Η άξια του να μην κάνεις τίποτα!

Το πολύτιμο του να μην κάνεις τίποτα.

Όχι να μην έχεις να κάνεις κάτι.

Να έχεις να κάνεις πολλά και να μην κάνεις τίποτα.

Τις καθημερινές δουλεύουν τα γρανάζια και το πρόγραμμα προχωράει.

Είναι τόσο γεμάτο, που δεν προλαβαίνεις να κάνεις όλα όσα θέλεις.

Βασικά προλαβαίνεις να κάνεις ελάχιστα.

(Image by Lauren McKinnon)

Όταν έρχονται οι μέρες των διακοπών, τρέχεις για ό,τι δεν προλαβαίνεις αυτές τις άλλες, τις καθημερινές.

Και πάλι δεν τα καταφέρνεις.

Προσπαθείς να οργανώσεις τα πράγματα έτσι ώστε να χαλαρώσεις και βρίσκεις λίγο χρόνο, αλλά το μυαλό σου δουλεύει (από μόνο του – δεν φταις εσύ) και σκέφτεται, τί θα κάνεις μετά από 2 ώρες, το βράδυ, αύριο το πρωί, μετά από δύο μέρες μέχρι τη μέρα που θα ξαναρχίσουν οι συνηθισμένοι ρυθμοί.

Όσο όμορφα κι αν περνάς με τους αγαπημένους ανθρώπους, τους φίλους σου, αυτή η συσκευή εκεί πάνω, που λέγεται εγκέφαλος, δεν χαλαρώνει.

Κι έρχεται η τελευταία μέρα των διακοπών από το γραφείο.

Σκέφτεσαι, τί έχεις να κάνεις.

Super market, αγορές, καθάρισμα στο σπίτι, πλυντήριο, σίδερο, ετοιμασίες για την επόμενη μέρα….

Όχι.

Δεν θα σιδερώσω.

Ο καλός μου δουλεύει, άρα δεν είναι στο σπίτι.

Η μικρή πήγε στη γιαγιά κι εγώ κάθομαι στο σπίτι μόνη μου και δεν κάνω τίποτα.

Τί-πο-τα!

Ούτε δουλειές, ούτε παρέα για καφέ, ούτε τίποτα.

Κάθομαι στο σπίτι με τη ντάνα των ασιδέρωτων να με κοιτάει κι εγώ να της βγάζω τη γλώσσα.

Να, έφτιαξα έναν καφέ.

Έβαλα μουσική.

Άνοιξη και βγήκα στο μπαλκόνι, χαζεύω στο δρόμο, στον ουρανό, στις γλάστρες μου, τα απλωμένα ρούχα της γειτόνισσας.

Μετά από 2 ώρες “αποτοξίνωσης”, πάω να πάρω τη μικρή να πάμε βόλτα.

Πώς το λένε οι άγγλοι, να δεις;

Empty your cup. (Άδειασε το φλιτζάνι σου.)

Άδειασε, για να κάνεις χώρο για κάτι φρέσκο, νέο πιο καθαρό.

Που και που χρειάζεται.

Τα ασιδέρωτα μπορούν να περιμένουν.

Όπως και ο παράδεισος. :p

 Μαμά Μαμαδοπούλου

 

 

* Ο Oscar Wilde είχε γράψει ένα βιβλίο με τον ίδιο τίτλο, “Η σημασία του να μην κάνεις τίποτα”, και νομίζω ότι πρέπει να το διαβάσω.  😉