ΤΟ ΠΑΡΑΠΟΝΟ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ, ΓΡΟΘΙΑ ΣΤΟ ΣΤΟΜΑΧΙ…(ΣΚΕΨΕΙΣ ΣΑΒΒΑΤΟΒΡΑΔΟΥ)

Και είμαστε έτοιμοι για το Παππουδογιαγιοδιακοπές Part II .
Έχουμε ετοιμάσει τα μπαγκάζια της μικρής πριγκίπισσας, τα οποία είναι περισσότερα αυτή τη φορά, καθώς το Part II έχει διάρκεια ένα μήνα! Ολόκληρο! Και μακριά! Κάπου 6 ώρες ταξίδι από το σπίτι στην Αθήνα.

Και είμαστε έτοιμοι.

Προηγήθηκε αγαπησιάρικος χαιρετισμός με τον παππού και τη γιαγιά των παππουδογιαγιοδιακοπών Part I και ….μετά από αυτόν τον αποχωρισμό άρχισε το κλάμα.

Η μικρή άρχισε να κλαίει που θα έφευγε μακριά από τη γιαγιά.
Έκλαιγε με παράπονο και πολλή θλίψη. Eίχε περάσει συναρπαστικά αυτές τις μέρες!

Προσπαθούσα να της αλλάξω θέμα, αλλά εκείνη μου έλεγε

«Δεν μπορώ να σκεφτώ κάτι άλλο αυτή τη στιγμή, μαμά. Είμαι πολύ στεναχωρημένη που θα φύγω μακριά από τη γιαγιά μου!»

Και μου τα έλεγε με τέτοια σιγουριά και τόση συνείδηση των συναισθημάτων της που….με πλήγωνε.
Με πλήγωνε γιατί ένιωθα την ειλικρίνεια της στεναχώριας της και γιατί ένιωθα μία μικρή σουβλιά…ναι! Ζήλεια! Μία ζήλεια, γιατί για μένα δεν αντιδρά έτσι συνήθως.

Και βέβαια δεν φταίει εκείνη.

Ποτέ δεν φταίει εκείνη!

Δεν άντεξα να μην το συζητήσω μαζί της.

Παρά το γεγονός ότι ήξερα, επακριβώς τους λόγους, ήθελα να τους ακούσω.

Ήθελα να ακούσω, γιατί θέλει να είναι με τη γιαγιά πιο πολύ από μένα.

Και η απάντηση που πήρα (ενώ παράλληλα έκλαιγε και σπάραζε η καρδιά μου) ήταν αυτή

«Γιατί η γιαγιά μου δίνει αγκαλίτσες και φιλάκια, που και εσείς μου δίνετε, αλλά η γιαγιά μου κάνει αστεία και παίζει μαζί μου με τον πειρατή (την αγαπημένη της μαριονέτα) και με πειράζει και….» σταμάτησε από τα αναφιλητά.

Και νιώθεις την αλήθεια της γροθιά στο στομάχι σου.
Νιώθεις τύψεις που δεν κάνεις εσύ μαζί της αστεία.
Νιώθεις ένοχη που δεν παίζεις με τόση διάθεση μαζί της με τον πειρατή της.
Νιώθεις χαρά, που η μάνα σου είναι τόσο γλυκειά γιαγιά, όσο γλυκειά μαμά ήταν.
Νιώθεις πίκρα, που δεν κατάφερες να κερδίσεις αυτή τη θέση στην καρδιά της.

Ηρεμεί και αρχίζει να σκέφτεται, ότι και στις διακοπές που ακολουθούν θα περάσει το ίδιο όμορφα!
Την περιμένουν οι άλλοι παππουδες που τη λατρεύουν. Την περιμένουν ένας παππούς και μία γιαγιά, που ξυπνούν και κοιμούνται με την σκέψη της και θα κάνουν τα πάντα για να περάσει έναν υπέροχο μήνα.
Είναι το μοναδικό εγγόνι τους. Και βέβαια, δεν είναι διαφορετικά τα αισθήματα που έχουν και οι άλλοι, αλλά σε αυτούς υπάρχει ο χαρακτηρισμός «μονάκριβο» που μεγενθύνει τα πάντα!
………………….

Την ώρα που αναχωρεί όλη η οικογένεια για το ταξίδι, η μικρή κλαίει.
Κλαίει και τα λόγια της με «τσακίζουν».

«Μαμά, δεν μπορώ να σταματήσω να κλαίω. Όσο απομακρύνεται το αυτοκίνητο από το σπίτι της γιαγιάς στεναχωριέμαι! Δεν μπορώ να σκεφτώ κάτι άλλο και κλαίω!»

Ο μπαμπάς που οδηγεί και έχει το άγχος του 6ωρου ταξιδιού έχει αρχίσει να εκνευρίζεται με το κλάμα της και είναι έτοιμος να της κάνει παρατήρηση.
Τον σταμάτησα και του εξηγησα το γιατί.

Κλαίει γιατί είναι πραγματικά στεναχωρημένη.
Φεύγει (έστω για λίγο) μακριά από έναν άνθρωπο που περνά υπέροχα μαζί του και παίζει!!
Πρέπει να ακούσουμε και να καταλάβουμε την ειλικρίνεια των συναισθημάτων της.

Θα της λείψει η γιαγιά της και πονάει.

Μετά από λίγη ώρα ταξιδιού την πήρε ο ύπνος στο αυτοκίνητο.

Προσπάθησα να μην το «δουλέψω» άλλο αρνητικά στο μυαλό μου.

Ναι κι εγώ κάνω «αστεία» μαζί της. Κι εγώ παίζω με την αγαπημένη της μαριονέτα, αλλά προφανώς καταλαβαίνει, ότι κάποιες φορές από την κούραση και την πίεση της ημέρας τα κάνω, γιατί «πρέπει» και όχι γιατί έχω τη διάθεση ή το κουράγιο να τα κάνω.
Ούτε εγώ είμαι υπεύθυνη, που νιώθω έτσι. Ή είμαι…;
Παλεύω όλη μέρα με τις υποχρεώσεις της καθημερινότητας και ξεζουμίζομαι και…..

Δικαιολογίες έχω πολλές για να βρω.

Σημασία έχει, από εδώ και πέρα τί κάνω.

Πρέπει να βρω τρόπους, να αλλάξω αυτό που εισπράττει το παιδί μου.
Δεν ξέρω, αν θα τα καταφέρω. Ξέρω ότι θα προσπαθήσω.

Γιατί, ΝΑΙ, το παραδέχομαι θέλω να λαχταράει και για μένα έτσι, γιατί αυτό θα σημαίνει ότι περνάει και μαζί μου τόσο υπέροχα και είναι ευτυχισμένη!
Γιατί αυτό θέλω να είναι ευτυχισμένη!!

…………………………………………………………………………………………………………………….

Αυτά τα έγραφα μέχρι το Σάββατο βράδυ.

Το βράδυ της Κυριακής ήταν όλα διαφορετικά…..ΟΛΑ!

(Συνεχίζεται….Να κοιμηθούμε και λίγο, ε; :p)

(photo via drawing-and-sketching-in-year-2011.html#.T_H8_5HSjiQ )