Είναι πολύ περίεργο που θεωρούμε ότι το ρήμα “μισώ” είναι αντίθετο του “αγαπώ”.
Κατά τη γνώμη μου δεν είναι.
Όταν δεν αγαπάμε κάποιον, δεν σημαίνει ότι τον μισούμε.
Μπορεί να μην τρέφουμε συναισθήματα αγάπης, όπως επίσης και απλά να μην τρέφουμε καθόλου αισθήματα.
Μπορεί να μας προκαλεί απλά συμπάθεια ή και δυσαρέσκεια, απέχθεια, αλλά όχι απαραίτητα “μίσος”.
Το μίσος κρύβει αυτή την έννοια της κακίας, της εχθρικής διάθεσης που το κάνει επιθετικό και…κακό.
Στην οικογένειά μας δεν χρησιμοποιούμε αυτή τη λέξη.
Έχουμε κάνει άπειρες συζητήσεις με τη μικρή και έχει κατανοήσει ότι η χρήση αυτής της λέξης ενέχει κακία.
Ακόμη και μόνο η εκφορά της προκαλεί κακό.
Και μόνο στο άκουσμα πληγώνει.
Επειδή, λοιπόν, σεβόμαστε τους ανθρώπους και δεν θέλουμε ούτε να τους συμβαίνουν άσχημα πράγματα, αλλά ούτε και να τους πληγώνουμε, αυτήν τη λέξη δεν την χρησιμοποιούμε.
Φυσικά και αυτό δεν αποτελεί παρέμβαση στο τί μπορεί να νιώσει στη ζωή της (αν και εύχομαι δυνατά να μην νιώσει αυτό το συναίσθημα, γιατί σημαίνει ότι θα έχει πονέσει πολύ – επίσης πιστεύω ότι σαν συναίσθημα είναι καταστροφικό).
Ας πούμε ότι για την ώρα αυτή τη λέξη την έχουμε ξορκίσει στην οικογένειά μας. 🙂
Έχει τύχει 2-3 φορές που σε επίπεδο παιχνιδιού μεταξύ μας, η μικρή μου είπε με πολύ θεατρικό τρόπο και γελαστή “Σε μισώ!”.
Ο λόγος που το έκανε, δεν ήταν για να με πληγώσει ή γιατί ήταν θυμωμένη.
Ήταν στα πλαίσια “Στο πετάω για να σε προκαλέσω” και φυσικά δεν το άφησα να πέσει κάτω.
Την πρώτη φορά με το που είπε “Σε μισώ”,
εγώ της απάντησα “Σε ολόκληρο!”.
Ξελιγώθηκε στα γέλια, γιατί προφανώς δεν είχε ξανακούσει αυτή την εκδοχή.
Φυσικά και το συνέχισα ρωτώντας την όλο απορία ,
“Μα…γιατί γελάς; Τί μισό εννοούσες; Μισό λεπτό; Μισό μέτρο;”
και συνέχιζε να γελάει.
Τη δεύτερη φορά ήταν λίγες μέρες πριν όταν παίζαμε ένα θεατρικό παιχνίδι αυτοσχεδιασμού θα το πω.
Η ιστορία ήταν ότι εγώ έφευγα και την άφηνα μόνη της (κάτι τέτοιο – δεν το θυμάμαι ακριβώς) και στα πλαίσια του “θεατρικού”, μου φώναξε με στόμφο Κατίνας Παξινού “Σε μισώ!”.
Αυτόματα και σε δευτερόλεπτα άρχισα να της τραγουδάω με τσιριχτή φωνή το “Μίσησέ με” της Ευριδίκης.
Πάγωσε για κάποια δευτερόλεπτα, γιατί δεν ήξερε το τραγούδι και μετά από λίγο άρχισε να γελάει.
Και στις δύο περιπτώσεις ήθελα να της δείξω μέσα από το παιχνίδι μας, ότι δεν υπάρχει για μένα στο λεξιλόγιό μου η χρήση αυτής της λέξης, αυτής της έννοιας.
Την ακούω να γελάει και κάνω αυτό το γέλιο της ευχή, να μην νιώσει ποτέ αυτό το συναίσθημα στη ζωή της, αλλά και να μην προκαλέσει ανάλογο άκουσμα.
Εμείς δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι περισσότερο παρά να την οχυρώσουμε με την αγάπη και τη θετική σκέψη της οικογένειάς μας.
Και φυσικά να της λέμε συνέχεια συνέχεια, μα συνέχεια
“Σ’αγαπώ!Σ’αγαπώ!Σ’αγαπώ!Σ’αγαπώ!Σ’αγαπώ! “
Μαμά Μαμαδοπούλου
No Comments