Γέλα κι εσύ, αγαπούλα χρυσή! :)

Πατήστε το βελάκι να ξεκινήσει….:)

Τί  κι αν ξεχνάει λόγια και σταματά,

τί  κι αν κάνει λάθη,

τί  κι αν φαλτσάρει…

Είναι το ανέμελο τραγούδισμα αυτό το καλοκαίρι, που είναι 8 ετών.

Κι αν μεγαλώσεις, καλή μου, και διαβάσεις αυτά  τα λόγια της μαμάς, να θυμάσαι, όπως τότε που ήσουν παιδί,

ότι αν ψυχή μας νιώθει στίχους και ανέμελες μελωδίες και η κάθε νότα αγγίζει την καρδιά μας,

τα φάλτσα δεν έχουν καμία σημασία. 

Αρκεί αυτό που νιώθεις…:)

“Ο Κηπουρός” ( 1981)

Θα `θελα να θα `θελα να `μουν κηπουρός
σ’ ένα κοραλλένιο κήπο στο βυθό
γερο πουρός θαυματοποιός
με τα στοιχειά της νύχτας να μεθώ

Θα `θελα να θα `θελα να `μουν παπουτσής
το χρόνο να μετρώ με το σφυρί
το γυάλινο γοβάκι της
να κρύψω και κανείς να μην το βρει

Βάλε βήμα κι έμπα στο χορό
γέλα και συ αγαπούλα χρυσή
βάλε βήμα κι έμπα στο χορό
το δάκρυ σου είναι το δικό μου αθάνατο νερό

Θα `θελα να θα `θελα να `μουν κυνηγός
χαμένος σ’ ένα δάσος μαγικό
σαν τον Ορφέα το μουσικό
από τις μάγισσες να φαγωθώ

Μ’ αφού δεν είμαι κηπουρός
ας ήμουν της αγάπης μας φρουρός
Μ’ αφού δεν είμαι κυνηγός
ας ήμουν στην ποδιά σου ναυαγός

Βάλε βήμα κι έμπα στο χορό
γέλα και συ αγαπούλα χρυσή
βάλε βήμα κι έμπα στο χορό
το δάκρυ σου είναι το δικό μου αθάνατο νερό

Mαμά Μαμαδοπούλου

 Image by Javi_indy