Πώς ένα όνειρο έγινε πραγματικότητα: Ταξίδι στο Παρίσι! :D

Την ώρα που αρχίζω να γράφω αυτό το κείμενο είναι αρχές Αυγούστου και πλησιάζουν οι μέρες, που θα κάνουμε ένα όνειρο πραγματικότητα.
Ένα ταξίδι στο εξωτερικό.

Θα ταξιδέψουμε οικογενειακώς στο Παρίσι.
Ο καλός μου κι εγώ έχουμε να ταξιδέψουμε εκτός Ελλάδος πολλά χρόνια.
Το τελευταίο μας ταξίδι ήταν μετά το γάμο μας, δηλαδή, πριν 15 χρόνια.

Από τότε το λαχταρούσα πολλές φορές.

Δεν το αποφασίζαμε όμως.

Στην αρχή ήταν ο δισταγμός, ότι έχουμε μικρό παιδί και ο καλός μου δεν ήταν και πολύ πρόθυμος να βοηθήσει και πολύ σε αυτό το θέμα (είδατε πόσο γλυκειά παραμένω, ναι; ).
Μετά πλάκωσε η κρίση, μετά τα capital control και κάποια στιγμή συνειδητοποιώ, ότι η ζωή περνάει κι εμείς θα συνεχίσουμε να πηγαίνουμε στα ίδια μέρη κάθε χρόνο, γιατί έχουμε πείσει τους εαυτούς μας, πως έτσι πρέπει να γίνεται και η οικονομική κατάσταση δεν επιτρέπει για κάτι άλλο.

Ξέρω ότι είναι μεγάλη τύχη που έχουμε χωριά και τη δυνατότητα να πηγαίνουμε σε κάποια εξοχικά και ότι κάποιοι δεν το έχουν ούτε αυτό και το εκτιμώ πολύ, αλλά…να….όταν πηγαίνεις για πολλά χρόνια κάθε χρόνο στα ίδια μέρη, κάποιες φορές το σώμα ξεκουράζεται, αλλά το μυαλό δεν ξεφεύγει πάντα.

Την προηγούμενη χρονιά, λοιπόν, είχαμε αποφασίσει ότι θα προσπαθούσαμε να πάμε λίγες  μέρες διακοπές και κάπου αλλού πλην των γνωστών σημείων. Είχα ξεκινήσει μια μηνιαία προσπάθεια αποταμίευσης, για να βοηθήσουμε στην υλοποίηση της επιθυμίας μας.

Μη μαθημένοι να κλείνουμε διακοπές από νωρίς, αφήσαμε το καλοκαίρι να προχωρήσει, οπότε και οι τρελοί αποφασίσαμε Ιούλιο μήνα να δούμε, πού θα πάμε με τις αποταμιεύσεις, που δεν ήταν και κανένα τεράστιο ποσό, άρα περιόριζε τα πράγματα.
Αφού περάσαμε 2 εβδομάδες άγχους-πίεσης-αγωνίας και διαφωνιών, αποφασίσαμε ότι τα χρήματα δεν είναι αρκετά για τα δεδομένα που είχαμε στο μυαλό μας και έτσι για άλλη μία χρονιά ξεκινήσαμε για το  χωριό.
Σκεφτήκαμε, ότι θα ήταν καλύτερο να κάνουμε έναν ακόμη χρόνο αποταμίευση, να οργανωθούμε νωρίτερα και να πάμε κάπου ακόμη πιο απολαυστικά την επόμενη χρονιά.

Και πάλι φανταστικά περάσαμε με πολλές εκδρομές, αλλά…ε…θέλαμε το κάτι τις μας αλλού.
Σε εκείνο το σημείο ήταν που  με έπιασε ένα από εκείνα τα επαναστατικά μου και πήρα μόνη μου την απόφαση, ότι

Ε-ΤΕ-ΛΕΙ-Ω-ΣΕ!
Του χρόνου θα πάμε διακοπές στο εξωτερικό!
Ας είναι λιγότερες ημέρες, αλλά θα είναι εξωτερικό.

