Ελάτε να κάνουμε μία μικρή άσκηση μαζί.
Σκεφτείτε μία στιγμή της ημέρας σας, που κάνετε μια δουλειά.
Για παράδειγμα, την ώρα που ετοιμάζετε μια παρουσίαση στο γραφείο ή την ώρα που μαγειρεύετε στο σπίτι.
Γνωρίζετε ότι η παρουσίαση είναι καλοδουλεμένη, όπως ότι και το φαγητό που μαγειρεύετε είναι νόστιμο.
Εκείνη τη στιγμή στο γραφείο ο προϊστάμενός σας, βλέπει την παρουσίασή και σας λέει, “Μπράβο! Πολύ καλή δουλειά. Συνέχισε έτσι!”
Αντίστοιχα στην κουζίνα, μπαίνει ο καλός σας και δοκιμάζει το φαγητό, που ετοιμάζετε και σας λέει, “Πολύ νόστιμο, αγάπη μου! Μπράβο!”
Είναι σίγουρο πως και στις δύο περιπτώσεις, θα νιώσετε σαν να έχετε πάρει τονωτικές ενέσεις και θα συνεχίσετε αυτό που κάνετε με ακόμη μεγαλύτερη όρεξη,βάζοντας τον καλύτερο εαυτό σας.
Και θα το κάνετε με χαρά.
Δεν είναι τυχαίες οι επιλογές προσώπων.
Στη μεν δουλειά, το “Μπράβο!” προέρχεται από τον προϊστάμενό σας, που ο λόγος του μετράει ιεραρχικά, ενώ στην περίπτωση του μαγειρέματος, η επιβράβεσυη προέρχεται από τον άνθρωπό σας, που είναι εκείνος που θέλετε να σας θαυμάζει περισσότερο από όλους.
Και το αναφέρω αυτό, γιατί σίγουρα η δυναμική της ενθάρρυνσης, ποικίλλει ανάλογα με τον άνθρωπο από τον οποίο προέρχεται.
Εάν αυτή η καλή κουβέντα έρθει στιγμές, που νιώθετε πεσμένοι, θα αλλάξει η διάθεσή σας κι ακόμη κι αν δεν αλλάξουν τα πράγματα, θα αλλάξει η διάθεσή σας και θα προσπαθήσετε να δώσετε την καλύτερο εαυτό σας.
Αυτά τα σενάρια αφορούν εσάς – εμάς, που είμαστε ενήλικες και μάλιστα πιο ώριμοι (λέμε, τώρα).
Σκεφτείτε τώρα, τί μπορεί να σημαίνει ένα “Μπράβο!” για ένα παιδί και δη για έναν έφηβο, που οι αλλαγές στον εαυτό του τον κάνουν να αμφισβητεί τα πάντα και πρώτα από όλα την αξία και τις δυνατότητές του. ( #hello_εφηβεία )
Ίσως την πιο εύθραυστη και απρόβλεπτη περίοδο της ζωής ενός ανθρώπου, μία τόνωση μιας επιβράβευσης είναι ό,τι καλύτερο για τη συνέχεια.
Και είναι τόσο εύκολο.
Θα σας πω ένα απλό παράδειγμα από την καθημερινότητα με την κόρη μου.
Μία από τις αγαπημένες της ασχολίες είναι η ζωγραφική.
Τις ελεύθερες ώρες στο σπίτι όμως, όταν έχει την επιλογή της χρήσης του κινητού (*υπενθυμίζω ότι ακόμη υπάρχει περιορισμός στις ώρες χρήσης του*), η ζωγραφική χάνει, κάτι που ακούγεται φυσιολογικό μιας και αυτές οι συσκευές είναι “ξεμυαλίστρες” ακόμη και για εμάς, που είμαστε ενήλικες.
Κι όμως κατάφερα να το αντιστρέψω αυτό και για κάποιες ώρες η ζωγραφική αναδεικνύεται νικήτρια.
Όταν μια ημέρα της ζήτησα να μου ετοιμάσει μία ζωγραφιά – κάρτα “Happy Birthday” για μια φίλη μας, κάθισε δίπλα μου και άρχισε να σχεδιάζει.
Όση ώρα την παρακολουθούσα, της έλεγα πόσο θαύμαζα τον τρόπο που ζωγράφιζε και πόσο όμορφα βρήκα στο σχέδιό της.
Μετά από αυτό χαρούμενη από τα λόγια που άκουσε, με ρώτησε εάν θα ήθελα να σχεδιάσει έναν αγαπημένο της ήρωα για να το δω.
Φυσικά και την ενθάρρυνα και κάπως έτσι πέρασε ένα δίωρο παρέα μου, ζωγραφίζοντας και χωρίς να δώσει σημασία στο κινητό της.
Μετά από εκείνη την ημέρα ήταν κι άλλες οι φορές που της πρότεινα να καθίσει και να περάσουμε χρόνο μαζί, εκείνη ζωγραφίζοντας εγώ γράφοντας και δέχθηκε με χαρά.
Κάπως έτσι δημιουργήσαμε μία συνήθεια που απολαμβάνουμε και οι δύο.
Η βάση σε αυτό ήταν η ενθάρρυνση που της έδωσα μέσω του “Μπράβο!”, που άκουσε.
Είναι τόσο εύκολο να δώσουμε ώθηση σε αυτή την εσωτερική δύναμη που έχουν τα παιδιά μας και να τα βοηθήσουμε να μεγαλουργήσουν.
Για να έχει αποτέλεσμα όμως θα πρέπει να είμαστε κοντά τους και να μην είναι ένα επιπόλαιο και επιφανειακό “Μπράβο!”.
Η ενθάρρυνση είναι ουσιαστική και άρα αποτελεσματική, όταν πραγματικά είμαστε κοντά τους και νιώθουν ότι τα παρακολουθούμε και τα θαυμάζουμε.
Μπορεί να τα επιβραβεύουμε λεκτικά πολλές φορές την ημέρα, αλλά χωρίς αποτέλεσμα, γιατί απλά αισθάνονται ότι κατά βάθος το λέμε τυπικά- από συνήθεια.
Όταν νιώσουν όμως ότι εκφράζουμε πραγματικό θαυμασμό και υπερηφάνια για ό,τι κάνουν, μπορούμε να εκτοξεύσουμε την προσπάθειά τους στα ύψη.
Κι αν αυτή την πρακτική της ενθάρρυνσης την εφαρμόζουμε σε έναν ευρύτερο κύκλο, στον άνθρωπό μας, στη δουλειά μας, στους φίλους μας και όχι μόνο, σκεφτείτε πόσο υπέροχα αποτελέσματα, μπορούμε να έχουμε για την κοινωνία μας.
Μαμά Μαμαδοπούλου
No Comments