Ήταν τότε που η μικρή πήγαινε προνήπιο, όπου αφήνοντάς την στο σχολείο και όταν έφτανα στο γραφείο, άνοιγα την τσάντα μου, έβρισκα μέσα σχεδόν κάθε μέρα και κάτι δικό της.
Ένα παιχνιδάκι, ένα κουκλάκι, ένα playmobil, κάτι!
Το έριχνε μέσα κάποια ώρα, που δεν το αντιλαμβανόμουν.
Υπήρξε μέρα που βρήκα μία Barbie, οπότε και η αγαπημένη συνάδελφος έπαιξε. Ναι!…. Εγώ ποτέ δεν τα πήγα καλά με τη συγκεκριμένη κούκλα! ;p
Όσο μεγάλωνε (όχι η συνάδελφος-η μικρή ;p), αυτό αραίωνε.
Μία φορά μου είχε βάλει στην τσέπη του μπουφάν μου ένα δαχτυλίδι “Hello Kitty”, που μου είπε μετά, ότι ήταν κατασκοπευτικό όργανο και παρακολουθούσε ό,τι έκανα!
Tελευταία, μου χαρίζει ζωγραφιές και μάλιστα φροντίζει να έχω μία καινούρια για κάθε εβδομάδα!
Προσπαθώ κι εγώ να της κάνω mini εκπλήξεις, όπως την προηγούμενη εβδομάδα, που σε ένα σημειωματάριο που παίρνει στο σχολείο της είχα γράψει:
“Σε λατρεύω!” Η μαμα! ♥” και το απόγευμα που γύρισα στο σπίτι μου είπε,
“Πονηρούλαααα, το είδα αυτό που μου έγραψες. Έλα, να σου δώσω ένα φιλί! Άντε και μία αγκαλιά!”
Χθες μου ζωγράφισε αυτή τη ζωγραφιά γράφοντας “για τη μαμά” με μία καρδούλα δίπλα!
Μου την έδειξε, εισέπραξε ένα μεγάλο σβουρηχτό φιλί και την άφησε πάνω στην τσάντα μου.Κάποια στιγμή θέλησα να πάρω κάτι μέσα από το τσαντί μου και την άφησα στο πλάι.
Λίγο πριν κοιμηθώ, είδα τη ζωγραφιά πάλι επάνω στην τσάντα μου.
Σήμερα το πρωί φεύγοντας από το σπίτι και κάνοντας τον έλεγχο “Πήραμε τσάντα, κολατσιό, νερό κλπ“, μου λέει όλο ανησυχία : “Τη ζωγραφιά μου;”
Άνοιξα την τσάντα μου, της την έδειξα και εισέπραξα ένα τεράστιο χαμόγελο!!
Φυσικά και μπαίνοντας στο γραφείο το πρώτο πράγμα που έκανα ήταν να την κολλήσω ακριβώς απέναντί μου, για να τη βλέπω και να μου φτιάχνει η μέρα!! 🙂
Eίναι αυτά τα μικρά πραγματάκια που κάποιες φορές γεμίζουν χαμόγελο τη μέρα σου, γιατί κρύβουν αγάπη σε μικρές δόσεις!
Και εύχομαι, να το κρατήσουμε σαν συνήθεια, γιατί είναι απίστευτα τονωτικό! 🙂
Κάποια φορά βέβαια, που δεν είχε σχολειό και την είχα πάρει μαζί μου στο γραφείο, γιατί δεν μπορούσε να μείνει με τις γιαγιάδες, είχε φέρει κάποια..λίγα…. πράγματα για να περάσει την ώρα της (δείτε τη φωτογραφία παρακάτω), τα όποία ήθελε να μου τα αφήσει φεύγοντας. “Να τα έχεις εδώ, για να γίνεσαι χαρούμενη όταν τα βλέπεις!”
Ωραιότατη ιδέα, μόνο που μου το χάλασε ο πελάτης που είχα ραντεβού αμέσως μετά! Δεν ήθελε να παίξουμε “κομμωτήριο”!
Τί περίεργος άνθρωπος κι αυτός!….Τσ! Τσ! Τσ!
Μαμά Μαμαδοπούλου
6 Σχόλια
Να της δώσεις σβουριχτό φιλί και απο εμένα και απο τον μικρό μου και στέλνει χαιρετισμούς!Ευχομαι να σας δούμε πριν τις διακοπές να παίξουμε στο πάρκο!Φιλάκια πολλαααααααα!!!
Χαχαχαχα! Γέλασα πολύ με το: Όσο μεγάλωνε (όχι η συνάδελφος-η μικρή ;p), αυτό
αραίωνε.
Μα και αυτός ο χριστιανός να μην θέλει να παίξει κομμωτήριο!
Μου αρέσει το χιουμορτιστικό ύφος του blog σου!
Φαινόταν από την αρχή ότι ήταν περίεργος.
Με κοιτουσε λοξά με το που μπήκε.
Ίσως τον παραξένεψε που κρατούσα στο ένα χέρι τη Minnie και το άλλο τη φλογέρα….Ας είναι!
Σε ευχαριστώ πολύ, Mamaggela! 🙂
Και χαίρομαι πολύ πολύ που θα σε σε συναντήσω από κοντα!!
Εμένα πάντως μου αρέσει πάρα πολύ η εικαστική της παρέμβαση στο γραφείο σου! Το παιδί ξέρει πώς να ομορφαίνει τον χώρο!
Πάντα! Και πάντα βέβαια έχει άποψη και στo σπίτι!
Προσφάτως μου πρότεινε να βάψουμε το καθιστικό σε κόκκινες αποχρώσεις! Έτσι!
Για να ηρεμεί το μάτι….καταλαβαίνεις! Χαχαχαχα!! 🙂
[…] Όπως έχω πει σε προηγούμενο άρθρο μου , Δόσεις αγάπης μέσα στη μέρα! […]