Στην αρχή ο καλός μου γέλασε δυνατά, αλλά είδε, ότι συνέχισα να είμαι σοβαρή και κάθισε να με ακούσει.

Τα επιχειρήματά μου ήταν τα εξής:

1. To παιδί έχει μεγαλώσει και δεν υπάρχει πια αυτή η δικαιολογία και πολύ έχω μετανιώσει που δεν κάναμε ταξίδια όταν ήταν μικρότερη, αλλά εσύ δεν με βοηθούσες, που εγώ φταίω γιατί δεν σε πίεζα, οπότε ναι, μόνη μου, δεν ήξερα, εάν θα τα κατάφερνα να περάσουμε καλά, αλλά ας μην πολυλογούμε, το παιδί πια είναι μεγάλο. (Κάπως έτσι τα είπα με μία ανάσα, οπότε δεν πρόλαβε να πει κάτι άλλο..)
2. Δεν έχουμε χρήματα. ΔΕΝ ΘΑ ΕΧΟΥΜΕ ΠΟΤΕ ΧΡΗΜΑΤΑ. Κι αν όχι ποτέ, για πολλά χρόνια.
   Αν περιμένουμε να κάνουμε ταξίδια, όταν θα έχουμε οικονομίες, δεν θα κάνουμε κανένα ταξίδι εκτός Ελλάδος (και μην σου πω ούτε πολλά εντός).
3. Πόσο υπέροχο είναι να γνωρίζουμε τον κόσμο.
   Είμαστε όλοι πολίτες του και από κοντά γνωρίζουμε ελάχιστα.
   Νιώθω, ότι είμαι σε ηλικία δεν θέλω να περιμένω άλλο και  θέλω να ζήσω ταξίδια.
4. Ας το ψάξουμε. Αν δεν το προσπαθήσουμε, δεν θα ξέρουμε ποτέ, εάν μπορεί να γίνει.

Και κάπως έτσι και χωρίς να του αφήνω περιθώριο, αποφάσισε να το συζητήσουμε (βασικά, κατάλαβε ότι δεν είχε άλλη επιλογή – γυάλιζε το μάτι μου).

Η πρότασή μου ήταν να οργανώσουμε ένα ταξίδι στην Ιταλία και πιο συγκεκριμένα στη Ρώμη.
Άρχισα να ονειροπολώ και να κάνω σχέδια, που  θα πάμε να πιούμε καπουτσίνους και να φάμε τζελάτα (το μυαλό μου στο φαγητό) και τότε πετάει ο δικός μου το θεϊκό:

“Μήπως να πάμε στο Παρίσι και να πάμε το παιδί στην Disneyland;”

Από κάπου βαθιά ακουγόταν “Είναι τρελός! Είναι τρελός!”,  αλλά μου άρεσε.

Εχμ….Είναι κάπως πιο ακριβά, αλλά μπορούμε πάντα να κάνουμε μία έρευνα αγοράς.

Από τη μία σκεφτόμουν :
“ΛΕΦΤΑ ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ! ΠΩΣ ΘΑ ΠΑΜΕ ΣΤΟ ΠΑΡΙΣΙ;”, αλλά δεν είπα τίποτα για να μην τον αποθαρρύνω.

Κι από την άλλη : Γιατί να μην μπορούμε; Να το ψάξουμε. Καλά να είμαστε. Υγεία να έχουμε. Κι αν δεν μπορούμε, δεν μπορούμε.

Kάτω από την κληματαριά του χωριού  δώσαμε τα χέρια, πως θα το  διερευνήσουμε, αλλά θα το κρατήσουμε μυστικό.
Ο 1ος λόγος ήταν γιατί δεν θέλαμε να απογοητεύσουμε τη μικρή, σε περίπτωση που δεν μπορούσε να υλοποιηθεί το ταξίδι και ο 2ος λόγος γιατί εάν ήταν να γίνει, να της το κάνουμε έκπληξη. (Ίσως το επόμενο ποστ να το αφιερώσω στη στιγμή της ανακοίνωσης για να μοιραστώ μαζί σας την αντίδρασή της.)

