ΤΑ ΚΑΛΑ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ!

Mη με πάρετε στο κυνήγι!!!

Ω, ναι! Έχει και κάποια καλά! Λίγα! Ελάχιστα! Αλλά τα έχει.

Ουδέν κακόν, αμιγές καλού, λένε!

Δεν θα σας πω τα περί “ήρθαμε οι άνθρωποι πιο κοντά” κλπ.

Θα σας πω όμως ότι κρίνοντας από εμένα για παράδειγμα έχω αρχίσει και μαθαίνω στην Αξία της οικονομίας.

Όχι της τσιγγουνιάς, της οικονομίας!

Γενικώς πάντα είχα πρόγραμμα και προϋπολογισμό και δεν μου αρέσε ποτέ η σπατάλη. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν παρασυρόμουν σε περιττά έξοδα κάποιες αρκετές φορές.

Η ανάγκη όμως για οικονομία έχει γίνει πλέον επιτακτική.

Κάποια βασικά πράγματα τα εφαρμόζαμε οικογενειακώς πριν την κρίση:

* Για παράδειγμα, εδώ και χρόνια εφόσον έχουμε στο σπίτι μας το μειωμένο τιμολόγιο της ΔΕΗ, προτιμώ να προγραμματίζω πλυντήρια, σίδερο και ει δυνατόν ψήσιμο στο φούρνο εκείνες τις ώρες (δεν μιλάω για το γεύμα της ημέρας αλλά π.χ. αν ήθελα να ψήσω ένα κέικ, φρόντιζα να το προγραμματίζω μεταξύ των ωρών 15:30-17:30 το Σαββατοκύριακο που θα είμαι στο σπίτι).

* Ή επίσης ο σύντροφός μου έχει φροντίσει και έχουμε σχεδόν σε  όλο το σπίτι λάμπες χαμηλής κατανάλωσης.

* Έχουμε ηλιακό θερμοσίφωνα.

* Καλά…δεν θα σας πω για το νερό, που με ενοχλεί αφάνταστα να βλέπω να “τρέχει” άδικα.  Και όχι μόνο για το τί πληρώνουμε στην ΕΥΔΑΠ, βέβαια, αλλα και για οικολογικούς λόγους!

Όταν ξέσπασε η κρίση, άρχισαν τα δύσκολα και σε αυτό το σπίτι.

Ω,ναι! Το συννεφάκι είναι καταπληκτική θέση και έχει υπέροχη θέα στα όμορφα της ζωής, αλλά όταν έρχονται οι λογαριασμοί, κατεβαίνω μία βόλτα κι από το λογιστήριο του σπιτιού.

Αρχίσαμε, λοιπόν, να υπολογίζουμε περισσότερο κάποια πράγματα και γίναμε πιο προσεκτικοί στις αγορές μας και στην οικονομία (διαχείριση κυρίως) του σπιτιού μας.

– Ομολογώ, ότι εγώ προσωπικά έγινα πιο προσεκτική και πιο υπεύθυνη στην φροντίδα των πάντων. Από τα ρούχα μας μέχρι τις συσκευές που χρησιμοποιώ. Ναι! Το παραδέχομαι ότι κάποιες φορές στο παρελθόν ήμουν λίγο πιο απρόσεχτη. Αν χαλούσε κάτι, θα το φτιάχναμε, θα το αντικαθιστούσαμε….Λάθος στάση! Με σύνεση πλέον φροντίζω περισσότερο τα πάντα. Προσπαθώ να δώσω μεγαλύτερη διάρκεια ζωής σε ό,τι χρησιμοποιώ εγώ ή οικογένειά μου.

– Οι αγορές μας περιορίζονται σε αυτά που χρειαζόμαστε πραγματικά και στις ποσότητες που χρειαζόμαστε πραγματικά. Ναι, οι υπόλοιποι “ευρωπαίοι” όλα τα χρόνια δεν ήταν περίεργοι που αγόραζαν 5 ντομάτες από το super market. Το συνήθειο του να αγοράζουμε τα 3 κιλά ντομάτες την εβδομάδα, για να φτάσουμε κάποια στιγμή να τις πετάμε τις μισές γιατί χαλούσαν (πόσες να φας πια;;) δεν υφίσταται πλέον. Οι αγορές όλες γίνονται βάσει προγράμματος και υπολογισμού. Δεν θα ξεκινήσουμε για αγορές χωρίς να έχουμε από πριν μία εικόνα των αναγκών μας.  Είτε αυτές είναι τρόφιμα , είτε κάτι άλλο.

