ΒΙΒΛΙΑ

Παπούτσια με φτερά

12 Νοεμβρίου, 2017

Πιστεύω ακράδαντα, πως ένα από αυτά που κερδίζεις μεγαλώνοντας είναι, πως μπορείς να διαβάσεις τα πάντα.

Το όριο ηλικίας που αναφέρεται στα παιδικά βιβλία, το αντιμετωπίζω πιο πολύ ως προβληματισμό για την περίπτωση που μπορεί να μπερδέψει ή ακόμη και τρομάξει κάποια παιδική ψυχή. Όλα βέβαια, είναι σχετικά με την ωριμότητα ενός παιδιού.

Ναι, ένας έφηβος που τσεκάρει τα όριά του, μπορεί να θέλει να διαβάσει κάτι που θα προκαλέσει τη φαντασία του σε πιο άγρια ή σκοτεινά μονοπάτια.

Όμως η εισαγωγή μου έχει να κάνει κυρίως με το γεγονός ότι ένας ενήλικας έχει το προνόμιο να διαβάσει τα πάντα – παιδική, εφηβική, ενήλικη λογοτεχνία- και να απολαύσει το ανάγνωσμα που θα ταξιδέψει τη φαντασία σε μονοπάτια που έχουμε ανάγκη να περπατήσουμε.

Ως επί το πλείστον η παιδική και εφηβική λογοτεχνία ταξιδεύει σε ξέφωτα γεμάτα χρώματα, ποίηση και οπτικές που ο προβληματισμός και η αισιοδοξία τους μας γυρίζουν στις βασικές αρχές ευτυχίας αυτής της ζωής.

Όπως σας έχω πει, πριν παρουσιάσω κάποιο βιβλίο που θα έρθει στα χέρια μου, θέλω απαραίτητα να το έχω διαβάσει.
Είναι σημαντικό για μένα, να μεταφέρω τις εντυπώσεις μου από το ταξίδι που κάνω μέσα από τις σελίδες του.
Ακόμη κι αν αυτό δεν είναι ένα παιδικό που ξεφυλλίζεται εύκολα μέσα σε 20 -3ο σελίδες, αλλά ένα εφηβικό που αριθμεί 270 περίπου σελίδες

Στο site των Εκδόσεων “Πατάκης”, το βιβλίο “Παπούτσια με φτερά” της Μαρίας Παπαγιάννη     έχει καταχωρηθεί ως βιβλίο που απευθύνεται σε ηλικίες  09 – 18 ετών.
Θα σας πω ότι διαφωνώ κάθετα.
Το βιβλίο απευθύνεται σε όλες τις ηλικίες από 9 ετών έως 118 ετών.

Το διάβασα με μεγάλη ευχαρίστηση και με συνεπήρε η καθαρή και ποιητική ματιά της δημιουργού.
Πριν προχωρήσω όμως πιο συγκεκριμένα στις εντυπώσεις μου, να σας δώσω μία γεύση από το οπισθόφυλλο του βιβλίου :

Η μικρή Ρόζα μεγαλώνει με τον πατέρα της που είναι ψαράς αλλά στα κρυφά γράφει ποιήματα. Κάποια στιγμή, κυνηγημένη από κακές σκέψεις, θα ακολουθήσει τον Γκαμπίτο, τον γάτο με το ένα μάτι, στην Πολιτεία του Βυθού, που ετοιμάζεται για πόλεμο για τον πιο κουφό λόγο που μπορεί να φανταστεί κανείς: για τις γλώσσες που χάνονται. Ποτέ ως τότε η Ρόζα δεν είχε σκεφτεί ότι και οι γλώσσες πεθαίνουν και μαζί τους πεθαίνουν τα παραμύθια, τα τραγούδια, τα όνειρα. Τώρα πρέπει να αποφασίσει αν θα τολμήσει να υψώσει το ανάστημά της και να δώσει κι αυτή τη δική της μάχη στις γειτονιές του κόσμου.

Ένα βιβλίο για την ποίηση, για τα μικρά θαύματα και τους μεγάλους αγώνες, για το κυνήγι της χώρας της Ουτοπίας, ένα βιβλίο, δηλαδή, με κανονικούς ανθρώπους που επιμένουν να ονειρεύονται.

Η ιστορία της μικρής Ρόζας αγγίζει πολλά θέματα που απασχολούν την κοινωνία μας, όπως το θέμα των άστεγων, του ρατσισμού, της ανάγκης να δημιουργήσουμε το δικό μας όνειρο, να πιστέψουμε σε αυτό και να το κυνηγήσουμε, ακόμη κι αν αυτό σημαίνει μεγάλος κόπος.

Το ταξίδι της στην Πολιτεία του Βυθού μου έφερε μια ανεπαίσθητη γεύση από την Αλίκη στη Χώρα των θαυμάτων.
Μόνο που τα δύο κορίτσια είναι πολύ διαφορετικά.
Το κοινό χαρακτηριστικό τους είναι το πείσμα και η δύναμη να συνεχίσουν να τολμούν σε μία χώρα ουτοπίας, έχοντας μέσα τους πέρα από την περιέργεια αλλά και την πίστη για το καλό που πρόκειται να ακολουθήσει.
Ακόμη κι αν αυτό σημαίνει ένα μεγάλο ρίσκο σε αυτό τον ονειρικό χώρο.

Ο πατέρας της Ρόζας είναι γελαστός ένας ψαράς που αγωνίζεται για την καθημερινότητα, αλλά και ποιητής.
Νιώθω ότι το δικό του ταξίδι μέσα από την ποίηση είναι αυτό που έχει δώσει τη δύναμη για να συνεχίσει με χαμόγελο και δύναμη, όντας ο ίδιος μόνος του με την κόρη του, αφού η γυναίκα του και μητέρα της μικρής πέθανε πολύ νωρίς.

Κι όμως, ο πατέρας της είναι η απόδειξη για τη μικρή Ρόζα ότι η ζωή με όλες τις δυσκολίες και τις πίκρες της, κρύβει ελπίδα, ομορφιές και θαύματα, τα οποία μπορείς να δεις και να ζήσεις, αρκεί να έχεις τα μάτια της ψυχής σου ανοιχτά.

“Αξίζει να υπάρχεις για ένα όνειρο.”

Μα για ποιόν άλλο λόγο να υπάρχεις;

Για το όνειρο που σχεδιάζεις και με πίστη και πείσμα κυνηγάς.

Μια ιστορία γεμάτη συνδέσεις και παραπομπές σε ποίηση και λογοτεχνία που προσωπικά λάτρεψα, όπως και το εξώφυλλό του που είναι σχεδιασμένο από τη Φωτεινή Τίκκου

Το “Παπούτσια με φτερά” της Μαρίας Παπαγιάννη επάξια πήρε το  ΒΡΑΒΕΙΟ Κύκλου του Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου – Ελληνικό Τμήμα της ΙΒΒΥ  για το 2017.

Μπορείτε να ξεφυλλίσετε τις πρώτες σελίδες του βιβλίου εδώ : Παπούτσια με φτερά 

Μαμά Μαμαδοπούλου

No Comments

Leave a Reply

You Might Also Like

 

Εγγραφείτε στο newsletter για να μαθαίνετε νέα για εκδηλώσεις, βιβλία,
διαγωνισμούς κ.α.

Διεύθυνση email

Subscribe!