Το σίγουρο είναι, ότι ίσως μπορούσαμε να κάνουμε ένα τέτοιο ταξίδι ακόμη πιο εύκολα τα προηγούμενα χρόνια , αλλά το είχαμε χαρακτηρίσει εμείς ως κάτι απίθανο και αδύνατο να ζήσουμε.

Αρκετές φορές από μόνοι μας  στερούμε από τον εαυτό μας πράγματα, απλά και μόνο τοποθετώντας τα τόσο ψηλά που δεν προσπαθούμε καν να τα δοκιμάσουμε, γιατί τα θεωρούμε αδύνατα.

Γι’αυτό κι εγώ και επειδή πείσμωσα, κάθε χρόνο θα ετοιμάζω ένα ταξίδι στο εξωτερικό (θα προσπαθώ τουλάχιστον).
Μέχρι εκεί που φτάνει το χέρι μας. Αν φτάνει. Αρκεί να είμαστε καλά.
Και που ξέρεις, μπορεί τελικά να τα καταφέρουμε κι άλλες φορές.

Αρχίσαμε, λοιπόν, την έρευνα για το Παρίσι.
Ρωτήσαμε φίλους που είχαν κάνει το ταξίδι, διαβάσαμε πάρα πολλά και έπιασα το κομμάτι της διοργάνωσης από τα μαλλιά (με τέτοια δύναμη που παραλίγο να το ξεμαλλιάσω :p) .

Για να μην αγχωθούμε και πιεστούμε οικονομικά περισσότερο, μόλις μαζεύαμε ένα ποσό, κλείναμε κάτι από όλα όσα χρειάζονταν

Ναι, είμαι από τους τυχερούς που ακόμη παίρνουμε δώρο Χριστουγέννων και Πάσχα, οπότε τις αγορές τις οργανώναμε κάπως έτσι:
Μετά τα Χριστούγεννα κλείσαμε τα αεροπορικά, το Πάσχα κάναμε κράτηση στα ξενοδοχεία, με τις οικονομίες τις προηγούμενης χρονιάς πήραμε τα εισιτήρια στην Disneyland κλπ.

Ας καταγράψω, λοιπόν, τα βασικά βήματα που ακολούθησα και ίσως βοηθήσουν κι εσάς σε μια ανάλογη διοργάνωση ταξιδιού:

