Μετά από καιρό χθες το βράδυ βγηκες! Ήπιες ένα-δύο ποτάκια και ξενύχτησες πολύ για τα σημερινά δεδομένα σου. Κοιμήθηκες στις 3.30 π.μ.
Παρόλα ταύτα Κυριακή πρωί στις 8.30 ήσουν όρθια και στις 11.00 π.μ. ήσουν στο παιδικό θέατρο με την μικρή!
Αφού γυρίσατε σπίτι και μετά το μεσημεριανό, είπες….είπες κι εσύ να γύρεις λίιιιγο για να κοιμηθείς λίιιγο. Να, μόνο για μισή με μία ωρίτσα! Έτσι για είσαι καλύτερα το απόγευμα.
Πας να ξαπλώσεις στο κρεββάτι σου!
Τσουπ! Και να’σου πηδάει το μικρό πάνω στο κρεββάτι!
“Μαμά, θέλω να είμαι μαζί σου και να βλέπω τηλεόραση!”
Σκέφτεσαι ότι αν μείνετε εκεί μετά από λίγη ώρα θα έχουν μετακομίσει επάνω στο κρεββάτι μπλοκ ζωγραφικής, μολύβια, στυλό, ψαλίδια, κόλλα, αυτοκόλλητα και μπορεί και κάτι κιμωλίες του μαυροπίνακα. και εκτός από το ότι θα γίνουν χάλια τα σκεπάσματα, δεν θα σε αφήσει να κοιμηθείς!
Αποφασίζεις ότι είναι προτιμότερο να πάτε στο σαλόνι, να ξαπλώσεις εσύ στον καναπέ για να κοιμηθείς λίιιιιιγο κι εκείνη να κάθεται δίπλα σου.
Όντως παίρνεις την κουβερτούλα σου και ξαπλώνεις! Κλείνεις τα μάτια σου και ΩΩΩΩΩΩΩ! έρχεται ο γλυκός ύπνος τόσο γρήγορα!
…………Γκντουπ! Ξαπλώνει δίπλα σου!
“Μανούλα, να κοιμηθώ λίγο μαζί σου;”
Ξέρεις ότι δεν θα κοιμηθεί λιγο μαζί σου, αλλά το αφήνεις μπας και χαζεύει στην τηλεόραση, όση ώρα εσύ κοιμάσαι.
Και αφού κουκουλώνεσαι ξανά, έρχεται πάλι αυτή η γλύκα και βουλιαααάζεις στον ύπνο.
……….Χρουπ! Χραπ! Χρουπ!
Ανοίγεις τα μάτια και βλέπεις το χαμογελαστό προσωπάκι μπροστά σου να σου κάνει ματάκια και να προσπαθεί να σε φροντίσει κουκουλώνοντάς σε σφιχτά με την κουβέρτα και βάζοντάς σου δίπλα σου τον κούκλο γατούλη της!
“Έλα, μανούλα! Κοιμήσου!” (Προσπαθώ η γυναίκα!)
Και αφού κάθεται στον δίπλα καναπέ, σταυρώνεις τα δάχτυλα και λες, ότι τώρα μπορείς να κοιμηθείς! Και κοιμάσαι…
……Τσικ-τσικ! Τσουκ-τσουκ! Τσικ-τσικ! Τσουκ-τσουκ!
Ανοίγεις τα μάτια σου και τα νιώθεις σαν τα κοκκινισμένα μάτια του Donald Duck! Tην κοιτάς και σου χαμογελάει γλυκά, ενώ ανοιγοκλείνει ένα στυλό! Της ζητάς ευγενικά να κάνει ησυχία και της λες ότι αν συνεχίσει έτσι ή εσύ θα πας στην κρεββατοκάμαρα ή εκείνη στο δωμάτιό της!
…..Τσικ-τσ…..Πετάγεσαι όρθια και νευριασμένη ΠΛΕΟΝ πηγαίνεις στο δωμάτιό σου!
“Όχιιιιι, μανούλα!! Μείνε εδώωωωω!” κι αρχίζει να κλαψουρίζει!
Πηγαίνεις στο κρεββάτι σου και κουκουλώνεσαι! Προσπαθείς να κοιμηθείς….Προσπαθείς να κοιμηθείς….προσπάθησες να κοιμηθείς. Γυρίζεις από εδώ! Γυρίζεις από εκεί! Μετά από 5′ σηκώνεσαι. Αυτό ήταν.
Πηγαίνεις στο σαλόνι!
Η τηλεόραση παίζει κινούμενα σχέδια και το παιδί δεν ακούγεται!
Δεν ακούγεται, γιατί κοιμάται στον καναπέ!!
Και το καλυτερότερο όλων είναι ότι θα ξυπνήσει φρέσκο σε καμιά ώρα και θα θέλει να παίξετε, ενώ εσύ δεν θα μπορείς να κρατήσεις τα μάτια σου ανοιχτά!!
Μπουχουχουυυυ! Θέλω την μαμάαααααα μου!!!
4 Σχόλια
Axxxx και εγω!!!!!
Αχ μανούλα συννεφοξαδέρφη, σε μερικά χρόνια, δεν θα θέλει ούτε να το αγγίζεις το συννεφάκι σου. Ζούλα το σε ξαγρυπνησμένες αγκαλιές. 🙂
Πόσο σε καταλαβαίνω….!!!!
Άχχχχχχχχχχχχ Βαχχχχχχχχχχχχχχχχ και εγώ!!!!!!!
Ένα Σαββατοκύριακο μου μένει να κοιμηθώ λίγο παραπάνω αλλά δεν….. ούτε αυτό!!!!!