– Όχι, δεν χρειάζομαι 3 διαφορετικές αποχρώσεις του χακί για την σκιά ματιών, ούτε 2 ρουζ, ούτε 4 ζευγάρια μπότες και 3 ζευγάρια αθλητικά παπούτσια. Μπορώ να κάνω την δουλειά μου με λιγότερα από το καθένα και όταν αυτά χρειάζονται αντικατάσταση, να αγοράζω καινούρια.

– Πάντα δεχόμουν από φίλους και συγγενείς με μεγαλύτερα παιδιά ρούχα που δεν τους έκαναν πιά για την μικρή και πάντα δίνω με την σειρά μου σε γονείς (φίλους και συγγενείς και σε όποιον άλλο έχει ανάγκη) αυτά που δεν της κάνουν πιά. Τα περισσότερα ρούχα των παιδιών στις μικρες ηλικίες δεν προλαβαίνουν να φθαρούν με την ταχύτητα που  μεγαλώνουν τα πιτσιρίκια. Υπήρχαν περίοδοι που αγοράζαμε ρούχα στη μικρή, που τα φορούσε 2 μήνες και τα έδινα σχεδόν ολοκαίνουρια σε άλλα παιδάκια. Ένιωθα ότι ήταν κρίμα και για τα  χρήματα, που είχαμε δώσει εμείς για να τα αγοράσουμε, αλλά και για τους φίλους και συγγενείς που θα μπορούσαν να τα εκμεταλλευτούν για τα δικά τους παιδιά. Βέβαια, αυτός είναι και ο λόγος που πιστεύω ότι δεν αξίζει να ξοδεύεις χρήματα σε ακριβά παιδικά ρούχα. Σε αντίθεση με αυτό πάντα ξοδεύουμε τα χρήματα που πρέπει για ένα σωστό παπούτσι. Άλλο αυτό!

-Είμαι fan των ΜΜΜ (Μέσων Μαζικής Μεταφοράς) όχι μόνο για οικονομία χρημάτων, αλλά και για οικονομία ζωής. Αφού πρέπει να μετακινούμαι καθημερινά σε μεγάλες αποστάσεις, προτιμώ να μετακινούμαι με το τρένο, μετρό, λεωφορείο ήρεμη χωρίς να εκνευρίζομαι οδηγώντας και φροντίζω στην διαδρομή να ακούω την αγαπημένη μου μουσική, διαβάζω κάποιο βιβλίο ή ειδήσες σε καποιο blog  ή  επικοινωνώ στα social media με τους φίλους μου (ναι, ναι έχω smart phone/όλη η εξυπνάδα εκεί). Mε αυτόν τον τρόπο νιώθω ότι διατηρώ την ηρεμία μου και δεν χάνω (ίσως) χρόνο από την πολύτιμη ζωή μου. Εννοείται, ότι τα τελευταία χρόνια με την άνοδο της τιμής της βενζίνης, αν δεν υπάρχει ιδιαίτερος λόγος δεν χρησιμοποιώ το αυτοκίνητο και για το κόστος μετακίνησής του. Γιατί να ξοδεύω 200 € το μήνα για βενζίνες για να πηγαίνω στην δουλειά μου, όταν με 45 € μπορώ να κινούμαι με όλα τα μέσα σε όλη την Αθήνα, όποτε θέλω και όσες φορές θέλω; Ακόμη και από τότε που η μικρή ήταν μωρό, όπου δεν υπήρχε δυσκολία ή άλλος λόγος, την μετακινούσα με ΜΜΜ.

