Ε, ναι! Εδώ και ενάμιση χρόνο κολλήσαμε μεταξύ μας.
Τις περιόδους της καραντίνας και τηλεργασίας ήμασταν συνέχεια μέσα στο σπίτι οι τρεις μας.
Πείτε με περίεργη, αλλά όσο κι αν αγαπιόμαστε, η ανάγκη να πάρουμε ανάσα από το “μεταξύ μας” είναι μεγάλη.
Να λείψουμε λίγο ο ένας στον άλλο.
Να μας πεθυμήσουμε λίγο, βρε παιδί μου!
Πριν την καραντίνα τα πράγματα ήταν τελείως διαφορετικά.
Οι γονείς λείπαμε μέχρι το απόγευμα στις δουλειές μας, το κορίτσι μας ήταν στο σχολείο, στο φροντιστήριο ή στο βόλλεϊ.
Υπήρχαν ώρες που συναντιόμασταν και άλλες όχι.
Και μετά ήρθε ο COVID.
Και ήμασταν αναγκασμένοι να μένουμε στο σπίτι συνέχεια. Μόνο οι τρεις μας. Χωρίς εναλλαγή προσώπων.
Το πολύ θετικό της ιστορίας ήταν πως όλο αυτό το διάστημα κύλησε με ηρεμία, γλύκα και αλληλοκατανόηση, χωρίς εντάσεις και καβγάδες.
Μέσα στη δυσκολία φάνηκε, ότι η αγάπη σώζει τα πάντα.
Όμως, θέλει κι αυτή να πάρει και μία ανάσα.
Συγγνώμη, όπως θα το πω, αλλά… γκώσαμε λίγο μεταξύ μας!!!
Η έφηβη ήταν η πρώτη που δήλωνε ξεκάθαρα, ότι είχε βαρεθεί να είναι συνέχεια μαζί μας.
Είχε δίκιο. Δεν ήταν αρκετό να απομονώνεται στο δωμάτιό της, όποτε το ήθελε.
Είχε ανάγκη να νιώσει ότι είναι μόνη στο σπίτι για κάποια ώρα. #hello_εφηβεία
Όσο κι αν την καταλαβαίναμε, η τηλεργασία και ο περιορισμός της κυκλοφορίας, δεν άφηνε περιθώρια για πολλές απουσίες.
Μεταξύ άλλων, ανυπομονούσε για την ημέρα που θα πήγαινε μόνη της διακοπές στο χωριό στον παππού και τη γιαγιά.
Είναι ο αγαπημένος της προορισμός, που της είχε λείψει πολύ, γιατί την προηγούμενη χρονιά λόγω της κατάστασης ήταν επικίνδυνο να τον επισκεφθεί. Ήταν το πρώτο καλοκαίρι της ζωής της, που δεν εμπιστεύθηκε το χωριό.
Έτσι, λοιπόν, όταν τελείωσε με το φροντιστήριο, ετοίμασε τη βαλίτσα της και ταξίδεψε αεροπορικώς μόνη της για πρώτη φορά. Ω, ναι!
Μία φοβερή εμπειρία για εκείνη (αλλά και για εμάς, που σε αυτή την πρώτη φορά συνέβησαν διάφορα : μόλις την χαιρετήσαμε και έφυγε για την πύλη, η πτήση καθυστέρησε και στη συνέχεια μετά την επιβίβαση, το αεροπλάνο εμφάνισε βλάβη- οπότε μέχρι να φύγουν και να προσγειωθούν, το στομάχι μας είχε φτάσει στην πλάτη ).
Σημασία έχει πως όλα πήγαν μια χαρά, έφτασε στον προορισμό της και ξεκίνησαν επίσημα και οι διακοπές της.
Και ναι, οφείλω να πω, ότι κι εγώ είχα ανάγκη να πάρω μία ανάσα και να μείνουμε λίγο μακριά.
Φυσικά, μιλάμε στο τηλέφωνο κάθε μέρα και και είμαστε και οι τρεις χαρούμενοι.
Είμαστε για λίγο μακριά και πολύ αγαπημένοι! :p
Και όταν ξανανταμώσουμε, θα λαχταράμε ο ένας τον άλλον.
Μαμά Μαμαδοπούλου
No Comments