Η ΞΑΝΘΟΥΛΑ ΤΟΥ Δ.ΣΟΛΩΜΟΥ ΚΙ ΕΓΩ ΣΤΗ Γ’ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ! :)

Δεν είναι απίστευτο, πώς τόσα χρόνια μετά μένουν γεγονότα στο μυαλό μας (ή στην ψυχή μας) ανέπαφα  και ζωντανά λες και συνέβησαν λίγη ώρα πριν;…

Προχτές η μικρή είχε εργασίες στο μάθημα της “Γλώσσας” στο σχολείο.

Η ανάγνωση ήταν το ποίημα “Η Ξανθούλα” του Διονύσιου Σολωμού.

Και θυμήθηκα, τότε που εγώ ήμουν στη Γ’Δημοτικού και ο δάσκαλός μας, ο κύριος Νίκος, μας είχε παραδώσει το ποίημα από το βιβλίο του “Ανθολόγιου”.

Δεν ήταν όμως μια απλή παράδοση.

Μας είχε πει την ιστορία της “Ξανθούλας”, σύμφωνα με την οποία ο ποιητής είχε ερωτευτεί μια κοπέλα…την ξανθούλα, που οι γονείς της ήθελαν να την παντρέψουν με κάποιον άλλο.

Ο Σολωμός έγραψε το ποίημα με έμπνευση αυτή την ερωτική απογοήτευση.

Ο δάσκαλός μας ήταν ένα ζακυνθινός με υπέροχη φωνή, επτανήσιος με όλα τα γλυκά τραγουδιστά χαρακτηριστικά και πέρα από την αφήγηση της ιστορίας μας έμαθε να τραγουδάμε την “Ξανθούλα” ως καντάδα! 🙂

Κατάφερε να κάνει εικόνα στο μυαλό μας αυτό το ποίημα και εμένα τουλάχιστον με έκανε να το αγαπήσω, γιατί μου δίδαξε το όλο του.

Και προχτές διηγήθηκα στη μικρή αυτή την ιστορία από τη δική μου παιδική ηλικία και μου ζήτησε να της το τραγουδήσω.

Όταν τελείωσα την αφήγηση, έφυγα από το δωμάτιο και την άφησα μόνη της.

Λίγη ώρα μετά τη βρήκα ξαπλωμένη μπρούμυτα στο κρεβάτι της με τα χεράκια της στο σαγόνι, για να στηρίζουν το κεφάλι της με το βιβλίο της “Γλώσσας” ανοιχτό μπροστά της.

Διάβαζε ξανά την “Ξανθούλα” και προσπαθούσε να πιάσει τη μελωδία, που της τραγούδησα! 🙂

Eίναι υπέροχο, να παρακολουθείς ένα παιδί, να δημιουργεί τις δικές του αναμνήσεις!

Καμιά φορά οι δικές σου γίνονται το λίπασμα για να ανθίσουν οι δικές το ! 🙂