• Αεροπορικά εισιτήρια
  H αναζήτηση έγινε στο skyscanner.com
  Ξεκίνησα την έρευνα το Δεκέμβριο.
  Τα αεροπορικά εισιτήρια που κοιτούσαμε μετ’επιστροφής για Παρίσι για την περίοδο του Αυγούστου  με την Aegean Airlines , εκείνη την εποχή (Δεκέμβρη – Γενάρη) κόστιζαν περίπου € 360 και τα 3 (2 ενήλικες και 1 παιδί)! Όχι παράλογο ποσό, αν σκεφτεί κανείς πόσα χρήματα χρειάζονται για τα ακτοπλοϊκά εισιτήρια σε ένα ελληνικό νησί. [ Όσο καθυστερείς να κάνεις κράτηση, είναι σχεδόν σίγουρο ότι η τιμή των αεροπορικών ανεβαίνει.]
• Διαμονή/Ξενοδοχεία
  Χάθηκα στις αναζητήσεις σε booking.com και Airbnb. Οι επιλογές πάρα πολλές.
  Σε κάθε περίπτωση μελέτησα πολύ τις κριτικές και τα σχόλια των ταξιδιωτών.
  Επέλεξα κάποιο ξενοδοχείο με πρωινό, για να τρώμε καλά πριν τις εξορμήσεις. Θα έλεγα πως αν δύο ή περισσότερες οικογένειες αποφασίσουν να κάνουν μαζί το ταξίδι, η διαμονή μπορεί να τους έρθει ακόμη πιο οικονομικά, αφού μπορούν να νοικιάσουν όλόκληρο σπίτι και να μοιραστούν τα έξοδα και να έχουν και κουζίνα ακόμη και πλυντήριο, σίδερο και άλλο εξοπλισμό. Όλα χρειάζονται εάν υπάρχουν μικρά παιδιά. Ένα από αυτά που θα πρέπει να πρότεινα να έχετε στο νου σας στην περίπτωση που επιλέξετε το Παρίσι και κυρίως σε ό,τι αφορά διαμερίσματα, είναι να προσέξετε σε τί όροφο βρίσκονται κι αν έχουν ασανσέρ.  Υπάρχουν πολυκατοικίες παλαιότερων ετών με αρκετούς ορόφους μόνο με σκάλες.
• Μουσεία – Αξιοθέατα
  Υπάρχουν ειδικές κάρτες Paris Museum Pass για 2, 4 ημέρες κλπ με τις οποίες οι επισκέψεις σε μουσεία και άλλα μνημεία έρχονται πιο οικονομικά, εάν κατά τη γνώμη μου έχεις αρκετές μέρες να διαθέσεις ή εάν βρίσκεσαι στο Παρίσι μόνο για να δεις μουσεία και μνημεία. Στο Παρίσι ο χρόνος δεν είναι ποτέ αρκετός, γιατί σε καλεί να το εξερευνήσεις περπατώντας. Μπορεί και να μην το υπολόγισα εγώ καλά, αλλά θα πρότεινα να το ψάξετε καλά πριν, γιατί μέσα σε λίγες ημέρες δεν μπορείς να επισκεφθείς πολλά μουσεία.  Στα πιο σημαντικά αξιοθέατα οι ουρές είναι από μεγάλες έως ατελείωτες. Θα πρότεινα να βρείτε online εισιτήρια ιδανικά πριν το ταξίδι. Με τα “skip the line” θα γλιτώσετε  χρόνο, αν και πάλι θα περιμένετε στην ουρά όσων έχουν εισιτήριο “skip the line”. Για τον Πύργο του Άιφελ βγάλαμε εισιτήριο από πριν γιατί υπάρχει περιορισμένος αριθμός επισκεπτών και δεν θέλαμε να περιμένουμε για  ώρες στην ουρά. Στα περισσότερα μνημεία – μουσεία η είσοδος στα παιδιά είναι δωρεάν.
• Disneyland Paris
  Βγάλαμε τα εισιτήρια από πριν ( Disneyland Paris ).
  Και εδώ προτιμήσαμε να τα έχουμε στα χέρια μας για να μην περιμένουμε στην ουρά και χάνουμε χρόνο.
  Σίγουρα μία ημέρα δεν φτάνει στη Disneyland. Από την άλλη αν με ρωτούσατε, από το καμία μέρα και η μία καλή είναι, αν και γενικά υπάρχουν προσφορές (στις 2 μέρες δώρο μία ακόμη κλπ). Επίσης, όπως και στα αεροπορικά και τα ξενοδοχεία, η τιμή εισόδου για τα παιδιά είναι μικρότερη.
• Μεταφορά στο και από το αεροδόμιο το δικό μας.
  Προσέξτε τις ώρες που αναχωρείτε και επιστρέφετε.
  Υπάρχει περίπτωση να είναι ώρες, που δεν έχει ξεκινήσει να λειτουργεί το μετρό και ο προαστιακός.
  Επιλέξαμε την ώρα της επιστροφής μας να είναι αργά για να κερδίσουμε μία ακόμη μέρα στο Παρίσι.
  Αυτό όμως σήμαινε, ότι την ώρα που θα φτάναμε στην Ελλάδα, δεν θα λειτουργούσε το μετρό.
  Το ταξί είναι πάντα μια λύση, αλλά… μήπως τελικά συνέφερε να πάρουμε το αυτοκίνητό μας, να το αφήσουμε στο parking του αεροδρομίου και να μην έχουμε το άγχος της επιστροφής μέσα στην κούρασή μας; Έτσι κλείσαμε μία θέση.
• Έξοδα του παιδιού.
  Είναι σημαντικό να συνδράμουν και τα παιδιά με τον τρόπο τους και να μαζεύουν χρήματα. Το χαρτζιλίκι που θα πάρουν μαζί τους, θα τους προσφέρει την άνεση να αγοράσουν κάτι που επιθυμούν, χωρίς να επιβαρύνουν επιπλέον το συνολικό προϋπολογισμό του ταξιδιού (και χωρίς γκρίνιες που θα χαλάσουν την ατμόσφαιρα). Με αυτό τον τρόπο θα το ευχαριστηθούν ακόμη περισσότερο.
  Φυσικά και δεν ζω εκτός πραγματικότητας και γνωρίζω, ότι υπάρχουν οικογένειες που τα βγάζουν πέρα δύσκολα, ακόμη και για τα βασικά απαραίτητα και ξέρω, ότι φαντάζει ανέφικτο ένα τέτοιο ταξίδι.
  Και μιας και σε αυτό το blog μοιράζομαι μαζί σας τις σκέψεις και τα “σφαιρικά” συναισθήματά μου, θα σας εξομολογηθώ ότι αυτός είναι ο λόγος που όλους αυτούς τους μήνες που προετοιμάζαμε αυτό το ταξίδι, υπήρχαν και κάποιες στιγμές που ένιωθα περίεργα (από μόνη μου). Αυτή την αίσθηση της περίεργης “ενοχής”, που στιγμές μου έβγαζε μια απολογητική διάθεση (άκου τώρα…).

