Αφήνουμε το γεγονός, ότι ο Oliver Jeffers έχει γίνει από τις συμπάθειες μου από τις πρώτες σελίδες του “ΟΥΠΣ!”.
Πείτε μου, τώρα, εσείς, εάν είναι δυνατόν ένα βιβλίο με αυτό τον τίτλο, να σας άφηνε αδιάφορο!
“ΑΥΤΟ ΤΟ ΕΛΑΦΙ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΟ ΜΟΥ!” με κεφαλαία,
που έτσι όπως το βλέπεις, το ακούς κιόλας.
Ακούς ένα παιδί, να λέει
“ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΟ ΜΟΥ!”
Αυτό το διεκδικητικό “δικό μου” ενός παιδιού πάντα έχει τη δυσκολία του. Σκεφτείτε πόσο πολύπλοκο γίνεται, όταν η διεκδίκηση αφορά ένα ελάφι.
Ο Γουίλι είχε ένα ελάφι, που δεν το είχε από πάντα.
Το ελάφι είχε έρθει σ’αυτόν πριν λίγο καιρό. Του είχε περάσει από το μυαλό, ότι επειδή είχε έρθει σε αυτόν, δεν σήμαινε ότι είναι και δικό του, αλλά παρόλα ταύτα του έδωσε το όνομα Μαρσέλ!
Ο Μαρσέλ ήταν υπάκουος και έμοιαζε να ακολουθεί σχεδόν κατά γράμμα τους “Κανόνες Καλής Συμπεριφοράς ενός Κατοικίδιου” (δεν το ξέρατε ότι υπάρχουν; ).
Φανταστείτε την έκπληξη του Γουίλι, όταν μια μέρα ενώ βρίσκονταν βαθιά στο δάσος, κάποιος του είπε ότι ο Μαρσέλ είε άλλο όνομα και ότι ανήκε σε εκείνον!!
Σε ποιόν τελικά ανήκει ο Μαρσέλ (αν τον λένε Μαρσέλ; ).
Ο Οliver Jeffers με το βιβλίο αυτό, που κυκλοφορεί από τις “Εκδόσεις Ίκαρος”, με το δικό του ξεχωριστό χιουμοτιστικό τρόπο, μας βάζει να σκεφτούμε αν, τελικά, υπάρχει κάτι στον κόσμο που μας ανήκει.
Και αυτή δεν είναι μια σκέψη που πρέπει να την κάνουν μόνο τα μικρά παιδιά, αλλά και οι μεγάλοι!
(Γι’αυτό είπα εγώ ότι αυτό το βιβλίο είναι δικό μου, μόλις ήρθε στα χέρια μου! ;p)
Αυτό που με κερδίζει στον τρόπο που παρουσιάζει τις ιστορίες του ο συγκεκριμένος συγγραφέας και εικονογράφος είναι οι αληθινοί χαρακτήρες με τα πείσματά τους και τις ιδιαιτερότητές τους.
Όπως ο Γουίλι αλλά και ο Μαρσέλ! ;p
Μπορείτε να πάρετε μια μικρή γεύση ξεφυλλίζοντας τις πρώτες σελίδες του βιβλίου στο link που ακολουθεί : issuu.com/ikarosbooks
H απόδοση στα ελληνικά έγινε από τον Φίλιππο Μανδηλαρά.
Έχετε τη δυνατότητα να ενημερώνεστε για όλες τις ενδιαφέρουσες εκδόσεις και δραστηριότητες των Εκδόσεων Ίκαρος μέσα από το fan page τους στο Facebook facebook.com/ikaroskids αλλά και μέσα από το newletter, που μπορείτε να λαμβάνετε απευθείας στο email σας με μία απλή εγγραφή στο ακόλουθο link kids.ikarosbooks.gr/newsletter.asp !
Μαμά Μαμαδοπούλου
1 Comment
νάμαι πάλι από τύχη.. όσες φορές πήγα να σε βάλω στο ρουφιάνο του σαιντμπαρ μου.. ο μπλόγκερ μου αρνήθηκε την δυνατότητα της επικόλησης της διεύθυνσής σου.. μα σήμερα κατάλαβα ότι δεν έχω αγκύλωση.. και μπορώ να πληκτρολογίσω τους κάπου 16 χαρακτήρες.. έτσι τώρα θα μπορώ να σε βλέπω κι όποτε επιστέπτομαι το μπλογκ μου.. 🙂 🙂
αυτό το θέμα της ιδιωκτησίας με απασχολεί από τοτε που θυμάμαι να σκέφτομαι.. κάπου 45 χρόνια λιγο πολύ.. αρχικά διαπίστωσα την προσωπική μου αναπηρία.. μου έλειπε παντελως το ένστικτο της ιδιωκτησίας.. αντιλαμβανόμουν πάντα τη χρήση.. αλλά ανάγκη να είναι κάτι ΔΙΚΟ μου δεν είχα.. κάποια στιγμή το απέκτησα με τα βιβλία.. ίσως όχι τόσο σαν ιδιωκτησία.. όσο σαν συνεχές δικαίωμα απρόσκοπτης χρήσης τους.. μου φαίνεται ακόμα καπως παράλογη η ιδαία της ιδοκτησίας.. σκέψου δηλαδη.. μια ύπαρξη περαστική.. μερικών δεκάδων ετών.. να θεωρεί ιδιοκτησία της ένα πλανήτη εκατομυρίων ετών.. πιό έυκολα λές ο σκύλος ανίκει στις ψίρες του.. χαχα αντε παραλήρησα πάλι 🙂 🙂
καλησπέρα κι απο εδώ αγαπημένα μου κοριτσάκια.. 🙂 🙂