλω τα μπρατσακια μου ακομα κι οταν δεν τα χρειαζομουν πια…
καποια εντομα φοβομουν που κατοικουσαν στο καλοκαιρινο ενοικιαζομενο δωματιο…
Τη θάλασσα στα βαθιά και τα φύκια που παραμονεύουν… ακόμα και τώρα!!!
Μικρός φοβόμουνα τα σκυλιά γιατί με είχε δαγκώσει ένα.
ΤΟ ΣΚΟΤΑΔΙ ΚΑΙ ΤΑ ΦΙΔΙΑ…ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΤΩΡΑ
φοβομουν μην χασω τους γονεις μου
ΜΙΚΡΗ ΦΟΒΟΜΟΥΝ ΤΟ ΣΚΟΤΑΔΙ. ΔΙΣΤΥΧΟΣ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΦΟΡΕΣ ΠΟΥ ΑΥΤΟΣ Ο ΦΟΒΟΣ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΚΟΜΗ.
Φυσικά και είχα φοβίες μικρή και κάποιες με ακολουθούν ακόμα … αλλά το προσπαθώ !!!
Το σκοτάδι!
το σκοτάδι… δεν είχα χειρότερο…
Μικρή είχα υψοφοβία αλλά την ξεπέρασα αρκετά γρήγορα. Η επιθυμία μου να ανεβαίνω στα παιχνίδια του λούνα παρκ ήταν μεγαλύτερη από το φόβο μου!
Οταν ημουν μικρη ειχα μια απιστευτη φοβια για το σκοταδι και φοβομουν οτι κατι θα παθουν οι γονεις μου.
Το σκοτάδι κ τις αστραπές!!!
μικρη φοβόμουν πάρα πολύ το σκοτάδι!
τωρα που μεγαλωσα φοβάμαι πολύ περισσοτερα πραγματα!
Το σκοτάδι!!!Ευχαριστούμε!!!
Ανεκαθεν φοβομουν το σκοταδι…
Φοβόμουν το σκοτάδι!!!
Τις μέλισσες και τις σφήκες για τα τσιμπήματα….
Ευτυχώς, για μένα, δεν είχα φοβίες, ούτε έχω….
Ο μεγάλος μου γιος όμως, οπώς τόσοι πολύ άλλοι φοβάται
το σκοτάδι…δεν υπάρχει περίπτωση να κοιμηθεί αν δεν υπάρχει
αναμμένο φωτάκι!
φοβομουν μην πεθανει ο μπαμπας μου
όχι! Καμία απολύτως! Άρχισα να αποκτώ σε μεγαλύτερη ηλικία!
ΕΙΝΑΙ ΥΠΕΡΟΧΑ
Όταν ήμουνα μικρή φοβόμουνα τη θάλασσα και δεν μπορούσα να κολυμπήσω.
Το σκοτάδι
Το σκοτάδι και τα φαντάσματα.
To σκοταδι!!(Ακόμα και σήμερα)
Εγώ ακόμα και τώρα έχω υψοφοβία!!
Τα παλιά, μισογκρεμισμένα σπίτια..
μπα τιποτα, ημουν ατρόμητη χαχαχαχα!