Απόγευμα Κυριακής και το πρόγραμμα του Nickelodeon διακόπτεται κανονικά για διαφημίσεις!
Μέσα σε όλα αυτά τα εκπαιδευτικού τύπου -και καλά- προϊόντα που προβάλλονται νωρίτερα από το επιτρεπτό (λόγω -και καλά- αυτού του εκπαιδευτικού τους χαρακτήρα/τέλος πάντων!), ακούς και μία διαφήμιση που λέει “Μπες στο Facebook στη σελίδα του ΜΠΙΡΛΙΜΠΙΜΠΙΜΠΟΥΜΠΑΚΙOY (απλή συνωνυμία σε ό,τι μπορεί να σας θυμίζει :p) κάνε post τη δική σου φωτογραφία και κέρδισε super δώρα!”
Επειδή υπάρχει αυτή η μαζική τάση να προβάλλονται σχεδόν όλα τα προϊόντα μέσω Fan Page, με το πρώτο άκουσμα δεν έδωσα σημασία. Μέχρι να τελειώσει η διαφήμιση είχα συνειδητοποιήσει ότι το προϊόν απευθύνεται σε παιδιά μέχρι 9 ετών. Άντε 10-11!
Δεν σας κρύβω, ότι η πρώτη μου αντίδραση ήταν να φρικάρω!
Σκεφτόμουν τη στιγμή που σε αντίστοιχο διαγωνισμό η κόρη μου, θα ήθελε να πάρει μέρος και θα μου ζητούσε δικό της λογαριασμό στο Facebook, για να έχει αυτή τη δυνατότητα.
Σαφέστατα μπορεί να υπάρχουν οι χίλιοι δύο όροι και προϋποθέσεις για την ασφάλεια των παιδιών από την εταιρία που διοργανώνει το διαγωνισμό (εύχομαι και θέλω να πιστεύω), αλλά για μία ακόμη φορά άρχισα να προβληματίζομαι για το θέμα “τα social media και το παιδί(μου)”!
Έχω αρχίσει ήδη να προετοιμάζομαι για το πώς θα χειριστώ το σενάριο αυτό, όπου το πιτσιρίκι Δημοτικού θα μου ζητήσει να κάνει λογαριασμό στην κοινωνική δικτύωση(γιατί σίγουρα κάποιος/α συμμαθητής/ρια θα έχει).
Αυτό δεν σημαίνει, ότι ξέρω και ακριβώς τί πρέπει να κάνω.
Το σίγουρο είναι ότι δεν υπάρχει περίπτωση να της πω, ότι είναι κάτι κακό γιατί :
α) δεν είναι
και
β) η μαμά είναι fan των social media και το βλέπει.
Έχω ακούσει και έχω διαβάσει διάφορα σχετικά με το θέμα. Αρκετοί υποστηρίζουν, ότι το παιδί είναι έτοιμο να μπει στα social media στην ηλικία των 18….Όταν δηλαδή ενηλικιώνεται και παύει να είναι παιδί, ευχαριστώ πολύ!
Το Facebook έχει πλέον ως κατώτατο όριο εγγραφής σε αυτό την ηλικία των 13 ετών.
Καλό είναι να υπάρχουν όρια, αλλά στην προκειμένη περίπτωση, αυτό δεν μου λέει κάτι.
Όλοι όσοι έχουμε λογαριασμούς σε social media, ξέρουμε ότι το πιο εύκολο πράγμα είναι, να δηλώσεις ψευδή στοιχεία. Άρα είναι πάρα πολύ εύκολο για ένα παιδί που έχει αρχίσει να έχει μία άνεση με το διαδίκτυο, να κάνει ένα λογαριασμό (είτε μόνο του, είτε με τη βοήθεια ενός φίλου λίγο πιο προχωρημένου) και να δηλώσει ό,τι ηλικία θέλει.
Και βέβαια εκτός από ψεύτικη ηλικία, μπορεί να δηλώσει και άλλο όνομα, οπότε “τρέχα γύρευε” μετά αν θα μπορέσεις να διαπιστώσεις ότι έχει κάνει δικό του λογαριασμό.
Κατά τη γνώμη μου, η βάση που πρέπει να υπάρχει σε όλα αυτά, είναι αυτη που πρέπει να υπάρχει σε όλα τα θέματα σε σχέση με το παιδί:
Πρέπει να είμαστε κοντά τους, να συζητάμε τα πάντα και να μην τα φοβίζουμε. Όταν τους απαγορεύουμε καθολικά και απόλυτα και προσπαθούμε να τα τρομάξουμε για να αποφύγουμε κάτι, πιστεύω ότι τελικά πετυχαίνουμε το ακριβώς αντίθετο από αυτό που θέλουμε να επιδιώξουμε.
Ή θα τα κάνουμε φοβικά ή θα κάνουν αυτό που θέλουν κρυφά!
Οφείλουμε να τους εξηγούμε τους λόγους, που δεν πρέπει να κάνουν κάτι και να έχουμε ένα μέτρο.
Οι ρυθμοί με τους οποίους εξελίσσονται όλα είναι ταχύτατοι και προσπαθούμε να τους προλαβουμε όλοι!
Και ναι…όταν ακούς ήδη από έρευνες, ότι υπάρχουν παιδιά νηπιαγωγείου που έχουν λογαριασμούς στο Facebook για να παίζουν παιχνίδια, αναρωτιέσαι….
” Ένα παιδί νηπιαγωγείου που δεν γνωρίζει να γράφει, δημιούργησε μόνο του λογαριασμό στο Facebook; ”
Φανταζομαι, ότι η απάντηση σε αυτό είναι, ότι όλα γίνονται με την επίβλεψη του γονέα, αλλά και πάλι…τόσα ελεύθερα παιχνίδια για παιδιά προσχολικής ηλικίας υπάρχουν στο διαδίκτυο, γιατί θα πρέπει να επιλεγούν τα παιχνίδια του facebook και έτσι να γίνεται μία άτυπη πρώτη εισαγωγή σε αυτό από αυτή την ηλικία;
Μπορεί να ειναι λάθος η προσέγγισή μου. Μπορεί και όχι!
Δεν ξέρω..
Κι εγώ προσπαθώ να μάθω και νομίζω, ότι θα είμαι έτοιμη την ώρα που θα προκύψει το όποιο σχετικό ζήτημα.
Όπως πάντα.
Όση θεωρία κι αν μάθεις απέξω κι ανακατωτά, όσες έρευνες κι αν διαβάσεις, όσους ειδικούς κι αν συμβουλευτείς, η ώρα που ως γονιός θα πρέπει να περάσεις από την θεωρία στην πράξη, μπορεί να τα ανατρέψει όλα, γιατί ο παράγοντας “παιδί” δεν είναι σταθερός. Το κάθε παιδί είναι διαφορετικό και θέλει τη δική του μελέτη και τη δική του προσέγγιση.
Και αυτό που έχω να πω είναι……… “Ωφφφοοοοοοούυυ!”
Αγχώνομαι, αλλά θα τα καταφέρω. Εύχομαι….ελπίζω!
Και οι προβληματισμοί για το θέμα παιδί και social media συνεχίζονται…
(photo by sqback)
No Comments