-Όταν κανονίζουμε βόλτες για την μικρή, δεν πάμε κάπου κι ό,τι γίνει. Αρκετές φορές στο παρελθόν πηγαίναμε π.χ. σε παιδότοπους που ξοδεύαμε 10-15 ευρώ για το εισιτήριό της, το παιδικό χυμό κι ένα καφέ δικό μας και μετά από 1 ώρα, ερχόταν και καθόταν στο τραπέζι μαζί μας γιατί βαριόταν. Από ένα σημείο και ύστερα σκεφτόμασταν ότι είναι καλύτερο να δώσουμε αυτά τα χρήματα ή και λίγα περισσότερα για να κάνει κάτι άλλο, που θα ξέρουμε από πριν ότι θα το ευχαριστηθεί. Να την πάμε σε ένα πάρκο να παίξει όση ώρα θέλει εκεί και μετά να πάμε μία βόλτα να φάει ένα σνακ ή και ένα γεύμα της προκοπής, να την πάμε κινηματογράφο ή θέατρο, να καλέσουμε φίλουςτης στο σπίτι και να διοργανώσουμε ένα mini πάρτυ.

Με λίγα λόγια, από τότε που ξεκίνησε η κρίση, δεν λέω ότι είμαστε καλύτερα-για όνομα! Λέω, ότι έχουμε μάθει σιγά-σιγά να ζούμε με αυτά που χρειαζόμαστε και να εκτιμούμε περισσότερο τα χρήματα. Ξέρω, ότι θα σκέφτεστε κάποιοι, ότι υπάρχουν και κάποιοι που δεν τα έχουν ούτε αυτά.  Ακριβώς αυτή η σκέψη με κάνει να νιώθω πιο υπεύθυνη απέναντι σε αυτό.

Η βασική αρχή όλων αυτών είναι να μάθουν όλα τα σπίτια να έχουν έναν προϋπολογισμό.

Επίσης αυτό που έχω διαπιστώσει είναι ότι τώρα που τα διαθέσιμα χρήματα που έχουμε όλοι για να ξοδεψουμε είναι λιγότερα, αρχίζουμε και ψάχνουμε άλλα μέσα-τρόπους για να γεμίσουμε “κενά” που έχουμε.

Τα προηγούμενα χρόνια όταν κάποιες φορές δεν αισθανόμουν καλά ή απλά δεν είχα τί να κάνω, έπαιρνα χρήματα και έβγαινα στα μαγαζιά. Όχι πάντα για να ξοδέψω πολλά χρήματα (ποτέ δεν το έκανα αυτό), αλλά για να αγοράσω κάτι.  “Κάτι”.

Τις περισσότερες φορές είτε για άλλο ξεκινούσα και με άλλο γύριζα, είτε δεν ήξερα τί ήθελα. Μην μου πείτε κι εσείς, ότι τα περισσότερα Σάββατα δεν πηγαίνατε έστω για μία ώρα shopping με ή χωρίς πρόγραμμα…; Ούτε μία βόλτα από αυτό το πολυκατάστημα με τα καλλυντικά….ξέρετε ποιό λέω; Ε; Ε; E; …Μεταξύ μας…

Τώρα που δε γίνεται να υπάρχει αυτή η δυνατότητα (αγορές χωρίς σκέψη), αναζητούμε άλλους διεξόδους. Από την μικρή “έρευνα αγοράς” που έχω κάνει στο περιβάλλον μου, έχω διαπιστώσει ότι οι περισσότεροι έχουν βρει την εναλλακτική τους στο να γεμίσουν αυτό το “κενό”.  Μία νέα δραστηριότητα (π.χ. γυμναστική, φωτογραφία), μία παρέα, ένας φίλος…ξαφνικά όλα αυτά αποκτούν άλλο ενδιαφέρον και επιτέλους…μεγαλύτερη αξία!

Για να το κλείσω το θέμα, με λίγα λόγια πιστεύω, ότι εξαιτίας της ανάγκης που παρουσιάστηκε, γίναμε επιλεκτικοί και ίσως έτσι η ζωή μας έχει λιγότερα αλλά περισσότερο ουσιαστικά πράγματα!

Ίσως…Ε; 🙂