Οι περισσότεροι δημιουργοί, έχουν το δικό τους στίγμα.
Ο Benji Davies είναι ένας από αυτούς, που πλέον έχει δώσει το δικό του χρώμα σε αυτό, που ονομάζεται παιδική λογοτεχνία.
Tον γνωρίσαμε μέσα από τα βιβλία της σειράς του “Αρκουδάκος”, μια σειρά που έχει αγαπηθεί πολύ και γι’αυτό μάλιστα, κάθε νέα ιστορία του γίνεται ανάρπαστη.
Οφείλω να ομολογήσω, ότι ο Benji Davies που εγώ έχω λατρέψει, είναι αυτός που έχει δημιουργήσει το “Νησί του παππού”, το “Φίλοι στο λόφο” και το “Νόι και η φάλαινα το χειμώνα”.
Λογικό, θα μου πείτε, γιατί έχω ξεμακρύνει κάπως από το target group του Αρκουδάκου, που απευθύνεται σε προσχολική ηλικία.
Μέσα από τα βιβλία που τον έχω αγαπήσει, ο Davies βγάζει μια διαφορετική ευαισθησία και ένα συναίσθημα, που είναι βαθύτερο και γι’αυτό δεν έχει ηλικίες στόχευσης.
Με τις εικόνες και τις λέξεις του αγγίζει κάθε ψυχή, κάτι που πέτυχε και με “Το Γκρότλιν”.
Παρά το γεγονός ότι και η κόρη είναι πια στην αρχή της εφηβείας και όλα έχουν ανακατεύθυνση, όταν θα φτάσει στα χέρια μας ένα παιδικό βιβλίο θα του αφιερώσει χρόνο με μεγάλη προσήλωση.
Όταν ήρθε “Το Γκρότλιν”, το πήρε εκείνη πρώτη στα χέρια της και μου είπε “Ξέρω! Και αυτό θα το κρατήσεις στη βιβλιοθήκη σου!”
Και είχε δίκιο. Το αγάπησα, όσο κι εκείνη, βέβαια.
Είναι από αυτά τα βιβλία που ξεφεύγουν από την έννοια της ιστορίας, του παραμυθιού.
Γίνεται ένα μικρό μεγάλο έργο τέχνης, που μπορεί να μαγνητίσει.
Η εικονογράφηση που έχει κάνει ο Davies είναι το πρώτο δυνατό στοιχείο και κατά τη γνώμη μου εκείνο το πρώτο σημαντικό, που θα κάνει τα μικρά παιδιά να θελήσουν να το κρατήσουν στα χέρια τους.
Η εικόνα είναι πάντα πιο δυνατή από το κείμενο και είναι αυτή που κερδίζει την πρώτη εντύπωση.
Αυτό βέβαια, κάποιες φορές μπορεί να αποτελέσει και παγίδα.
Δεν είναι λίγες οι φορές που ξεφύλισσα παιδικά βιβλία με εξαιρετική εικονογράφηση, αλλά όχι τόσο δυνατό κείμενο.
Στο “Γκρότλιν” όμως, ο συνδυασμός εικόνας και κειμένου απογειώνει την ιστορία.
Το Γκρότλιν είναι ένα μυστηριώδες πλάσμα, που κανείς δεν έχει δει.
Κινείται το βράδυ σε διάφορα σημεία της πόλης με ταχύτητα και ευκολία, που θα μπορούσε να πει κανείς, ότι θυμίζει λίγο από αυτά τα τερατάκια φαντασίας που εμφανίζονται το βράδυ στα παιδικά δωμάτια, μόλις η μαμά κλείσει το φως. Όμως δεν είναι κάτι τέτοιο.
Το νιώθουν σε ταράτσες, σε καμινάδες κλέβει κλωστές, πανάκια, γλυκίσματα και φαγητά.
Έχει αναστατώσει όλα τα παιδιά της πόλης, που δεν μπορούν να λύσουν το μυστήριο.
Θυμίζει λίγο τον τρόπο, που δημιουργούνται οι θρύλοι και οι λαϊκές δοξασίες, τις φορές εκείνες που ο λαός δεν μπορούσε να εξηγήσει τα ανεξήγητα, όπου έφτιαχνε μύθους, οι οποίοι με την πάροδο των χρόνων γιγαντώνονταν, όπως και τα ορθάνοιχτα τρομαγμένα μάτια των παιδιών, που άκουγαν τις τρομακτικές διηγήσεις.
Όμως στην πραγματικότητα για όλα υπάρχει μια εξήγηση και πολλές φορές μετά από χρόνια έχει αποδειχτεί, ότι τα πράγματα είναι τελείως διαφορετικά.
Όπως και στην περίπτωση του Γκρότλιν.
Το Γκρότλιν μπορεί να είναι πιο τρομαγμένο από τα παιδιά που τρομάζει.
Μπορεί να μην έχει πρόθεση να κάνει κάτι κακό.
Και στην πραγματικότητα έτσι είναι.
Εάν διαβάζετε αυτό το κείμενο αγκαλιά με ένα μικρό παιδί, απομακρύνετέ το από τον οθόνη, γιατί θα κάνω spoiler, πιο μεγάλο και από αυτό που κάνουν όσοι παρακολουθούν πρώτοι τα νέα επεισόδια του Game of Thrones και βιάζονται να μιλήσουν, φορ γκαντς σέικ!
Το Γκρότλιν, που λέτε είναι, μια ψυχούλα, που προσπαθεί να δραπετεύσει από τη σκλαβιά και να κερδίσει την ελευθερία του.
Όμως όλη αυτή την προετοιμασία, δεν μπορεί να την κάνει φανερά.
Κρύβεται και προετοιμάζεται μέχρι να μπορέσει να πετάξει ελεύθερο.
Δεν κρύβεται για να τρομάξει.
Κρύβεται γιατί φοβάται.
“Mα, πρόσεχε μην μπερδευτείς,
Το μάτι βλέπει ό,τι σκεφτείς!”
Μια φράση που μιλάει για όλες τις “αναγνώσεις” που κάνουμε, που μπορεί να είναι διαφορετικές για κάθε άνθρωπο.
Γι’αυτό λέμε, ότι τα πράγματα δεν είναι πάντα όπως φαινονται ! (Και μιας και είμαστε μόνοι μας και δεν υπάρχουν μικρά παιδιά, δεν παίρνω όρκο ότι ισχύει και στο “Αγάπη μου, δεν είναι αυτό που νομίζεις” :p !)
Το παιδικό βιβλίο “Το Γκρότλιν” είναι από αυτά τα βιβλία που μπαίνουν στη βιβλιοθήκη της καρδιάς μας.
Με έμμετρο κείμενο και ομοιοκαταληξία, που προσφέρεται για δυνατές παιχνιδιάρικες – θεατρικές αναγνώσεις με εξαιρετική απόδοση από τον αγαπημένο μας Αντώνη Παπαθεοδούλου (θαυμάζω τους δημιουργούς που προσπαθούν να αποδώσουν ένα κείμενο σε άλλη γλώσσα μεταφέροντας όχι μόνο το κείμενο, αλλα και το νόημα – και πόσο δύσκολο γίνεται αυτό, όταν πρέπει να γίνει σε μέτρο….).
Κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Ίκαρος και μπορείτε να ξεφυλλίσετε τις πρώτες σελίδες του εδώ : “Το Γκρότλιν”
Και παρακάτω ένα μικρό teaser του βιβλίου, που θα σας κλέψει την καρδιά.
Μαμά Μαμαδοπούλου
No Comments