Ναι, ένιωσα πολύ τυχερή που ζήσαμε αυτό το ταξίδι και ευγνώμων που τα καταφέραμε να κάνουμε ένα τέτοιο δώρο στο παιδί μας, αλλά και σε εμάς.

Ήμασταν τυχεροί που είμαστε όλοι γεροί, υγιείς και δεν είχαμε απρόβλεπτες κακές στιγμές, για να ανατρέψει το ονειρεμένο σχέδιο.
Όλα ξεκίνησαν από ένα όνειρο και την τρέλα της στιγμής, να προσπαθήσουμε να το αγγίξουμε.

Αυτό όμως είναι που με κάνει να χαίρομαι τη ζωή.
Το γεγονός, ότι ονειρεύομαι εφικτά και ανέφικτα και πάντα λέω “Γιατί όχι;”.
Κάπως έτσι ξεκίνησε αυτό το ταξίδι, όπως και πολλές άλλες ευτυχισμένες στιγμές στη ζωή μου. (Δεν είναι τυχαίο το όνομα του blog – πετάω στα σύννεφα αφού).

Κι αφού γυρίσαμε ενθουσιασμένοι από ένα υπέροχο ταξίδι και κάθισα να ολοκληρώσω αυτό το άρθρο.

Ένα ταξίδι το χαίρεσαι από τη στιγμή, που αρχίζεις να το προετοιμάζεις και νομίζω ότι δεν τελειώνει ποτέ.
Κουβαλάς μέσα σου όλες τις αναμνήσεις από τους τόπους, που επισκέφθηκες.

Στη συνέχεια θα μοιραστώ μαζί σας τη χαρά μου, τις εντυπώσεις μου και tip για την περίπτωση που  -γιατί όχι; – θέλετε να ετοιμάσετε ένα τέτοιο ταξίδι  κι εσείς.

Να είμαστε όλοι καλά, να κάνουμε όνειρα και να τα κυνηγάμε.

Έτσι έχουμε περισσότερες πιθανότητες, για να τα ζήσουμε.

(Και εγώ έχω ήδη ξεκινήσει να χαζεύω για πιθανό επόμενο ταξίδι.
Εξάλλου το να κάνεις όνειρα είναι πολύτιμο, αλλά δωρεάν.)

 

Μαμά Μαμαδοπούλου