Σήμερα είναι η Παγκόσμια Ημέρα Χαμόγελου και συμβολικά έχει ταιριάξει τόσο όμορφα στην οικογένειά μας.
Πριν από 17 χρόνια, την πρώτη Παρασκευή του Οκτώβρη, γεννήθηκε το μεγαλύτερο χαμόγελο των ματιών μας.
Παγκόσμια ημέρα Χαμόγελου γεννήθηκε το κορίτσι μας.
Δεν μπορώ να το πιστέψω, ότι περάσαν τόσα χρόνια.
Μου φαίνεται σαν χτες που ετοιμαζόμασταν για το μαιευτήριο με τέραστια αγωνία,
σαν χτες και τα πρώτα γενέθλιά της, τα δεύτερα γενέθλια με το 1ο της παιδικό party,
τα 5α γενέθλια που έκρυβαν τη γλυκά της τελευταίας χρονιάς του νηπιαγωγείου ,
τα 12ατα που θα άνοιγαν την τελευταία χρόνια στο Δημοτικό,
τα 15α που έγιναν πιο περιορισμένα λόγω covid,
τα 16α που τα γιόρτασε με τις κολλητές
και τα 17α που είναι στο πάνω στο ξεκίνημα της πιο αγωνιώδους χρονιάς της μέχρι τώρα ζωής της.
Πόσο περίεργη αίσθηση…
Λες και όλες οι διαφορετικές χρονιές πέφτουν η μία επάνω στην άλλη, όπως το φιλμ που δεν έχει προχωρήσει σε επόμενη λήψη και συμπυκνώνει όλες αυτές τις χρονιές σε μία. Η κάθε μία έχει τη δική της θέση στην εικόνα και όλες μαζί συνθέτουν το πιο όμορφο χαμόγελο των δικών μου ματιών.
Της κόρης μας.
Από τότε ακόμα που ήταν απλά ευχή στα όνειρά μου, είχα δεσμευθεί στον εαυτό μου, να κάνω ό,τι μπορώ για να την βοηθάω να βρίσκει το δρόμο για τα όνειρά της.
Ξέρω ότι κάποιες φορές αποτυγχάνω παταγωδώς, ενώ κάποιες άλλες κάτι καταφέρνω.
Όλες τις φορές όμως, η μόνη κινητήριος δύναμή μου είναι η αγάπη μου για εκείνη.
Για αυτό το μικρό ανθρωπάκι 3,5 κιλών, που πριν 17 χρόνια με κοίταξε με ορθάνοιχτα μάτια που έκρυβαν έκπληξη και τεράστια απορία :
-“Τι είσαι εσύ;”
-“Γειά σου! Εγώ είμαι αυτή που άκουγες. Με λένε μαμά και θα σε αγαπάω για πάντα!”
Κι εσύ απάντησες με ένα κλαψιάρικο νιαούρισμα, που τώρα που σε γνωρίζω καλύτερα κατάλαβα, ότι έλεγες
“Ω, ρε, φίλε! Μπλέξαμε!”
Και μάλλον είχες δίκιο! 
Χρόνια πολλά, Σουσού μας!
Σ’αγαπάμε!
Η μαμά!
No Comments